Heb ik wel de goede keuze gemaakt? Na lang twijfelen hak ik een knoop door en daarna begint het twijfelen altijd weer opnieuw. Ik loop alles na, wat ik al honderd keer gedaan heb en zelden voelt iets meteen goed. Maak ik dan verkeerde keuzes, of hoort dit gevoel er gewoon bij? Hoort een beetje onwennigheid en twijfel gewoon bij het maken van nieuwe keuzes?

Vlak nadat ik de telefoon met de makelaar heb opgehangen, realiseer ik mij wat er net gebeurd is en springen de tranen in mijn ogen. Ik heb een nieuw huis en ik vind het niet eens geweldig. Nu er geen weg meer terug is slaat de twijfel toe. Wil ik dit wel? Is dit wel de juiste beslissing? Nee, die andere huizen waren vast veel beter en mijn hemel, wat mankeert er eigenlijk een hoop aan dit huis! Voordat we dit huis kregen wilde ik het graag en nu ik het heb begin ik meteen weer te piekeren. Het is ook nooit goed. Het voelt ook nooit goed. 

We zitten op de fiets, beiden een beetje stil, omdat we net een nieuwe vloer gekocht hebben. Nog niet eerder heb ik zo’n grote, serieuze en volwassen uitgaven gedaan. Een serieuze, laminaat vloer, voor in ons nieuwe huis. Na lang staren naar de juiste plank, de plank in drie verschillende hoeken te hebben gehouden en overal een foto te hebben gemaakt, zijn we eruit! Deze moet het worden! We nemen onze factuur in ontvangst en we zijn de hoek nog niet om of het twijfelen begint al: Is deze niet veel te donker? Deze vloer is heel warm hè, dat wilden we toch helemaal niet? Denk je wel dat dit past bij de rest? Pfoe, ik hoop dat ik hem mooi vind als ie eenmaal ligt.. Het voelt goed tot de knoop echt doorgehakt is en daarna is het eigenlijk vooral heel eng en wil ik terug. Terug naar het moment waar alle opties nog open lagen. 

Hoe veel tijd we ook stoppen in de voorbereiding en in het maken van een keuze, uiteindelijk kan het moment zelf altijd even heftig zijn. Al heb je nog honderd keer dezelfde dingen afgewogen, er komt een moment dat je de knoop moet doorhakken en die zal misschien altijd eventjes eng zijn. Of je daar nu een paar minuten of een paar jaar naartoe hebt geleefd. Het verandert namelijk altijd iets, het heeft altijd impact en die impact vind ik persoonlijk best eng. 

Zelf ben ik geneigd om te denken dat ik nooit de goede keuze kan maken. Er is altijd wel iets beters. Gek genoeg word ik daar altijd mee overspoeld op het moment dat ik de keuze al heb gemaakt. Pas als ik de knoop heb doorgehakt lijkt het alsof ik terug wil grijpen naar andere alternatieven, omdat het aangaan van iets nieuws toch wel heel definitief is. Ergens voor tekenen, een grote betaling doen, het is nogal definitief en het duwt je een richting op. Een richting die je niet eerder in bent gegaan.

Misschien zijn deze voorbeelden toevallig dingen die ik voor het eerst ervaar, maar deze keuzestress herken ik wel degelijk. Wanneer het gaat om hulp vragen, kiezen voor een bepaalde behandeling of een nieuwe stap zetten in herstel, kan dat dezelfde twijfels met zich meebrengen. Alles wilde ik tot in de puntjes uitzoeken, om daarna noodgedwongen met knikkende knieën een keuze te maken, om vervolgens weer keihard mijn eigen keuze in twijfel te trekken en honderd betere dingen te bedenken. Er is in dat opzicht eigenlijk niets veranderd en misschien is dat ook helemaal niet erg.

Misschien hoort dat er een beetje bij. De angst voor het kiezen, want het is ook gewoon eng om iets nieuws aan te gaan. Zodra ik kies voor iets nieuws, een nieuwe richting in wil slaan, bedenk ik mij ineens dat de weg waar ik op zat eigenlijk wel prima was. Ineens neemt de spanning het over en twijfel ik of ik überhaupt wel klaar ben voor een nieuwe stap.

Die nieuwe stap, het vragen om hulp of elke andere stap die je in herstel zet, zal denk ik altijd even eng zijn. Bij elke nieuwe stap denk je misschien ‘Ach, hoe het ging was eigenlijk ook wel prima en ik kom vast iets beters tegen..’ Heel begrijpelijk, want angst kan je misschien tegenhouden en een heel ander licht werpen op een situatie waar je niet voor niets uit wilde stappen. Twijfel niet aan je redenen waarom je iets nieuws wilde, je bent niet voor niets uitgekomen op dit moment. Je bent niet voor niets op het punt waarbij je een keuze moet maken en die mag je ook maken. Het lijkt misschien alsof je het alleen maar fout kunt doen, maar niets is minder waar. Het zal anders worden dan het was en dat is misschien wennen, maar blijven staan waar je staat is denk ik ook geen optie. Wat deze keuze ook teweeg brengt, het brengt je verder.

Zelf ging ik opzoek naar bevestiging. Ik wilde bewijs van het feit dat ik de juiste keuze had gemaakt. Bewijs wat niet te vinden was, wat ik had lang genoeg alles afgewogen. Er is denk ik geen ontkomen aan, er zal altijd een moment zijn waarop je moet springen en moet vertrouwen op je eigen overwegingen. Je weet het pas echt als je het een kans hebt gegeven. Je weet het pas echt als de hele vloer er ligt, dan pas kun je goed zien of de kleur het helemaal is. Je weet het pas echt als je er even tijd overheen laat gaan en hoogstwaarschijnlijk komt het dan goed. Elke keuze op zich lijkt altijd zo definitief, zo doorslaggevend en onomkeerbaar, terwijl het denk ik juist allemaal kleine momenten zijn die allemaal iets bijdragen aan het grotere plaatje. Die ene keuze, dat ene moment, is niet bepalend voor jouw geluk. Ook op een vloer die wat donkerder uitvalt kun je gelukkig zijn. Ook op een vloer die niet perfect is kun je dansen. 

Het loopt waarschijnlijk wel los. Vaak vind je er je weg wel in en ben je toch weer een stap verder. Dat geldt denk ik voor veel meer dingen. Het loopt wel los en wat je beslissing uiteindelijk ook is, je bent weer een stap verder en vanuit daar kun je weer vooruit kijken. Elke keuze kan je iets opleveren. Je weet het pas als je het aangaat. Je weet het pas als je vol twijfels en angst de knoop doorhakt. Dat is eng, maar ook dan weet je pas hoe goed iets uit kan pakken.

♥