Waar mijn vorige photo blog een verdrietige ondertoon (of beter gezegd: boventoon) had, ga ik deze week weer vol goede moed in. Ondanks dat ik heb geleerd dat al mijn schoenen niet waterdicht zijn, zorgde de sneeuw voor een andere en welkome beleving van de wereld. Mensen op straat lachen wat meer en ook ik zit weer wat beter in mijn vel. Hoe gaat het met jou op het moment? 

Maandag 

Yes, de sneeuw ligt er nog! Ondanks de kou komt Chef de baardagaam langzaam uit zijn winterrust. Hij is opvallend veel actiever en zit al te wachten bij zijn raampje wanneer ik de kamer binnenloop. Na een lekker ontbijt trek ik snel mijn schoenen aan om een rondje te wandelen. Ik ben nooit echt een wintermens geweest, maar de laatste jaren (zeker nu ik het veel minder snel koud heb) kan ik toch wel echt genieten van dat winterse gevoel! 

De maandag voelde niet als maandag vandaag; ik had juist weer zin in een nieuwe week! Ik heb ook veel kunnen doen, dat geeft me ook altijd een fijn en voldaan gevoel. En een maandag is geen maandag zonder een fijne Zoom-meeting!

Terwijl ik 's avonds weer achter mijn laptop kroop voor de chatavond, begon mijn vriend aan mijn lievelingseten: pasta! Hmmm! Waar kun je jou 's nachts voor wakker maken?

Dinsdag

Vandaag werkte ik weer een dagje op kantoor voor mijn andere werk. Althans, dat was het streven. Na een loshangende ketting (gelukkig kan ik dit prima zelf weer fixen) én een halfuur met mijn fiets in de sneeuw geploeterd te hebben, besloot ik toch maar weer naar huis te gaan om daar te werken.

Maar wat waren de sneeuwvlokjes mooi! Ik waande me hierdoor ook wel een beetje in een film. Ik geloof niet dat ik eerder zulke mooie vlokjes heb gezien!

Ik sloot de dag af met een rondje door het bos (want zon!), een bestelling bij een Indiaas restaurant, een gezichtsmasker en een filmavond op de bank. 

Woensdag

Terwijl mijn vriend afgelopen week midden in de nacht opstond om naar zijn brooddeeg te kijken, bedacht ik me dat ik helemaal niet iets 'nieuws' heb ontdekt, maar eigenlijk is dit helemaal niet waar. Ik ben begonnen met het leren van gebarentaal! Dat kon je in mijn vorige photo blog ook al lezen. Ik volg een soort online 'cursus'. Elke week leer je tien nieuwe gebaren aan de hand van een thema, bijvoorbeeld de winter of Valentijnsdag. Ik merk dat ik het echt heel leuk vind om me hier wat meer in te verdiepen. Ik kan in ieder geval al zeggen (of beter gezegd: uitbeelden) dat ik van warme chocolademelk houd. Ook niet geheel onbelangrijk. ;) Soms kan het lastig zijn: die balans tussen even niets hoeven en iets nieuws willen proberen. Vergeet vooral ook niet dat het allemaal prima is, zolang het voor jou maar goed voelt. Hoe is dit voor jou? Heb jij eigenlijk iets nieuws opgepakt onlangs? Of heb je hier geen behoefte aan?

Na een ochtend werken voor Proud2Bme kookte ik voor mezelf weer eens spaghetti. Naar aanleiding van mijn vorige vlog zag ik wat reacties voorbij komen over twee keer avondeten. Begrijpelijk dat dit, zeker wanneer je een eetstoornis hebt, gek kan voelen. Maar ik wil benadrukken dat het echt oké is om te eten wat en wanneer je trek hebt. Vandaag maakte ik dus, omdat ik er zin in had, avondeten in de middag. Zonder dat dit betekent dat ik in de avond minder eet. Het kan en mag allemaal naast elkaar bestaan. Vind jij het lastig om bepaalde regels rondom eten los te laten? Misschien heb je iets aan deze blog van Daphne. 

Nadat ik klaar was met werken, zag ik hoe mooi de zonsondergang was. Snel trok ik mijn jas en schoenen aan om er nog even van te genieten. 

Donderdag

Waar ik dinsdag al ploeterend door de dikke laag sneeuw heen wilde, heb ik vandaag geleerd van mijn lesje. Thuiswerken it is. Ik had iets meer tijd voor mezelf voordat ik begon (de reistijd valt dan weg natuurlijk) en de zon scheen alweer lekker. Tijd voor een kort maar verfrissend rondje door het bos. 

In de middag lunchte ik met de restjes Indiaas en dat was ook precies waar ik zin in had. Ook keek ik even bij de reptielen en ik zag dat Ingo aan het vervellen was. Zo bijzonder eigenlijk, dat ze hun vel kunnen ontgroeien!

Vrijdag

Ik besloot dat alles even anders moest vandaag. "Waarom zet je de tafel niet anders neer?", merkte mijn vriend op. Ja, waarom doe ik dat ook niet?! Hij was de deur nog niet uit of de keuken stond al op zijn kop. Het zijn misschien kleine veranderingen die me wel weer wat nieuwe energie geven om een dag thuiswerken leuk te houden. Ook was Chef weer van de partij. Die zag de zon al schijnen vanuit zijn verblijf en moest hier natuurlijk gebruik van maken. 

De zon was trouwens zo fel vandaag! Na een ochtend met pet en zonnebril op te hebben gewerkt, heb ik toch maar een gordijn geknutseld. 

Mijn vriend besloot te gaan hardlopen die avond, dus ik bood aan om voor het eten te zorgen. Eigenlijk had ik geen zin om me helemaal uit te sloven, maar uiteindelijk heb ik toch lang in de keuken gestaan. En met resultaat: de soep en uienplaattaart waren goed gelukt!

Zaterdag

In het weekend ontbijten mijn vriend en ik vaak samen. Zeker als de zon zo vroeg al schijnt, kan ik hier enorm van genieten. Ook Chef kwam er gezellig bij zitten. 

Doordat de tafel op een andere plek stond, vond ik dat de rest van de keuken eigenlijk ook wel flink aangepakt mocht worden. De kast wat aan de kant, eindelijk het glas wegbrengen en meteen de ramen schoonmaken. Ik stel het vaak uit, maar soms kan ik er ook echt zin in hebben. Ik vind dat dit ook meteen zo'n fijn en voldaan gevoel geeft! Mijn vriend maakte een quiche van ricotta en citroen en het pak chocolademelk wat ik die middag had gehaald, ging in één keer op. Als we deze opwarmen, doen we ook steranijs en gember in de pan. Zo lekker!

Zondag

De zondag begon matig. Tijdens het opruimen liet ik een fles balsamicoazijn vallen. Dat an sich was al best vervelend. Terwijl ik alles aan het schoonmaken was, kwam ik erachter dat een paar spatjes onder de tafel helemaal geen azijn waren, maar bloed van mijn kat Winnie. Een tijd geleden had ze een wondje in haar oor waar ze aan had gekrabd (daar schreef ik al eerder over in deze photo blog). Ze is precies vandaag, wanneer deze photo blog online komt, een maand geleden overleden. Over het algemeen gaat het met mij oké, maar soms kan het verdriet me ineens zo overvallen. Zeker wanneer ik een kattenhaar op mijn shirt vind of denk haar nageltjes op het laminaat te horen, kan ik me heel verdrietig voelen. Waar ik toch wel gewend ben om dit weg te drukken, laat ik het er nu maar zijn. In de hoop dat dit het iets zal verlichten.

Gelukkig hielp een warme douche en het vooruitzicht op een leuke avond met mijn vriend. We gingen namelijk kaasfonduen! 

Maar eerst aten we de restjes quiche op en later die middag bekeken we de zonsondergang vanaf de vensterbank.

Het was dus eigenlijk een hele fijne en ontspannen dag, ondanks het verdriet dat af en toe omhoog kwam. Mocht jij dit herkennen, dat gevoelens je soms zo kunnen overvallen, dan hoop ik deze photo blog je inspireert om dit er te mogen laten zijn. Dat het niet erg is om te huilen, misschien juist wel heel sterk.

Ik wens je weer een fijne week toe. Het ga je goed.♥

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.