Hoe vaak sta jij stil bij hoe je in het leven staat? Bij hoe je je voelt en wat je belangrijk vindt? Bij hoe je voor jezelf zorgt en of je echt jezelf kan zijn? Het kan best waardevol zijn om daar af en toe een momentje voor vrij te maken. Even niet steeds door te hoeven rennen naar het volgende, maar hier echt even bij stil te staan. De tien vragen in deze blog zetten je misschien weer even aan het denken. Over hoe je leven nu vormgegeven is, of dat je gelukkig maakt en wat je misschien anders zou kunnen doen. Je bent het waard om die aandacht aan jezelf te mogen geven. 

Schrijf voor jezelf mee in een schriftje of laat in de reacties jouw antwoorden op de vragen lezen. Dat kan natuurlijk ook anoniem, als je dat prettig vindt! Het is ook leuk om deze vragen eens door te nemen met iemand die je vertrouwt. Het kan weer mooie gesprekken opleveren. Wij hebben ze in ieder geval alvast ingevuld!

Bron foto

1. Leef jij in het moment?

Irene: Ja, dat denk ik wel. Het is ook een thema waar ik door mijn yoga- en meditatielesjes veel mee bezig ben geweest. Soms kan ik iets te veel in een moment leven. Dat betekent dat ik me heerlijk ergens in kan verliezen, maar me soms ook ergens blind op kan staren. Dat is denk ik zowel een gave als een valkuil, maar ik heb wel het idee daar nu een goede balans in te hebben gevonden. Ook doordat ik in therapie mezelf (noodgedwongen) zo goed heb leren kennen.
Daphne: Ja, totaal! Hoewel toekomstige en (nog) niet relevante zorgen mij ook wel eens kunnen overspoelen. Maar over het algemeen leef ik heel erg in het nu, in deze dag. Dat merk ik aan hoe ik geld uitgeef, spontane acties onderneem en mijn gevoel volg. Ik leef nu, vandaag is wat ik heb. Dat is niet altijd handig of verstandig, wél heel hartstochtelijk en enthousiast. Ik probeer er zelf nog altijd een middenweg in te vinden. 
Lonneke: Dat probeer ik steeds bewuster te doen, maar ik blijf het wel lastig vinden. In de laatste video van vorig jaar benoemde ik dit punt zelfs als iets waar ik dit jaar meer mee wil oefenen. Ik heb de neiging om terug te vallen op de automatische piloot en achteraf pas te reflecteren. Dat is niet perse erg, maar ik merk wel dat ik hierdoor ook minder van bepaalde momenten kan genieten. Ik let er zelf nu op door bijvoorbeeld geen oortjes in te hebben als ik ga wandelen, dus echt actief luisteren naar mijn omgeving en de vogels, en door mijn telefoon op stil zetten wanneer ik vrij ben. Dat zijn kleine dingen die toch best van invloed kunnen zijn op de manier hoe ik een moment beleef.

En jij?

2. Behandel je zowel anderen als jezelf vriendelijk en met respect?

Irene: Ik doe mijn best! Maar besef ook dat ik niet perfect ben en best nog wel eens onzekerheden of irritaties op mezelf en anderen kan afreageren. Veel minder dan toen ik écht niet lekker in mijn vel zat, maar het is denk ik ook menselijk dat wanneer het niet zo goed met je gaat, dat ook uit balans is. Nu gaat dat wel goed en besef ik ook de waarde daarvan. En als ik een keertje uit de bocht vlieg, weet ik dat ik me mag herstellen en ook altijd ergens op terug mag komen. 
Daphne: Hier moet ik even over nadenken. Ik geloof toch dat ik vriendelijker ben voor anderen dan voor mezelf. Hoewel dat allemaal wel steeds meer in balans komt. Dat respect en eeuwige voordeel van de twijfel - wat anderen vaak van mij krijgen - geef ik mezelf ook steeds makkelijker. 
Lonneke: Zoals Irene zegt: ik doe mijn best! Ik denk wel dat ik over het algemeen vriendelijk en respectvol naar anderen ben. Het afgelopen jaar ben ik wel iets directer geworden in mijn communicatie. Misschien is dit ook wel de invloed van 2020? Dit hoeft niet per definitie te betekenen dat je dan ook onaardig wordt, maar ik kan me ook wel voorstellen dat het niet altijd bij iedereen in goede aarde valt. Zoals Irene mooi aangeeft; de kracht zit hem hier vooral in het herstel hiervan. Het lukt me dan ook om te beseffen dat ik ergens op terug mag komen en dat het ook menselijk is om niet altijd iedereen even aardig te behandelen. Al is dit wel mijn streven.

En jij?

3. Geniet je van de tijd die je spendeert met de mensen van wie je houdt?

Irene: Ja, zeker weten! Ik ben best nostalgisch aangelegd en kan soms een beetje weemoedig worden van de tijd die zo snel voorbijgaat. Met de loop der jaren ben ik daarom steeds bewuster ben geworden van het feit dat ik echt wil genieten van die tijd. En dat de mensen van wie ik hou mega waardevol zijn in mijn leven. Veel waardevoller dan één of ander dieet of het cijfer op de weegschaal. Die prioriteiten lagen vroeger helaas wel anders. Dat wil ik echt niet meer. 
Daphne: Ja. Volmondig ja. Ik kan ontroerd raken als ik hieraan denk. Hoe ouder ik word, hoe belangrijker ik die momenten vind. Steeds meer probeer ik bewust te genieten en tijd te maken voor mensen die belangrijk zijn voor me. We hebben niet het eeuwige leven, dus ik omring me graag met liefde en laat die momenten het liefst eindeloos duren. 
Lonneke: Steeds meer. Ik denk dat de coronacrisis mij wel in heeft laten zien dat tijd met mensen om wie ik geef, niet zo vanzelfsprekend is. Ik probeer dan ook bewust mijn telefoon wat meer weg te leggen en minder met mijn werk bezig te zijn als ik bij anderen ben. Iets wat ik voorheen wel meer deed. Ik denk dat dit ook een beetje de eerste vraag raakt: meer in het moment zijn en meer aandacht voor mijn omgeving. 

En jij?

4. Kan jij echt jezelf zijn?

Irene: Elke dag nog altijd een beetje meer!
Daphne: Steeds meer! Er zit blijkbaar echt geen leeftijdsgrens of limiet aan als het gaat over het ontdekken van jezelf. Bij anderen durf ik steeds meer de puurste versie van mezelf te zijn en tegelijkertijd leer ik mezelf ook steeds beter kennen. Hoe beter ik mezelf ken en hoe meer ik bij mezelf mezelf mag zijn, hoe makkelijker ik dat vind bij anderen. Is dat nog te volgen?
Lonneke: Ik denk ook dat ik elke dag een beetje meer mezelf word. Misschien ook omdat dit iets is dat zo veranderlijk kan zijn? Voor mij is het meest belangrijke dat ik me kan uiten zoals ik fijn vind en kan zeggen en vinden hoe ik ergens over denk, zonder bang te zijn voor eventuele oordelen van anderen. En dat gaat me steeds beter af!

En jij?

5. Zorg je goed voor jezelf, fysiek en mentaal?

Irene: Ja, zeker omdat ik nu ook zo bewust ben van het belang ervan. Soms iets te bewust, dat kan ook wel stress geven. Stress om stress bijvoorbeeld. Ik probeer dat wel echt van me af te laten glijden. 
Daphne: Dat blijft toch wel een aandachtspuntje als ik eerlijk ben. Ik heb er mijn mond vol van en weet het verstandelijk allemaal wel, maar een simpele pauze nemen - groot of klein - vind ik de laatste tijd toch best moeilijk. Los daarvan merk ik sinds de coronacrisis hoe belangrijk de basis voor mij is. De basis van je leefomgeving (nu vooral het huis), slapen, eten, structuur en ontspanning. Door mij daarop te blijven focussen, zorg ik automatisch beter voor mezelf, op alle vlakken.
Lonneke: De ene keer iets beter en actiever dan de andere keer, maar over het algemeen kan ik hier wel volmondig 'ja' op zeggen. Voor mij is dit vooral luisteren naar mijn lichaam en hier gericht 'actie' op ondernemen. Echt onderzoeken waar ik behoefte aan hebt en ook accepteren dat dit elke dag iets anders kan zijn. 

En jij?

bron foto

6. Wanneer voel jij je echt verbonden met anderen?

Irene: In ieder geval niet als ik de hele tijd met eten en mijn gewicht bezig zou zijn. Mijn eetstoornis kwam onder andere uit een angst niet geaccepteerd te worden, maar in werkelijk isoleerde ik mezelf daar eigenlijk alleen maar juist mee. 
Daphne: Als er niets tussenin zit. Geen maniertjes, geen maskers, geen ingevulde gedachtes voor de ander. Ik heb het vaak over een 'filter', die voor mijn gevoel tussen het contact in kan zitten. Als je puur mag 'zijn' en 'doen' wat in je opkomt, als alles bespreekbaar is en je openlijk mag twijfelen, dán voel ik mij verbonden. Dat vind ik zeldzaam en mooi, maar is soms ook hard werken.
Lonneke: Wanneer de manier waarop ik over het leven en de maatschappij denk, aansluit bij de mensen om me heen. Wanneer mijn omgeving als het ware dient als een soort klankkast en ik hier ook inspiratie uit kan halen om zelf te groeien.

En jij?

7. Wat vind jij nou écht belangrijk in het leven?

Irene: Gelukkig en gezond zijn! En een connectie met mensen die je leven rijker maken. 
Daphne: Genieten. Dat ik en de mensen om mij heen het leuk hebben. Bij dat genieten hoort voor mij een soort speelsheid en openheid. Ik geloof dat ik het heel belangrijk vind om speels en open te blijven in mijn hoofd. 
Lonneke: Doen wat ik leuk vond zonder me zorgen hoeven te maken. Hiernaast ook stabiliteit en een warme omgeving. 

En jij?

8. Droeg je eetstoornis bij aan een beter leven?

Irene: Ik dacht oprecht dat als ik mijn eten en lichaam meer onder controle had, dat mijn leven beter zou maken. Maar dat is de illusie van een eetstoornis; hoe echt het ook kan voelen. Nu weet ik dat het niet zo is. Nee, eerder het tegenovergestelde. 
Daphne: Nee, totaal niet. Ik dacht wel dat ik leuker zou zijn en dat ook het genieten wel zou komen, als ik eenmaal mijn doel had bereikt. Dat het leven dan echt kon beginnen, maar dat was een illusie. Een eetstoornis neemt veel ruimte in, dus is er steeds minder plek voor oprecht plezier en genot. 
Lonneke: Op een bepaalde manier wel. Althans, dat dacht ik. Mijn eetstoornis was een stabiele factor, maar daar is het ook wel mee gezegd. Ik merkte, zeker als ik nu terugkijk, dat ik me hier juist door isoleerde, waardoor ik zelf al niet meer op te warmen was, ongeacht de warmte die ik kreeg vanuit mijn omgeving. Ik creëerde een pantser waar niemand meer doorheen kwam. Hiernaast was ik ook erg angstig, dus een leven zonder zorgen was per definitie al niet aan de orde.

En jij?

9. Wat kan je vandaag voor jezelf doen?

Irene: Minder op m'n telefoon zitten! Dat is iets wat ik in het algemeen echt minder mag doen. Ik werk veel met mijn handen - typen, tekenen, muziek maken - en dan ook nog de hele tijd op mijn telefoon zitten vinden m'n spieren echt niet fijn. Zonde! Ik kan er zo ingezogen worden, maar ik vind het heel moeilijk om dit los te laten. Als je al een tijdje meeleest, weet je dit misschien ook wel van me. 
Daphne: Een muziekje opzetten en een paar minuten dansen. Daarmee neem ik meteen even die pauze waar ik eerder over schreef én staat het plezier vandaag weer even centraal. 
Lonneke: Rust nemen, misschien mijn lichaam even bewegen door een fijne wandeling te maken in het bos (zonder oortjes in!) en iets warms drinken. 

En jij?

10. Welk inzicht hebben deze vragen je gegeven? 

Irene: Dat het eigenlijk wel mooi is om hier soms bij stil te staan en dat ik ook m'n best wil blijven doen om de positieve en constructieve dingen nog meer vorm te geven in mijn leven. Ik voel ook veel dankbaarheid voor hoe ik nu in het leven sta. Dat had ik me nooit voor kunnen stellen toen ik middenin die eetstoornis zat. 
Daphne: Dit mag ik best vaker doen! Door hier over na te denken, bekruipt me een warm gevoel van vertrouwen. Ik heb namelijk vertrouwen in de richting die ik nu opga. Tegelijkertijd is het ook gezond om mezelf zo nu en dan een confronterende spiegel voor te houden. Wil ik iets anders? Dan zal ik dat zelf nú moeten doen. 
Lonneke: Soms is het makkelijk om te vergeten waar je vandaan komt. Dit soort vragen zorgen voor een goed moment om hier even bij stil te staan. Want ook al zijn er misschien nog stappen te zetten, vergeet ook niet waar je vandaan komt. Je doet het goed. 

En jij? 

♥

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.