Mateloos Moedig: een gevecht tegen mezelf

 

Vanuit Proud2Bme vinden we het belangrijk om de mensen die hersteld zijn van een eetstoornis wat vaker onder de aandacht te brengen. Niet alleen omdat we het mateloos moedig vinden dat ze hun angsten zijn aangegaan en hebben overwonnen, maar ook in de hoop jou hiermee te inspireren en nét dat beetje meer hoop te geven.

Vorige keer kon je het verhaal van Melanie lezen. Vandaag deelt Britt haar verhaal met jullie. Britt is een 22-jarige studente uit Rotterdam. Dit jaar rondt ze haar master in Marketing Management af. Naast het studeren, werkt ze als freelance social media en marketingspecialist en is ze sinds kort begonnen met het vertellen van haar eigen eetstoornisherstelverhaal op social media.

Wat zat er achter jouw eetstoornis en hoe zag jouw leven met een eetstoornis eruit?

"Ik heb ruim negen jaar een eetstoornis gehad. Op de basisschool ben ik flink gepest en dat is eigenlijk waar alles begon. Na het veranderen van basisschool in groep 7 kwam ik op een nieuwe school met lieve klasgenootjes, maar door de jaren heen was ik zo gevormd en gewend geraakt aan het pesten dat ik door de verandering juist depressief raakte.

Na een traject bij een kinderpsycholoog kwam ik erbovenop en ging ik een aantal fijne jaren tegemoet. Helaas, rond de derde klas, na een heftige periode in de relationele sfeer, kwam alles in een klap terug. Ik zocht controle en iets in mij kende daar nog wel een manier voor. Ik stopte met eten, ik raakte wederom depressief en ik kwam in een sociaal isolement terecht, waardoor ik veel mensen om mij heen ben verloren.

In de jaren die volgden heb ik veel vormen van professionele hulp ontvangen, maar ben ik altijd blijven worstelen met mijn zelfbeeld. Toen mijn lichaam de extreme stress en honger het niet meer aan kon, kreeg ik het refeeding syndroom. Mijn lichaam kon voeding- en vochtopname niet meer normaal reguleren en een periode waarin ik heel snel aankwam volgde. Dit maakte de situatie nog complexer. Ik was nu 'echt' de totale controle kwijt. Dat ene waar ik zo goed in was geworden - dun zijn - kon ik niet meer. Na intensieve hulp kwam ik terug op een gezond gewicht, maar ik kreeg al snel een terugval. Ik raakte wederom een hoop gewicht kwijt en belandde in dezelfde spiraal." 

Wanneer of waarom besloot je: nú is het tijd voor herstel?

"Toen ik de tweede keer het refeeding syndroom kreeg, knapte er iets. Ik keek als het ware om me heen en besefte dat het enige wat mijn eetstoornis mij had gebracht een sociaal isolement, een ontregeld lichaam en een hele berg verdriet was. De druppel was dat ik niet meer kon genieten van dat wat het mooiste avontuur van mijn leven had moeten zijn: een uitwisseling naar Sydney. Hier wil ik wel bij zeggen dat, ondanks dat ik de periode Sydney heel anders voor me had gezien, ik deze zeven maanden in Australië als heel kostbaar heb ervaren en diepe inzichten heb opgedaan over wie ik was en waar ik heen wilde met het leven. Dit alles heb ik meegenomen naar het moment dat ik terug in Nederland begon te vechten voor mijn herstel."

Wat was jouw grootste uitdaging tijdens herstel?

"Mijn lichaam accepteren zoals het was en de focus verleggen naar persoonlijke ontwikkeling."

Wat is de beste hulpverlening voor jou geweest?

"Ik heb de afgelopen tien jaar veel vormen van professionele hulp ontvangen en de verscheidenheid in aard hiervan heb ik als erg waardevol ervaren. Elke vorm van professionele hulp heeft mij een blokje gegeven om te kunnen bouwen aan de weg naar herstel. Als ik moest kiezen, hebben groepstherapie en ervaringsdeskundigheid voor mij de grootste doorbraak in mijn herstel gebracht. Voor het eerst besefte ik dat ik niet alleen was, dat ik niet gek was, maar dat ik een ziekte had en dat ik daar vanaf kon komen. In therapie iemand tegenover je hebben die zelf door zo’n ziekte heen is gegaan, maakt zoveel los. De schaamte viel weg, maar het gaf tegelijk ook zoveel hoop om in levende lijve te zien dat het écht goed kan komen."

Hoe kijk je nu terug op jouw eetstoornis?

"Met veel pijn, maar ook liefde naar mijzelf. Ik heb zolang gevochten tegen mezelf. Een engeltje en een duiveltje op elke schouder waarbij ik het nooit goed kon doen, wat een uitputtingsstrijd is dat geweest. Wat mij nu veel brengt, is de overtuiging dat ik niet wil dat mijn eetstoornis voor niets is geweest. Met mijn verhaal wil ik het taboe doorbreken door zoveel mogelijk mensen te bereiken en lotgenoten te helpen."

Wat heeft het herstel jou gebracht?

"ZOVEEL! Jeetje, wat is het leven mooi en wat is het zonde als je dat niet met beide handen aangrijpt. Ik ben hersteld, maar ik bewandel nog altijd de weg naar de beste versie van mijzelf, waarin ik veel leermomenten uit mijn herstelproces nog steeds meeneem. Ik zie herstel als een reis waarin jezelf door en door leert kennen; mooie en minder mooie kanten, sterke en minder sterke kanten, etcetera."

Wat is jouw belangrijkste levensles?

"De kracht van kwetsbaarheid. Ik heb zo lang het gevoel gehad dat het niet slecht met mij mocht gaan en dat ik voor de hele wereld perfect moest zijn. Wat dat mij heeft gebracht? Stukgelopen relaties, stukgelopen vriendschappen en een heleboel verdriet en stress. Op het moment dat ik mijn kwetsbare kant begon te delen, konden mensen dichterbij komen en werd contact diepgaander en oprechter. Ik merkte dat herstellen iets is wat je zelf moet doen, maar absoluut niet alleen."


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Laura - Maandag 2 november 2020 15:06
Beetje jammer dat er voor dergelijk mooi verhaal over jezelf vinden een over bewerkte foto gebruikt wordt... Maakt mij eerlijk gezegd heel ongemakkelijk dat het niet een natuurlijke foto kan zijn
Britt - Maandag 2 november 2020 15:30
Hoi Laura,

Vervelend om te lezen dat de foto je ongemakkelijk maakt. Uiteraard is dat niet de intentie en ik hoop dat de boodschap van mijn verhaal nog steeds zwaarder weegt dan de enkele foto erbij.

Een deel van wat ik momenteel doe op sociale media is meerdere kanten belichten. Enerzijds schiet ik content die esthetisch is (ook dit soort foto’s), maar anderzijds wil ik bijdragen aan meer transparantie door ook eerlijke en oprechte video’s te delen waarin ik juist de andere kant van mijzelf belicht en meer vertel over wat er achter een dergelijk social media account schuilgaat. Natuurlijk is het een persoonlijke keus geweest om dit op deze manier aan te pakken, en daar mag iedereen een eigen mening over hebben.

Ik heb voor dit interview een foto uit mn feed gebruikt uit de week die aansloot bij de inhoud van het interview. Ik vind het wel kostbaar om je mening te horen en ik ga dit in de toekomst zeker meenemen, dankjewel daarvoor.
An - Woensdag 4 november 2020 17:50
Wat stellen jullie je aan zeg met die foto het is een mooie foto, en er is alleen filter omheen verder niks bewerkt eraan volgens mij zijn jullie jaloers ze knap is.
Monique - Maandag 2 november 2020 21:57
Wat ik mij afvraag na het lezen van deze verhalen, wanneer weet je ik ben hersteld? Is dat niet iets ongrijpbaars en lastig te zeggen of dat op een bepaald punt zo is? Ik hoor het graag, Mvg
Britt - Maandag 2 november 2020 23:17
Ha Monique,

Wat een mooie vraag! Persoonlijk vind ik concreet “hersteld zijn” ook een moeilijk begrip. Ik beschouw herstel zelf als een “levensweg” waarin je jezelf echt leert kennen; je valkuilen, mooie kanten, donkere kanten etcetera en daarmee jezelf leert wapenen tegen het terugvallen in de eetstoornis patronen. Voor mij betekent het concrete stukje herstel dat ik niet meer terug grijp naar eten als een controle- of verdovingsmiddel. Maar ik bewandel nog altijd elke dag bewust de weg naar de beste versie van mijzelf waarin kies om te doen wat op dat moment goed voor me is en de leermomenten meeneem om mezelf te blijven ontwikkelen.
Sanne - Maandag 2 november 2020 23:29
Moest je ook wennen aan een nieuw gezicht toen je was aangekomen? En hoe leerde je dat oké te vinden?
Britt - Maandag 2 november 2020 23:48
Hoi Sanne,

Och, Ik vond het ontzettend moeilijk in het begin en het ging voor mij ook gepaard met veel schaamte, vooral omdat ik zelf dacht dat ik faalde omdat ik er voller uit zag en ik niet meer in mijn eigen zogenaamde “perfecte plaatje” paste.

Het is geen makkelijke weg, maar wat mij vooral hielp was het besef dat mijn lichaam dit nodig had om te kunnen overleven en daarnaast wat dat “vollere gezicht” mij gaf; kunnen LEVEN! Koffietjes drinken met vriendinnen, een wijntje doen met vrienden, geen sociale evenementen meer afzeggen, mezelf fitter en energieker voelen en nog zoveel meer.

Mijn vrienden zijn hierin heel belangrijk geweest, zij lieten mij beseffen dat ze om mij gaven om wie ik was en niet om hoe ik eruit zag. Ook hielp het mij om mezelf te verzorgen, een beetje tutteren, haren lekker los en een make upje erop, zodat ik me lekkerder in mn vel voelde zitten en langzaam zelfverzekerder kon worden.
Sanne - Dinsdag 3 november 2020 21:48
Dat is heel fijn om te horen. Ik durf nog steeds niet te herstellen en ik moet echt wat gaan doen. Was je ook in therapie toen je door deze fase heen ging?
Britt de Koning - Woensdag 4 november 2020 21:35
Herstel is spannend en gaat ook zeker niet in een rechte lijn, maar het zelf erkennen en open durven te zijn, is al een hele grote stap is die je meer zal helpen dan je wellicht nu beseft!

Ik heb zelf vele vormen van professionele hulp ontvangen die mij allemaal een blokje hebben gegeven in mn herstel. Toen ik later in mn traject zwaarder werd ging ik nog naar een hypnotherapeut en sprak ik met ervaringsdeskundigen. Daarnaast heb ik ook een tijdje een haptonoom bezocht om weer te leren luister naar en voelen in mn lichaam.

In de IGTV’s Op mijn Instagram profiel vertel ik hier ook uitgebreider over, mocht je het fijn vinden er iets meer over te horen!

You got this!💪🏻💜
@😉 - Maandag 2 november 2020 23:31
Ik vind het een eerlijk en krachtig verhaal! Super knap dat je zo kijkt naar de voordelen van herstel (wat het dan ook voor je mag betekenen, want dat is voor iedereen anders) Go girl 💪💪
Britt - Maandag 2 november 2020 23:45
Heel mooi om te lezen, dankjewel voor de lieve woorden❤️💪🏻
Elise - Dinsdag 3 november 2020 10:09
Ik vind het heel jammer en ongeloofwaardig om te zien dat de foto is bewerkt. Hierdoor haak ik vrij snel in het verhaal al af, omdat het hierdoor niet meer authentiek is. Is het hier niet de bedoeling om puurheid te tonen? Dit levert mij alleen maar vragen op wat er is veranderd en word ik sneller onzeker over mijzelf.
P.S.
Op jullie site staat zelfs een heel artikel over fotoshop..
Anne - Dinsdag 3 november 2020 13:40
Hier ook mixed feeling bij die gefilterde foto... Het is zo tegenstrijdig om te willen 'passen in het Instagram plaatje' terwijl een eetstoornis je juist totaal het omgekeerde heeft bij gebracht... Ik begrijp het ook niet goed maar ja ieder zijn manier van verwerken en omgaan met herstel :)
Britt de Koning - Dinsdag 3 november 2020 19:00
Ha Anne,

“Passen in het Instagram plaatje” is lange tijd mijn werk geweest. Ik verdiende hier geld mee, en ondervond er met mijn interesse in marketing en sociale media ook plezier aan. Dit is een deel van mij dat ik koester. Anderzijds, was het “achter de schermen” niet altijd even rooskleurig en precies dat is wat ik koos om ook naar buiten te brengen. Niet om het een het ander uit te laten sluiten, maar juist allebei de kanten van mezelf omarmend. Soms mooie foto’s en outfits en lifestyle aan de oppervlakte, maar ook diepgaande gesprekken en eerlijke verhalen aan de andere kant.

Voor mij is het inderdaad een persoonlijke keuze geweest om dit zo aan te pakken en wellicht zal hier in de toekomst nog meer in verschuiven. Voor nu is meer transparantie de eerste stap :)
Britt De Koning - Dinsdag 3 november 2020 10:40
Ha Elise,

Jammer dat de foto zoveel vervelende gevoelens oproept en je daardoor afhaakt in het verhaal. De foto straalt voor mij persoonlijk nog steeds puurheid uit; ik die het mezelf gun een koffietje te drinken met mijn vriendinnen, ik mezelf daarvoor optut en met stralende ogen in het moment kan zijn.

Het is absoluut niet de bedoeling om iemand onzeker te laten voelen, ik was me er zelf niet van bewust dat de foto zo over kon komen, en op je vraag wat er is aangepast, is dat enkel een blauw verzachtend filter zodat de foto beter in mijn algehele Instagram feed past. (Geen gekke Photoshop taferelen, geen overige bewerkingen).
Elise - Woensdag 4 november 2020 09:46
Hoi Britt, dankjewel voor je antwoord! Ik ben heel blij te lezen dat het zoveel beter gaat en je jezelf zo'n heerlijk koffietje gunt!
Het punt echter waarop ik dacht dat er geshopt was, was het glas wat een wat aparte vorm heeft. Dat heeft denk ik niks met een blauw filter te maken?
Fleur - Dinsdag 3 november 2020 12:32
Je bent mooi, vanbinnen & vanbuiten!
Gaaf dat je zo open bent en kunt zijn!
Liefss
Britt De Koning - Dinsdag 3 november 2020 12:39
Ah dankjewel voor de mooie woorden Fleur, wat lief!
Iris - Dinsdag 3 november 2020 12:52
Hi Britt! Super mooi verhaal en mooi om te zien dat je jouw verhaal deelt op sociale media.
In mijn optiek is er nog te weinig aandacht omtrent het hebben van een eetstoornis!
Ik zag in de reacties dat je video’s maakt over jouw struggle en die ga ik zeker kijken!

Liefs!!
Britt - Dinsdag 3 november 2020 17:21
Dankjewel Iris, heel mooi om je reactie te lezen! 💜
britneyangel - Dinsdag 3 november 2020 18:43
knap van je, en wat een leuke foto van jou!
Britt de Koning - Dinsdag 3 november 2020 18:51
Lief, dankjewel💜
Nyn - Dinsdag 3 november 2020 23:24
Mooi verhaal en hele mooie foto.
Ik vraag me af wat er bewerkt aan is..? (vanwege eerdere reacties)
Aimee - Woensdag 4 november 2020 19:00
Ik vind het een sterk verhaal! Mag ik trouwens weten waar je die trui op de foto kan kopen? Die is erg mooi
Britt de Koning - Woensdag 4 november 2020 21:25
Dankjewel Aimee! De trui is van Zara, nieuwe collectie :)
Lisa - Dinsdag 17 november 2020 18:37
Ik ben wel benieuwd waar die vreemde vorm van dat glas vandaan komt?

Verder mooi verhaal! :)