Vroeger haatte ik mezelf. Ik vond mezelf lelijk en ik had een stomme lach. Ik was nergens écht goed in. Mijn benen waren te dik en mijn billen waren te dun. Slim was ik niet en jammer genoeg had ik ook geen humor. Als het kon, had ik het liefst alles aan mezelf veranderd. Jarenlang heb ik ook verschillende pogingen gedaan om mezelf te veranderen, maar niks lukte echt. Ik moest gaan leren leven met mezelf, maar hoe doe je dat?
Vroeg mij tijdens mijn eetstoornis wat ik allemaal niet leuk vond aan mezelf en ik wist zo tien dingen op te noemen. Als je mij vroeg wat ik dan wel leuk vond aan mezelf, dan moest ik daar vaak heel lang over nadenken. Ik wist het gewoon niet, want ik zag alleen maar de dingen waarin ik niet goed was en de dingen die ik niet had.
Ik weet dat veel mensen die deze website bezoeken daar tegenaan lopen. Als we op vrijdag weer een Insta Live doen, krijgen we ook best vaak de vraag hoe wij hebben leren leven met onszelf. Ik vind dat altijd best een moeilijke vraag, omdat het ook zo’n grote vraag is. Er is jammer genoeg niet een pasklaar antwoord die we kunnen geven op die vraag. Er zijn jammer genoeg geen wondermiddeltjes die je daarbij kunnen helpen. Mijn ervaring is dat het een heel langzaam proces is, maar omdat dat een antwoord is waar je niks mee kan, heb ik toch geprobeerd om wat tips te bedenken die je erbij zouden kunnen helpen.
Ik heb heel veel therapie gevolgd met als doel de eetstoornis los te laten, maar vooral met als doel om meer van mezelf te leren houden. Als ik meer van mezelf zou houden, zou ik mezelf niet meer constant de grond in hoeven boren. Echter vond ik leren houden van jezelf altijd best groot klinken, want hou je dan echt van alles van jezelf? Is van jezelf houden niet ook egoïstisch? Dat is het niet, maar ik snap wel als dat zo kan voelen. Ik denk dat leren leven met jezelf beter past. In mijn ogen houdt leren leven met jezelf in dat je jezelf accepteert zoals je bent. Dat je weet dat je ook minder goede kanten hebt, maar dat die kanten daar ook mogen zijn.
Therapie heeft mij daar zeker wel bij geholpen, maar ik denk dat ik dit vooral heb geleerd toen ik géén therapie meer had. Dan begint pas het echte werk, dan moet je het alleen doen. In therapie heb je je therapeuten die je in laten zien dat je het wel waard bent, maar zonder therapie moet je jezelf laten geloven dat je er mag zijn. Hieronder heb ik een aantal gedachtes beschreven die mij hierbij helpen.
Door de jaren heen heb ik doen inzien dat je sommige dingen gewoon niet kan veranderen. Ik ben wie ik ben, it is what it is. Hoe graag ik ook wil; sommige dingen kan ik gewoon niet veranderen aan mezelf. Ik kan wel heel veel moeite doen om ertegen te vechten, maar ik weet dat het een strijd zonder eind zou worden. Dit geldt zowel qua uiterlijk als qua innerlijk. Aan het uiterlijk zou ik nog wel het een en ander kunnen veranderen, maar toch zou ik nooit helemaal alles kunnen veranderen. Hoeveel ik bijvoorbeeld ook afval, mijn gezicht blijft wat ronder en groter dan dat ik zou willen. Ik kan me daar wel heel druk om maken, maar ik kan er niks aan veranderen. Eigenlijk is dat dan gewoon verspilde energie. Die energie zou ik ook goed aan andere dingen kunnen besteden.
Ik heb ook vervelende karaktereigenschappen, maar dat is wel wie ik ben. Die eigenschappen zijn echt niet altijd even leuk, maar iedereen heeft ze. Natuurlijk probeer ik altijd de beste versie van mezelf te laten zien, want dat is ook graag wie ik wil zijn, maar ik wil ook graag mezelf zijn. Mezelf ben ik als ik ook mijn minder leuke kanten mag laten zien. Iedereen heeft die minder leuke kanten ook. Zijn we daarom allemaal slechte, stomme mensen? Nee. Ik dus ook niet. Ik ben nog steeds een leuk persoon ondanks mijn vervelende kanten.
Probeer jezelf te vergeven. We doen allemaal dingen fout. Niemand heeft alle kennis en iedereen zit weleens met z’n handen in het haar. Niemand gaat zorgeloos door het leven. Als er een keer iets misgaat in jouw leven, probeer jezelf dat dan ook te vergeven. Je hebt gedaan wat je kon en meer dan dat kon je niet doen.
Ik heb ook geleerd om te kijken naar alle dingen die ik wél goed kon. Natuurlijk was dat heel moeilijk, want ik was gewoon niet goed om de goede en mooie kanten van mezelf te zien. Toch kan je het wel leren om positiever te worden. Je zou bijvoorbeeld aan mensen in jouw omgeving kunnen vragen wat zij allemaal positief aan jou vinden. Waarschijnlijk is je eerste reactie dat je je in de antwoorden helemaal niet kan vinden, maar probeer er eens geen weerstand tegen te bieden. Probeer de antwoorden er te laten zijn en ze eens serieus in overweging te nemen. Hoe waar is het namelijk dat mensen tegen je liegen? Waarom zouden mensen iets zeggen terwijl ze het niet menen? Probeer hier echt realistisch in te zijn. Ik dacht namelijk altijd dat mensen iets aardigs over mij zeiden om mij een goed gevoel te geven, maar dat ze dat toch niet meenden. Hoe realistisch was echter deze gedachte? Zou er niet ook een kern van waarheid in kunnen zitten? Door te kijken naar de argumenten waarom iemand iets over jou zegt, kan dat ervoor zorgen dat de geloofwaardigheid daarvan wordt vergroot.
Tot slot kan het ook helpen om jezelf niet te vergelijken met anderen, maar alleen met jezelf. Hoe vervelend dit ook klinkt: iemand anders zal altijd beter zijn, maar het feit dat iemand anders altijd beter is, betekent niet dat jij daardoor slechter bent. Ik heb dat een lange tijd wel zo gedaan en ik werd daar zo ongelukkig door. Ik had daardoor constant het gevoel dat ik faalde en in dingen tekortkwam terwijl ik eigenlijk een hoop goed deed en een hoop mooie kwaliteiten en eigenschappen had.
Wij zijn allemaal mensen en niemand is perfect. Je kan je hele leven besteden aan het vechten tegen jezelf, maar word je daar gelukkiger van? Zal er daardoor iets veranderen? In plaats van constant in gevecht te zijn met jezelf zou je ook kunnen proberen jezelf te vergeven en met jezelf te leren leven. Het leven is zoveel leuker als je met jezelf door één deur kan…
Wat helpt jou hierbij?
Fotografie: Kháng Hmoong
Geef een reactie