Het is ochtend. Een nieuwe dag. Een nieuw begin. Een nieuwe kans om weer tegen die eetstoornis te vechten. Grijp die kans! Zet hem op! Maak er wat moois van! Ik neem het mezelf elke avond voor. Morgen wordt het anders, echt waar, maar dan gaat het mis… Wat als je in de ochtend al een eetbui hebt?
De wekker gaat en met moeite doe ik m’n ogen open. Pff, het is vroeg en ik heb slecht geslapen. De zon schijnt fel door de half openstaande gordijnen. Een prachtige ochtend, maar m’n lichaam voelt plakkerig en warm en ik heb een vieze smaak in m’n mond. Misschien is dat elke ochtend wel zo, maar ik lijk het meer op te merken dan anders en laat het meteen mijn stemming beïnvloeden. Het vocht in mijn gezicht zorgt ervoor dat m’n ogen nog half dicht zitten en het laat me ontzettend dik voelen.
Ik waggel op m’n blote voeten naar de keuken. Ontbijt is altijd het eerste waar ik aan denk in de ochtend. Ik kan haast niet wachten. Ik schenk yoghurt in een kom en neem direct daarna een slok uit het pak. Ho, ho, pas op. Snel stop ik het pak terug in de koelkast. Ik pak de cruesli uit de kast en voordat ik het bij de yoghurt gooi pik ik eerst een paar lekkere dingetjes eruit. Een stukje fruit, een nootje, een stukje chocolade. Vooruit een hele hand. Grrr. Ik voelde me al zo dik. Waarom kan ik me niet gewoon inhouden?
Oke, focus, als ik nu m’n ontbijt eet en m’n ochtendtussendoortje oversla is er niks aan de hand. Meteen al begin ik te passen en meten; mezelf restricties op te leggen. Ik loop snel terug naar de kamer en eet in rap tempo mijn ontbijt op. Ik vergeet haast te kauwen. Onverzadigd staar ik teleurgesteld naar m’n lege kommetje. Hmm… Hoe lang nog tot de lunch? Te lang. Terwijl ik terugloop naar de keuken om mijn kommetje af te wassen voel ik de onrust in mijn lijf opborrelen.
Het is alsof ik plotseling op de automatische piloot sta. Twintig minuten later hang ik vol spijt boven het toilet. Weer een eetbui gehad… en dat op de vroege ochtend. Binnen een uur m’n hele dag verpest. Hoe moet ik nu verder?
Bovenstaande situatie is me meer dan eens overkomen. Op die momenten vond ik het altijd extra lastig om de draad weer op te pakken. Hoe moest ik, nu ik een eetbui had gehad, in ‘s hemels naam beginnen met mijn dag? Ik zag het echt niet zitten en wilde het liefst weer terug in bed kruipen of nog liever weer een eetbui hebben. Het was immers toch al verpest…
Ik denk aan iets dat één van mijn psychologen weleens zei: Als je één kopje stuk hebt laten vallen, smijt je dan ook het hele servies maar aan scherven? Nee, natuurlijk niet, wat een onzin. Dat is toch zonde? Je kan de rest van het servies prima nog gebruiken. Precies zo zou je eigenlijk ook naar je dag moeten kijken. Wil je die echt helemaal weggooien, omdat het één keer mis is gegaan in de ochtend? Ik begrijp heel goed hoe zwaar zo’n eetbui weegt, maar er daarna nog tien hebben lost je probleem ook niet op en je zal je daarna waarschijnlijk nog veel rotter voelen. Het lijkt een vrijkaart, maar het is een gevangenis en daarna moet je terug naar start.
Ja, dat wil ik wel, maar hóe dan? Hoe kan ik deze dag nog tot een positief einde laten komen? Voorkomen is beter dan genezen. Dat ben ik met je eens, maar van je fouten kan je leren. Probeer na te gaan waarom het mis ging. In het voorbeeld dat ik omschrijf speelde het warme weer en de manier waarop ik opstond een hele grote rol. Ik voelde me dik en dat zorgde voor onrust. Let op, ik vóelde me dik, maar was ik ook dik? Probeer deze gedachte te relativeren en het op deze manier een plekje te geven.
Daarnaast had ik al wat yoghurt en cruesli gesnoept terwijl ik mijn ontbijt aan het maken was. Ik veroordeelde mezelf hier onwijs om, maar ik kan je eerlijk vertellen dat dat helemaal niet zo gek of erg is om te doen. Ik ben hersteld van mijn eetstoornis, maar ik eet heus nog weleens een handje cruesli of neem een lik uit de pindakaaspot. Hier ga je echt niet ineens van aankomen. Bovendien had ik mijn yoghurt veel te snel gegeten waardoor ik mij niet verzadigd voelde en trek had in meer. Bewust eten door middel van mindfulness kan hierbij helpen.
Nu ik deze dingen wist kon ik me er de volgende keer op behoeden. Voel je eetbuidrang? Sta dan even stil bij wat er nu werkelijk aan de hand is en wie weet kan je jezelf er een volgende keer voor behoeden. Van je fouten leer je. Je hebt wat geleerd. Een positieve noot op een negatief begin. Het voelt misschien niet direct zo, maar door te vallen en weer op te staan kom je steeds een stukje dichter bij herstel. Helaas gaat herstellen niet van de ene op de andere dag, dus verwacht dat ook niet van jezelf, gun jezelf die tijd, maar blijf wel stappen maken.
Je kan elk moment opnieuw beginnen, niet slechts in de ochtend. Oké, shit, het ging mis, maar nu moet je weer verder. Het is echt belangrijk om die eetlijst weer op te pakken, ook al gaat het kaarsrecht tegen je gevoel in. Je lichaam en je hoofd hebben behoefte aan die regelmaat. Ga niet nog meer eten, je dag is nog niet verpest. Stop ook niet met eten, compenseren lokt alleen maar nieuwe eetbuien uit.
Misschien kan je er nu nog niet bij met je hoofd, maar aan het eind van de dag voel je je echt veel trotser en beter als je je niet hebt laten kennen door die wankele ochtend. Als je het moeilijk hebt, schakel dan hulp in van je omgeving. Misschien wil je wel helemaal niet vertellen dat je net een eetbui hebt gehad, dat kan ik me voorstellen, maar je kan wel zeggen dat je je rot voelt of gewoon samen iets leuks gaan doen. Een stukje wandelen of alleen al samen of alleen op de banke en slechte film kijken kan al helpen. Doe wat goed voor jou voelt. Haal jezelf even uit die nagatieve stiautie.
Hou vol, je bent nu niet verloren. Het leven kan nog alle kanten op. Al die slechte dagen heb je doorstaan en deze zal je ook overwinnen. Het enige verschil is dat je vandaag hebt de kans hebt om hem om te keren naar iets positiefs. Misschien moet je nog 100 keer vallen en nog 100 keer opstaan en dat doet pijn, maar elke keer dat je dit moment weet te doorbreken groei je, leer je, ben je op het juiste pad. Op weg naar een leven zonder eetstoornis.
Heb jij ook nog tips?
fotografie: pexels
Geef een reactie