MH17: Welkom thuis lieve mensen
Vandaag was een dag van nationale rouw. Vandaag arriveerden de eerste slachtoffers van de MH17 in Nederland. Een vlucht waar zoveel onschuldige, lieve, mooie, bijzondere mensen hun leven verloren. Mensen met allen een ander verhaal, een andere geschiedenis, maar met allen hetzelfde einde, een vreselijk einde. Niemand, maar dan ook niemand had het recht om de eindbestemming van deze 298 mensen te wijzigen.
Vandaag om een paar minuten over 4 waren we in heel Nederland een minuut stil. Op televisie zagen we hoe het vliegtuig met de eerste 40 lichamen aankwam. We hoorden de pijn van nabestaanden en zagen het eerbetoon van velen. Het beeld van de stoet van 40 rouwwagens was keihard en bijzonder mooi tegelijk. Duizenden mensen stonden langs de weg richting Hilversum voor een laatste eerbetoon. Bloemen, applaus, tranen, ongeloof... zoveel. Een dag, een gebeurtenis die nauwelijks te bevatten is en die we nooit zullen vergeten.
Het zien van de beelden, de verhalen, de foto's... het raakte velen, zo ook mij. Ik heb regelmatig mijn tranen weg moeten slikken bij het lezen van het zoveelste treurige bericht. Het deed me tegelijkertijd weer extra beseffen hoe dankbaar we mogen zijn met het leven. Het kan morgen zo maar afgelopen zijn.
Wat deed dit alles met jou?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Sterkte
dit laat echt een indruk achter. Kan niet beschrijven in woorden wat er door je gedachtrs heen gaat.
in gedachten en gebed bij de slachtoffers van mh17 en bij de nabestaanden die dit alles moeten verwerken en een plekje moeten geven ♥
Maar mooi om te zien hoe een klein land als Nederland dit oppakt en we eensgezind met z'n allen de slachtoffers herdenken..
Inderdaad: niemand had het recht de bestemming van deze mensen te veranderen...
Twintig keer naar het journaal gekeken en het is nog steeds waar:
zomaar in het web gevlogen van de oorlog van anderen.
Bestaat er in het Russisch ook een woord voor schuld,
woord voor genade, noem het woord dat de macht niet duld :
voor zulke pijn heb je niet eens een woord.
Twintig keer naar het journaal gekeken en het is nog steeds moord.
Je zoekt de weefsels van dit abrupt verhaal.
Je vindt het woord,who cares of het bestaat of niet.
WERELDVERDRIET.
Wat je zegt: we mogen heel dankbaar zijn met dit leven inderdaad, het kan elk moment over zijn.
Gewoon omdat het op dat moment kan denk ik. Tja dan vind ik mezelf ook een vreselijk egocentrisch kreng, maar dan ben ik gewoon zo ontzettend moe van die oorlog in mijn hoofd, en ben ik vanbinnen helemaal kapot. Alsof mijn eetstoornis alle restjes van mijn 'gezonde' ik genadeloos kapot heeft geschoten. Tot er niks over is dan een hoopje bang, verdrietig en uitgeput mens.
Lieve Nina, je bent niet alleen, ookal voel je je vaak genoeg vreselijk alleen, althans, dat kan ik me maar al te goed voorstellen. Ik hoop dat jij de juiste hulp, begeleiding en vooral heel, heel, heel veel liefde krijgt van alle mensen die je dierbaar zijn. Dat ben jij zeker waard! !
Xxx.
PS: R.I.P.voor alle nabestaanden, familie, vrienden en andere dierbaren. Onbegrijpelijk dat dit ons land zo keihard moet treffen.
Rust in vrede alle mensen
Sterkte voor de andere nabestanders en familie leden
Niet normaal waarom dit gebeurd is. Die mensen zijn zo ziek. En gisteren nog even 2 straaljagers naar beneden halen alsof het niks is.
Hier zijn nooit genoeg woorden voor.
Kinderen, jongeren, volwassenen en ouderen die om wat voor reden nietsvermoedend instapten.....
Oorlogsslachtoffers geworden, terwijl ze er niets mee te maken hadden.
Ik hoop dat hier de komende jaren nog bij stilgestaan zal worden 17 juli.
Groetjes
Je bent niet de enige die hier gevoelloos over is en zich egoïstisch voelt. Ook ik voel haast geen gevoel over deze gebeurtenis...alleen bij mij is de reden onbekend.
Meissie, voel je aub niet naar!
Al het vlees is als het gras dat verdort.
Maar kijk, God zal komen. Zijn loon heeft Hij bij zich.
Hij zal Zijn kudde weiden gelijk een herder. Hij zal de lammetjes in zijn armen vergaderen en in Zijn schoot dragen. De zogenden zal Hij zachtjes leiden.
Toen ik iemand verloor van wie ik hield, hielpen deze woorden me. Ze komen uit de Bijbel.
Liefs,
Zoveel onschuldige mensen, zoveel verdriet, dit had niet mogen gebeuren.
Natuurlijk is het vreselijk wat er is gebeurd, absoluut verschrikkelijk, maar toch net zo vreselijk als alle andere rampen in de wereld? Fukushima, het andere vliegtuig dat was "verdwenen", het schip dat zonk met al zijn opvarenden. Het is allemaal even vreselijk. alleen nu omdat er Nederlanders in zitten staat heel nederland op z'n kop. veranderd iedereen zijn of haar fb-foto in een zwartgat. Hebben alle BN'ers een uitgesproken zielige mening.
Ik vind het respectloos dat iedereen handelt alsof het "onze" ramp is, dat is het NIET. Het is een vreselijke ramp voor de familie en kennisen. Het is een ramp voor ons land, maar niet "jouw" ramp of die van "mij" ..
Ik deel de mening van Joep van 't Hek (column) en vind dat we normaal moeten doen. Iedereen schrok zich te pletter bij het horen van het ongeluk of liet een traan. Maar dat 'dagen in eigen verdriet zwemmen' is natuurlijk van de zotte. Dit is privé niet van "ons"
sommige mensen die mijn bericht niet goed opvatten / niet begrijpen zullen denken dat ik een gevoelloos mens ben. Absoluut niet waar. Ik strijd actief mee voor het kankerfonds, ik ben lid van 3 goede doelen en ga regelmatig naar ontwikkelingslanden om zelf bij te dragen.
Oja: @"--" walgelijk dat je hier een quote uit de bijbel citeert. Absoluut ongepast.
En verder: intens verdrietig. Twee gezinnen zijn omgekomen die dichter bij mij stonden dan volslagen onbekend. Ik mag nog even door.
Ik kan met mijn verstand niet begrijpen hoe iemand dat kan doen: een vliegtuig uit de lucht halen en zoveel onschuldige levens beeindigen. Dat geldt ook voor het gedrag van diegene die misbruik maakten van de dode lichamen en respectloos met hun eigendommen omgingen. Soms denk ik dat de menselijke beschaving uit niet meer dan een dun laagje vernis bestaat.
Eerlijk gezegd vind ik jouw reactie op een blog als deze, vol met rouw, nog het meest ongepast. Deze ramp komt voort uit fouten en of haatdragendheid en jouw reactie vind ik dat ook een beetje. De meiden die schrijven over hun eetstoornis werden genadeloos met hun afgevlaktheid geconfronteerd terwijl ze waarschijnlijk WEL om deze ramp willen "huilen" maar dat KUNNEN ze niet. Dat vinden ze zelf al erg genoeg. Laten we juist nu ruimte houden voor ieders pijn, verdriet en confrontaties.
MH017, to NEVER be forgotten, rip!!
De radio gisteren, de tv.. alles was aangepast en dat deed veel met mij.
Toen de vliegtuigen aankwamen, had ik kippenvel van top tot teen en de tranen stonden in mijn ogen. Het zal je man, vrouw, vriend, vriendin, kind of collega maar zijn. Het verdriet bij de nabestaande moet verschrikkelijk zijn. Alle beelden, alle woede, het verdriet, hoe kom je dit ooit te boven?
Ik ben emotioneel. Verdrietig dat al die mensen in het vliegtuig zijn gestapt met een grote lach, omdat ze eindelijk hun welverdiende vakantie mochten gaan vieren, omdat ze eindelijk naar hun familie konden, omdat ze eindelijk weer naar huis konden.. Het is verschrikkelijk..
Ik wens iedereen dan ook heel veel sterkte toe voor de komende tijden.
Liefs.xx
Ik heb 'iets meer' met Nederland dan met bijvoorbeeld Gaza, en als er een vliegtuig uit A'dam betrokken is, is het toch wel logisch dat voor Nederland deze crash erger is. Dat het mensen meer raakt.
Verder vond ik de ceremonie in NL heel respectvol en daar ben ik blij om. Er is al genoeg gerotzooid en gesleept met lichamen en achtergebleven spullen.
Bovendien lieten ze op tv nabestaanden zien die zich getroost voelen door het medeleven etc., en dat vind ik het belangrijkst.
Dat zoveel mensen een rouwstoet gaan filmen, dat snap ik dan weer niet.
het gaat in deze blog toch niet om meiden met een eetstoornis? Dat zeg ik niet omdat ik niet weet hoe dat is, dat is wel zo, maar dat je daar geconfronteerd mee wordt kan je best voor je houden als deze blog daar totaal niet om draait
Inderdaad EB91, het lijkt wel een westrijd wie het best kan laten zien hoe erg hij/zij meeleeft.
Ik vind inderdaad dat sommige dingen wat overdreven worden, en dat we er zeker niet "onze"ramp van moeten maken maar die van de families en vrienden.. toch denk ik dat alle acties wel goed zijn omdat ik hoop dat alle acties, stille tochten, ceremonies, condoleanceregisters en andere dingen dan als steun mogen zijn voor de nabestaanden en hun een klein beetje troost en warmte mogen geven in deze diep en diep zwarte tijd na zo'n afschuwelijke, vreselijke en ontzettend zinloze gebeurtenis. Dat ze weten dat er mensen aan hun denken.
''Terug naar huis vroeger dan gepland, en later dan wij wilde..'' Rust zacht MH17-slachtoffers. (f)
---
Op dit moment zijn we een week verder en zijn twee andere vliegtuigen ook neergestort, twee hele andere maatschappijen en twee hele andere redenen, maar ook voor die mensen die hun noodlot tegenmoet zijn gekomen, rust zacht...
:(.
Zelf ben ik na dit nieuws steeds vergeten mijn medicijnen te nemen (moest dan de dag erna) en ben ik ook ineens weer gaan emotie-eten. En dat waren meer onbewuste reacties dan bewuste reacties. En ik heb zowat elk nieuwsbericht over de MH17 gelezen die ik kon vinden, tot ik op vakantie ging. Ik weet dat deze ramp niet om mij draait, maar het raakt me wel ontzettend. En dus heb ik de behoefte erover te praten met mijn vrienden en onze gevoelens te delen, zodat we niet vastzitten in onze emoties en het ook weer los kunnen laten.
Voor mensen die zeggen dat hun emoties te afgevlakt zijn om dit te voelen - tja, dat zal wel per mens verschillen. Toen ik op een van mijn dieptepunten zat, was er een aanslag in Boston en dat maakte me toen véél banger dan het had gedaan als ik destijds een normaal eetpatroon had. Alsof er in één klap heel veel adrenaline vrij kwam en ik al in fight-or-flight modus stond.
En dan zijn nog niet alle slachtoffers in Nederland, sommigen liggen misschien nog in het veld, het is onbeschrijfelijk.