Het kan zo moeilijk zijn om in te schatten wanneer je hulp mag vragen. Wanneer verdien je hulp? Vanuit je omgeving of van een professional? Wanneer is nu het moment dat je het niet meer alleen hoeft te doen en belangrijker nog, hoe voel je dat moment het beste zelf aan? Het kan immers altijd nog wel even en het lijkt bij anderen altijd een stuk erger, wat de drempel misschien ook weer hoger maakt om echt aan de bel te trekken....

Het is natuurlijk ook heel erg persoonlijk wanneer dat moment voor jou aanbreekt, maar ik heb voor mijzelf een aantal momenten verzameld waarbij ik hulp mag vragen. Een aantal momenten, tekenen, signalen waarbij ik op kan merken dat het even niet goed gaat en belangrijker nog: dat het niet zo langer door hoeft te gaan. Dat kunnen los van elkaar best kleine dingen zijn en misschien nog geen reden tot paniek, maar het zijn simpelweg ook dingen die aangeven dat het niet lekker loopt. Als je zulke signalen opmerkt, heb je eigenlijk niets met de rest van de wereld te maken en mag je, vind ik, daar meteen actie voor ondernemen.

Het kan altijd erger, maar het kan ook beter.

Als je achterloopt met verantwoordelijkheden

Wanneer de dagelijkse taken wat versloffen, kan het zijn dat het op de achtergrond allemaal wat te veel wordt. Als kleine verantwoordelijkheden in het huishouden of in de administratie ineens veel meer moeite kosten en je op het werk ook dingen ineens meer voor je uitschuift. Als school niet meer zo goed gaat en je het idee hebt daar niet genoeg concentratie voor te hebben. Het hoeft natuurlijk geen reden te zijn tot paniek, maar het is wel iets waar je aandacht aan mag geven. Hoe komt het dat taken die je normaal prima afgaan, nu meer van je vragen? Hoe komt het dat je gevoel daarover is veranderd? Is dat iets van vandaag dan kun je daar misschien vandaag op inspelen, maar is dat iets wat al een tijdje in de lucht hangt, dan speelt er wellicht meer?

Als je jezelf isoleert

Waar je normaal vaak tijd en ruimte hebt voor gezelligheid en spontane ondernemingen, heb je soms ook ineens behoefte aan meer rust. Heel normaal en gezond natuurlijk, maar de reden waarom je daar behoefte aan hebt is natuurlijk wel belangrijk. Zit je minder lekker in je vel? Komt er te veel op je af of ben je vermoeider dan normaal? Allemaal redenen die mee kunnen spelen en die ervoor kunnen zorgen dat je je misschien wat meer afzondert. Een verschil waar jij je misschien niet bewust van bent, maar het kan wel waardevol zijn om die behoefte te onderzoeken. 

Zelf merk ik ook dat als ik niet weet hoe ik mij voel, maar er wel iets speelt, ik ook meer teruggetrokken ben. Alsof ik onbewust bezig ben met nog even uit te vogelen wat er aan de hand is en dat liever alleen in stilte doe. Als jij dat ook herkent mag je denk ik alle tijd en ruimte nemen voor jezelf, maar is dit ook een moment waarop je echt al mag praten. Ook als je nog niet alle antwoorden hebt of precies weet wat er aan de hand is, mag je ook alleen dat al aangeven. Wie weet opent het deuren en komt er een gesprek op gang, waarbij je die antwoorden wel vindt. Dat hoeft natuurlijk niet alleen. Hoe eerder je dat doet, hoe je eerder je uit dat isolement kunt komen en die drempel niet hoger hoeft te worden. 

Als je vaker dichtklapt

Dit signaal sluit daar eigenlijk meteen bij aan. Als iemand vraagt hoe het gaat en je het lastig vindt om antwoord te geven, is het denk ik heel erg belangrijk om dat serieus te nemen. Je hoeft niet een open boek te worden als je dat niet bent, maar als je merkt dat er dingen veranderen in de manier waarop je anderen toelaat, zou daar best iets achter kunnen zitten. Misschien zit er wel van alles achter wat je heel goed aanvoelt, zit er veel te veel om te vertellen en is het moeilijk om er open over te zijn. 

Weet dan dat je daar echt hulp voor mag vragen. Blijkbaar is het heftig en serieus genoeg voor jou om jou op bepaalde vlakken in de weg te zitten. Blijkbaar is het te groot om kwijt te kunnen of weet je misschien niet hoe je dat het beste kunt doen. Er zijn wegen naar hulp, naar mensen die ervoor geleerd hebben om met deze problemen om te gaan en jou hier zo goed mogelijk bij te helpen. Misschien is de belangrijkste vraag; of je dit nog veel langer op deze manier wilt dragen? Wil je dit blijven volhouden of zou je je lichter willen voelen en hier op een andere manier mee om willen gaan? 

Als je stopt met voor jezelf te zorgen

Een belangrijk teken dat er iets niet helemaal goed gaat en dat je hulp mag vragen. Voor jezelf zorgen is ongelofelijk belangrijk en als dat er om welke reden dan ook bij inschiet, verdient dat de aandacht. Jij, jouw lichaam en jouw gezondheid zijn reden genoeg om hulp te mogen vragen. De belangrijkste reden eigenlijk.

Het kan heel erg verschillend zijn hoe zich dat uit. Voor mij persoonlijk zit het hem in uiterlijke verzorging en in de verzorging van mijn huis. Hoe rommeliger en nalatiger ik werd met mijzelf en mijn leefomgeving, hoe rommeliger het er ook in mijn hoofd aan toe ging. Het versterkte elkaar ook nog eens. Als ik daar tegenover meer ruimte had in mijn hoofd, had ik ook meer energie om voor mijzelf te zorgen en mijn omgeving leuker te maken. 

Misschien werkt dit voor jou heel anders, maar als jou of anderen hier iets in opvalt, is dat iets om serieus te nemen. Jij mag namelijk jouw belangrijkste prioriteit zijn, als dat goed gaat kun je er denk ik ook weer veel beter voor anderen zijn en zo gelukkig mogelijk in het leven staan. Ergens is het heel logisch als dat soms veranderd en je niet altijd on top of the world kunt zijn, maar je mag natuurlijk wel alle zeilen bijzetten om weer aan die top te komen! 

Als je meer prikkelbaar bent dan normaal

Stress, prikkelbaarheid of overgevoeligheid. Allemaal tekenen dat het mij simpelweg te veel is en dat er ook het liefst snel iets moet veranderen in de situatie. Hoe dat gebeurt maakt niet altijd uit, maar het is vooral belangrijk om dit niet door te laten sudderen. Het lost de oorzaak niet op door maar door te blijven gaan en bovendien pak ik ondertussen alles verkeerd aan, omdat ik door de stress minder goed kan denken en functioneren.

Dit kan ik het moeilijkste moment vinden om uit te stappen en echt om hulp te vragen, het is overigens ook een teken dat dit al te lang aan de gang is en stress is de manier waardoor het naar buiten komt. Hoe erg het ook kan voelen als een moment om gewoon even door te zetten, in de praktijk is het voor mij vaak een moment van echt even stilstaan gebleken. Er moet rust komen en overzicht en dat vind ik vaak niet meer alleen, omdat ik er te veel in zit. Anderen kunnen daar echt goed bij helpen en sta dat jezelf ook toe. 

Hoe meer je geforceerd alles onder controle probeert te houden, hoe meer het waarschijnlijk uit je vingers glipt. Juist wanneer je je vastbijt is het moeilijk om los te laten, terwijl anderen vaak het overzicht wél kunnen zien en jou wél kunnen helpen om die balans weer terug te vinden. Ook hierbij kun je jezelf de vraag stellen: Hoe lang kan en wil ik dit nog volhouden? Of is dit op lange termijn eigenlijk niet houdbaar en simpelweg niet leuk meer? Als je daar eerlijk over kunt zijn naar jezelf en je omgeving, opent dat deuren en kun je weer ademen. 

Als je te veel of te weinig slaapt

Hoe opmerkzaam we ook proberen te zijn, in ons onderbewustzijn heeft het soms nog veel meer effect dan we denken. Zelfs als ik overdag nog niet veel merk, kunnen mijn nachten mij al veel vertellen. Door juist de hele nacht naar het plafond te staren of na tien uur slaap telkens even vermoeid wakker te worden. Slaap is ontzettend belangrijk, om alles van overdag te verwerken en letterlijk frisser de nieuwe impulsen tegemoet te kunnen gaan. Doe jezelf daar niet in te kort en vraag om hulp als dat niet lekker loopt of een tijd ineens totaal anders is dan je gewend bent. Soms kan de oplossing simpel zijn. 

Ook als je je juist meer vermoeid voelt dan normaal of juist rusteloosheid ervaart, is dat een belangrijk teken van je lichaam. Er speelt iets, ook als je misschien nog niet kunt achterhalen wat dat is. Hoe groot of klein het ook is, het heeft invloed op je gezondheid. Mijn ervaring is dat daar aan voorbij gaan, vaak zorgt dat er niets opgelost wordt. Misschien voor een paar dagen, maar niet op de lange termijn. Hoe jij je voelt doet ertoe en dat verdient actie! 

Als je niet meer geniet 

De dagelijkse dingen waar ik normaal zo van geniet komen niet of totaal anders bij mij binnen. Misschien ben ik wat meer afwezig of ervaar ik veel dingen gewoon anders. Wanneer je daar verschil in merkt, in hoe je als het ware in het leven op dit moment staat en hoe je je voelt, mag je daar zeker voor aan de bel trekken. Je voelt je ongetwijfeld niet je hele leven hetzelfde, jij en leven veranderen continue, maar wanneer je hier duidelijk een negatief verschil in merkt is dat al reden genoeg om daar aandacht voor te hebben.

Iets wat lekker liep, loopt nu niet meer lekker, meer reden heb je eigenlijk niet nodig. Het is jouw leventje en daarin mag jij alles doen om een gevoel te bereiken wat jij prettig vindt. Om het zo in te kunnen richten en overal zo mee om te kunnen gaan, dat het op een fijne manier leefbaar is. Zodra dat even weg is of daar nog winst in te behalen valt, ben je niemand iets verschuldigd en heb je denk ik ook niets met de situatie van anderen te maken. Jij mag daar voor kiezen, omdat het jouw leven is. Alle dingen die van zichzelf of in je eentje niet de goede kant op gaan, verdienen een steuntje (of twee of drie) in de rug. Wat nou als dat genoeg is om jou weer met je neus de goede kant op te krijgen? Doe jezelf daar niet te kort in. 

Wanneer mag jij hulp zoeken?

Fotografie: evertonvila