Het is Moederdag! Een dag die je om welke reden dan ook gewoon voorbij kunt laten gaan, maar ook een dag waarbij je extra kunt stilstaan bij de moeder, stief- of pleegmoeder die veel voor je betekent. Wij willen vandaag ook stilstaan bij alle moeders, maar misschien in het bijzonder bij de moeders die hun kind zien worstelen met een eetstoornis. De moeders die het gevecht wat een eetstoornis met zich meebrengt moeten aanzien en tegelijkertijd ook zelf ervaren. De moeder die haar kind wil helpen, het misschien ook niet altijd weet, maar toch iedere dag weer probeert. Voor al die moeders, die hun grootgebrachte kind, weer even klein zien worden, is deze blog.

"Omdat mijn moeder zelf ook een eetstoornis heeft gehad, kon ze me heel erg goed begrijpen. Iets wat eigenlijk helemaal niet zo leuk was, werd op deze manier toch een bepaalde kracht. Ik denk niet dat je per se een eetstoornis gehad moet hebben om je kind hier ook goed in te kunnen steunen. Ik denk dat juist laten zien dat ook jij kwetsbaar bent, niet perfect, maar toch goed en gelukkig, iets heel waardevols kan zijn."

Twijfel niet te veel

Het is niet allemaal jouw schuld. Zelfs binnen hetzelfde gezin kan het zijn dan 1 kind een eetstoornis of psychische stoornis ontwikkelt, terwijl de broer(s) of zus(sen) daar geen last van hebben. Natuurlijk is er een achterliggende oorzaak, die het waard is om uit te zoeken, maar twijfel niet te veel. Je hebt gedaan wat jij dacht dat goed was, als dat nu om een andere aanpak vraagt, kan dat alsnog. Iets wat je samen kan en mag uitzoeken. Voel je niet te schuldig, hoe moeilijk het ook kan zijn om dat van je af te zetten. Uiteindelijk heeft niemand daar iets aan en doe je jezelf hiermee tekort.

Je hoeft niet alles te begrijpen

Je hoeft misschien niet alles te begrijpen. Een psychische stoornis is met ‘gezond verstand’ niet te begrijpen. Dat grijze gebied van onbegrip kan heel lastig zijn, maar wat voor jouw ‘gezonde hoofd’ werkt, is voor je kind misschien niet de beste manier op dit moment. Je kunt niet alles begrijpen en dat hoeft gelukkig ook niet, dat mag je accepteren. Dat je elkaar niet altijd snapt, betekent niet dat je elkaar niet kunt helpen.

Toon interesse

Wanneer je interesse toont in de stukken die voor jou onbegrijpelijk zijn, kom je dichter bij elkaar. Op die manier kun je de ziekte en de invloed die het op je kind heeft beter begrijpen en herkennen. Toon interesse in je kind en de situatie waar zij nu inzit, zodat het voor jou niet iets vaags en onbereikbaars blijft. Zowel door te vragen en door jezelf te informeren, kom je steeds meer te weten en kun je je verdiepen in wat deze ziekte betekent. Iets waar je zelf ook baat bij kunt hebben, het maakt jou meer betrokken. Bovendien is het makkelijker om open te praten als er met interesse wordt gevraagd naar dingen die onduidelijk zijn.

Luister

Als je hebt gevraagd naar wat je niet begrijpt of hoe iets voor haar is, probeer goed te luisteren. Luister naar wat ze te zeggen heeft. Luister naar wat er in haar omgaat. Zeker als praten soms al niet makkelijk is kunnen dit hele belangrijke momenten zijn. Een eetstoornis lijkt onbegrijpelijk soms, maar het feit dat zo veel mensen hiermee worstelen geeft ook aan hoe menselijk het eigenlijk is. Misschien herken je in haar woorden dingen van jezelf en kun je haar beter helpen dan je aanvankelijk dacht.

'In plaats van naar mij te luisteren, luisterde mijn moeder enkel naar professionals. Een psychiater zei op mijn vijftiende dat het allemaal pubergedrag was, waardoor mijn moeder nooit meer met mij sprak over hoe ik me voelde. Een psycholoog zei op mijn 23ste dat ik een bepaalde stoornis had, waarvoor zij vervolgens in een hulpgroep ging. We spraken nooit over hoe de problemen voor mij waren. Een kennis zei op mijn 27ste dat ik de anorexia zelf moest oplossen en niemand dat voor me kon doen. Dat was heftig voor mijn moeder. Hoe dit voor mij was hebben we nooit besproken. Door de jaren heen heeft dit voor veel afstand gezorgd en teleurstelling. Ik had haar nodig, maar ze was er niet.'

Oordeel niet

Probeer niet te oordelen en niet te veel in te vullen. Hoe ongelofelijk rot deze situatie ook is, ook jouw kind ziet het liever anders. Hij of zij heeft hier niet om gevraagd, een eetstoornis krijg je niet expres. Er zit iets achter en het kan heel lastig zijn als een eetstoornis alles vertroebelt en haar gedrag onredelijk maakt, maar probeer niet te snel te oordelen hierover.

Koppel je kind los van de eetstoornis

Misschien neemt de eetstoornis soms alles over. Voor je dochter voelt het soms misschien zo, dus dat zal voor jou niet anders zijn. Het zit zo verweven in elkaar, de ziekte en de persoonlijkheid, maar het is nog altijd iets van los van elkaar staat. Er is een gezonde kant en een eetstoornis kant. Dat is verwarrend en niet makkelijk, maar het is belangrijk om dat onderscheid te blijven maken. 

Wees geduldig en hoopvol

Hoe graag je ook wilde dat de eetstoornis gister al over was, dat is helaas niet realistisch. Herstellen kost tijd en gaat met ups en downs. Dat hoort erbij en een slechte dag zegt niets over hoe goed het herstel uiteindelijk zal kunnen verlopen. Aan de andere kant zegt een goede dag ook niet dat alles nu over is. Wees geduldig en blijf hoop houden. Het is een marathon, waar je samen de tijd voor moet nemen.

Focus op het gewone leven

Het is erg verleidelijk en ook ontzettend begrijpelijk om het vaak om eten te laten draaien. De focus ligt vaak op de maaltijden, de tussendoortjes en de stemming daaromheen. Dat kan erg veel ruimte innemen, maar misschien is het juist daarom belangrijk om ook te focussen op andere dingen. Om de aandacht soms even van het eten af te halen, heel bewust, omdat het leven juist om zoveel meer draait dan alleen eten. Niet in de wereld van een eetstoornis, maar wel in de wereld waar je kind uiteindelijk wilt leven.

Stel liefdevolle grenzen

Wees streng voor de eetstoornis, maar lief voor je kind. De eetstoornis zal ruimte innemen, grenzen opzoeken en soms misschien zelfs onredelijk zijn. Die eetstoornis mag begrensd worden, het herstel van je kind is alleen maar gebaat bij goede en duidelijke afspraken hierover. Stel grenzen en verbindt consequenties aan gedrag dat niet door de beugel kan, aan gedrag dat de eetstoornis alleen maar sterker maakt. Om zo de eetstoornis minder kansen te geven en de liefde en zorg voor jouw dochter centraal staat.

Neem je kind serieus

Ze is misschien ziek en die ziekte heeft veel impact, maar ze is niet weerloos. Ze heeft een mening, behoeftes en verlangens, die ook los van de eetstoornis kunnen bestaan. Misschien heeft ze duidelijke ideeën van hoe zij het aan wilt pakken en wat ze nodig heeft, dat is belangrijk om serieus te nemen. Het gaat om haar herstel, haar gezondheid en haar toekomst, daar mag of moet zij zelfs een hele belangrijke en serieuze rol in spelen.

'In plaats met mij te praten, praatte mijn moeder met mijn broer. Ze wilde er met een professional over praten. Niet met mij. Dit terwijl ik heel goed wist wat er met me aan de hand was en wat ik nodig had. Daar wilde ze niets van weten. Ik was ziek en een professional kon daar meer over vertellen. Niet ik.'

Wees een voorbeeld

Jij bent ook niet perfect en dat verwacht helemaal niemand van je. Hopelijk voel je dat ook niet zo, want je bent een mens dat het elke dag goed probeert te doen. Wel is het belangrijk om een voorbeeld te zijn, om juist zo goed mogelijk uit te stralen wat jij ook voor je eigen dochter wilt. We hebben allemaal een voorbeeld nodig en we weten allemaal hoe belangrijk het is.

Als het belangrijk is dat de focus van het diëten afgaat of als je kind worstelt met overeten, is het belangrijk zelf ook op een gezonde manier met eten om te gaan. Zodat je kind een goed voorbeeld heeft om op te volgen en er een gezond klimaat ontstaat rondom eten in huis. Hoe fijn is het als eten een meer positieve en gezonde lading krijgt? Jouw benadering hierin kan ontzettend belangrijk zijn. Niet alleen op het gebied van eten, maar ook als het gaat om lichaamsbeleving en zelfzorg. Als jij op een gezonde manier naar je lichaam kijkt en de focus kan leggen op het positieve, is dat de mooiste boodschap die je mee kunt geven. Zowel voor jou als voor je kind is dat het waard om in te investeren. Een gezonde en fijne omgeving om in te leven, dus ook om in te herstellen.

Lees ook: Mijn moeder is op dieet.

Betrek jezelf bij de behandeling

Vecht voor het herstel van je kind. Dat betekent soms dat je haar los moet laten, omdat goede hulpverlening ontzettend belangrijk kan zijn en het ook gezond is om dat buiten jou om te laten gebeuren. Tegelijkertijd is het belangrijk om aan te voelen wanneer je niet langer langs de zijlijn moet blijven staan, maar in moet springen. Soms voldoet de hulp niet en is er meer nodig, betrek jezelf dan bij de behandeling en kijk wat jij kunt doen om iets te veranderen. Je kunt heeft je nodig en kan misschien niet altijd voor zichzelf opkomen hierin, zeker niet als een eetstoornis aan de ongezonde kant blijft trekken. Daar kun jij als ouder een grote en belangrijke rol spelen.

Vergeet jezelf en je eigen leven niet

Jij bent er ook nog. Door alle zorgen kun je dat soms misschien wel vergeten of kan dat stukje zelfzorg en aandacht erbij inschieten. Jouw gemoedstoestand, jouw gevoel en verlangens doen er nog steeds toe. Juist door ook aandacht voor jezelf te hebben en goed voor jezelf te zorgen, kun je er goed zijn voor je kind. Cijfer jezelf niet weg, het is belangrijk dat jij hier niet aan onderdoor gaat en zoek hulp als je dat nodig hebt in dit proces. Er zijn veel moeders die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten als jij nu zit. Je bent niet alleen, soms is het fijn om die bevestiging te krijgen. 

"Het was zo belangrijk voor mijn moeder om het los te kunnen laten. Om niet alles te controleren en om zich ook weer te focussen op haar eigen leven. Alsof er ruimte kwam. Niet dat het dan makkelijker was of dat ze altijd gerustgesteld was, maar alles waar ze geen invloed had moest ze loslaten, voor haar eigen geluk. Gek genoeg zette dat ook de deur open voor mij, om echt naar haar toe te komen als ik haar nodig had. Om te kunnen vertellen hoe het met mij ging, juist omdat ze er niet bovenop zat, maar ik wel wist dat ik altijd aan kon kloppen. Die balans voor nodig, voor ons allebei."

Blijf ook gewoon mama

De mama die altijd pannenkoeken bakte op zondag of ‘s avonds thee met lekkers klaar zet. De mama die op ongepaste momenten grapjes maakt. De mama die misschien veel te vaak wil knuffelen en het toch niet kan laten om een bemoedigend berichtje te sturen, ook al was het echt niet nodig. Ze heeft maar één mama en dat is de beste rol die jij kunt vervullen. Je bent geen hulpverlener, geen vriendin en ook geen lotgenoot. Jij bent mama en gelukkig heeft ze jou.

♥

Fotografie: lianamikah