Lieve jij die dit leest. Middels deze blog wil ik jou bedanken. Je hebt het waarschijnlijk niet eens zo in de gaten gehad, maar je hebt een hoop voor mij betekent in de tijd dat ik een eetstoornis had. Je was anders dan de rest. Je hebt me anders behandeld dan de rest. Je oordeelde niet over mijn eetstoornis. Mede dankzij jou ben ik gekomen op de plek waar ik nu sta.

Allereerst wil ik je bedanken voor het feit dat je altijd naar me wilde luisteren. Ik weet dat ik niet makkelijk ben geweest en dat mijn gedachtes en angsten vaak nergens op sloegen. Ik weet dat ik van een mug een olifant kon maken. Dat ik me veel en veel te druk maakte om dingen waar jij waarschijnlijk niet eens wakker van zou liggen. Ik weet dat ik op een irrationele manier naar mijn lichaam en het eten keek. Ik weet dat mijn gedachtes niet klopten, maar ze waren zo sterk... Bedankt dat je hier altijd naar wilde luisteren. Niks was jou te gek. Je vond het niet raar of dom dat ik zo dacht. Je probeerde me te helpen met mijn zorgen. Zelfs nadat ik al tien keer met hetzelfde probleem aankwam. Je was mij nooit zat.

Ik vind het fijn dat jij geloofde dat ik meer was dan de eetstoornis. De meeste mensen om mij heen zagen me als het meisje met de eetstoornis. Jij zag dat ik er ook nog was en dat er meer was dan de eetstoornis. Je hebt me geholpen door me niet als een eetstoornispatiënt te behandelen, maar als een normaal mens. Je wist dat er onder de eetstoornis nog de lieve, leuke en gezellige ik was. Je liet je niet afschrikken door het monster wat ook in mij zat.

Ik wil je bedanken voor het feit dat jij mij niet opgaf terwijl ik mezelf allang had opgegeven. Ik heb me heel wanhopig gevoeld en gedacht dat ik nooit beter zou worden. Dat ik voor altijd een eetstoornis zou blijven hebben. Ik dacht dat ik niet sterk genoeg was om van de eetstoornis te winnen. Dat ik de strijd niet aan zou kunnen. Maar jij niet; jij geloofde in mij. Jij vond dat ik doorzettingsvermogen had en dat ik een krachtig persoon was. Jij heb altijd gedacht dat ik beter was dan de eetstoornis. Waar ik geen vertrouwen meer had, overtuigde jij me iedere keer weer om door te gaan. Jij geloofde in mij.

Jij hebt me niet laten vallen. Veel mensen om mij heen wilden eigenlijk niks meer met mij te maken hebben, omdat ze me niet snapten. Ze vonden dat ik gewoon normaal moest doen en niet zo moest zeuren om eten. Ze werden boos op mij toen dit niet lukte en namen afstand. Dit vond ik heel moeilijk, want ik wilde wel anders maar het lukte me toch even niet. Ik vind het fijn dat jij mij niet hebt laten vallen. Je zal me heus niet altijd gesnapt hebben, maar je bent wel altijd bij me gebleven. In mijn goede en slechte tijden. Dit betekende veel voor mij.

Bedankt voor je eindeloze geduld en vertrouwen in mij. Ik weet dat ik veel mensen pijn heb gedaan door telkens te zeggen dat het beter met me ging terwijl dit niet zo was. Ik heb vaak gezegd: 'Vanaf morgen ga ik echt normaal eten', maar ik hield hiermee iedereen voor de gek. Inclusief mezelf. Ik heb gelogen en bedrogen, maar toch ben jij bij me gebleven. Waar niemand mij uiteindelijk meer geloofde en overal een eetgestoorde reden achter zocht, bleef jij het vertrouwen in mij houden dat het de volgende keer beter zou gaan. Dat ik het dan anders zou doen.

Bedankt voor je eerlijkheid. Ik vond het niet altijd makkelijk om geconfronteerd te worden met de waarheid, maar ik had het wel nodig om dit te horen. Jij liet me dat keer op keer heel goed inzien. Jij durfde de dingen te zeggen die niemand anders tegen mij durfde te zeggen. Dit heeft mij zoveel goed gedaan.

Je bent een voorbeeld voor me geweest. Jij gaf me hoop. De hoop dat het ook anders kon en dat er meer in het leven is dan alleen de eetstoornis. Toen mijn leven bestond uit het tellen van calorieën en het hebben van eetbuien nam jij mij mee op sleeptouw om uit dit patroon te komen. Jij nam me mee met alle leuke dingen die jij ook deed om te laten zien dat het ook anders kon. Jij zorgde ervoor dat ik niet in het eetstoorniswereldje bleef hangen en wilde blijven hangen.

Ik vind het bijzonder hoe jij je eigen problemen opzij wilde zetten om er voor mij te zijn. Het leven is voor niemand altijd even makkelijk en het heeft jou ook niet altijd toegelachen. Jij hebt ook je problemen gehad. Maar keer op keer was je bereid om je eigen problemen opzij te schuiven om voor mij de vriend te zijn die ik op dat moment nodig had.

Bedankt voor alles wat je voor me hebt gedaan. Mede dankzij jouw hulp ben ik zover gekomen. De eetstoornis is verleden tijd. Ik ben weer de ik die jij al die tijd nog in mij zag. Je hebt van me gehouden op mijn meest slechte momenten. Je bent voor me door het vuur gegaan en oordeelde niet over mijn eetstoornis. Dit heeft mij zo geholpen. Ik had me geen betere jij kunnen wensen.

Fotografie: Romain Toornier