Nu ik eenmaal geen eetstoornis meer heb, kan ik me niet meer voorstellen hoe ik over beter worden heb getwijfeld. Toch was ik zelf ook enorm bang om beter te worden. Ik durfde mijn eetstoornis niet los te laten. Het voelde zo veilig, zo vertrouwd en het leverde me iets op. Ik dacht dat ik nooit meer zonder eetstoornis kon.

Op de een of anderen manier voelde ik me onveilig en had ik het idee dat mijn leven een grote chaos werd als ik mijn eetstoornis los liet. En wie zou ik zijn zonder eetstoornis? Steeds wanneer ik een poging deed om mij beter te gaan voelen en beter ging eten, ging ik me juist enorm slecht voelen. De angsten werden groter en mijn omgeving keek minder naar mij om. Het ging tenslotte toch wel weer goed?

• Omgeving
Wanneer het beter met je gaat, kan het zijn dat je omgeving minder aandacht aan je geeft. De bezorgdheid neemt af en je ouders, partner, broers of zussen gaan er vanuit dat jij weer gelukkig bent. Zeker wanneer de signalen die aan de buitenkant zichtbaar zijn verdwijnen. Je hebt weer een gezond gewicht, eet beter en bent misschien actiever.

Toch betekent het loslaten van je eetstoornis niet dat je vanaf dat moment gelukkig bent en je geen hulp meer mag vragen. Leg je omgeving gerust uit dat, nu het qua eetstoornis weer goed gaat, jij nog steeds af en toe hun steun nodig hebt. Je bent niet ineens alleen en het is ook niet zo dat je nu zorgeloos door het leven gaat.

• Verwachtingen
Als het weer beter met je gaat, kan het zijn dat er ook weer dingen van jou verwacht worden. Ging je niet meer naar school of werk, dan ga je dat weer opbouwen. De buitenwereld verwacht dat jij weer mee gaat naar feestjes en weer meedoet aan alle andere gezellige activiteiten. Soms gaan ze er zelfs vanuit dat je alles wel weer zelf kunt.

Merk jij dat jouw omgeving zo reageert, probeer dan uitleg te geven over hoe het met je gaat. Natuurlijk is het goed om weer midden in het leven te staan en verantwoordelijkheden op je te nemen. Maar het kan ook flink wat spanning met zich mee brengen en tijd nodig hebben om alles op te bouwen. Praat daarover als de verwachtingen van je omgeving niet kloppen of je hierin steun zou willen.

• Gewicht
Wanneer je er voor kiest om beter te worden, weet je dat je ook beter moet gaan eten. Misschien moet je aankomen in gewicht. Het kan natuurlijk ook zijn dat je gewicht iets stijgt of dat het juist gelijk blijft. Maar toch is het vaak enorm eng om beter te gaan eten, als je nog niet weet wat voor invloed dat op je gewicht zal hebben. Bang zijn om aan te komen is daarbij iets dat veel voorkomt. 

Natuurlijk kan het loslaten van jouw strenge regeltjes, compensatiegedrag, eetbuien of lijnpogingen je bang maken. Het is natuurlijk niet niets om die controle en eigen maniertjes los te gaan laten. Maar zie het aan de andere kant ook als het terugpakken van die controle. Je had juist geen controle en gaat nu werken aan een gezond lichaam en eetpatroon. Probeer daar de waarde van in te zien. En natuurlijk kan aankomen of weer normaal gaan leren eten angst oproepen. Dat mag er ook zijn. Zoek daarom professionele hulp bij je herstel en praat over wat jij meemaakt.

• Emoties
Een andere reden om bang te zijn om beter te worden kan het toelaten van emoties zijn. Emoties die jij misschien al langere tijd weg hebt gestopt. Herinneringen, problemen of gebeurtenissen waar jij niets bij wilt voelen, maar die nu toch wat meer naar voren komen. Je hebt lange tijd jouw problemen uitgesteld en gaat daar nu mee aan de slag. Super eng, maar wel haalbaar.

Merk je dat je erg emotioneel wordt of veel gaat piekeren wanneer je goede stappen richting herstel gaat maken, dan kan het helpen om daar hulp bij te vragen. Praat met jouw behandelaar, je ouders of andere mensen aan wie jij steun hebt. En, vergeet niet dat huilen mag. Tranen zijn er niet voor niets. Dit gevoel wordt steeds minder heftig. Als je hier doorheen bent, ben je zoveel stappen verder!

• Identiteit
Wanneer je je eetstoornis los gaat laten, ben je misschien bang voor wat er van je overblijft. Als je al lange tijd een eetstoornis hebt, lijkt het alsof het een stukje van jou is geworden. En wie ben jij dan nog zonder eetstoornis? Is dat wel een leuk persoon? Het idee dat je dan niet meer weet wie je bent, kan je tegenhouden stappen te zetten richting herstel.

•Toekomst
Tenslotte ben je misschien doodsbang voor de toekomst. Nu heb je nog een reden waarom dingen niet lopen zoals je zou willen, maar als je straks geen eetstoornis meer hebt, kan je enkel jezelf de schuld geven. Je bent bang om te mislukken, om geen leuk leven te krijgen. Nu weet je wat je hebt, maar wat als je wat je straks krijgt niet leuker is dan wat je nu hebt? Je hebt geen controle over de toekomst, over hoe deze gaat lopen en vindt het leven heel eng.

Ik kan je vertellen dat ik een heleboel mensen ken die van hun eetstoornis zijn hersteld. De een is verder dan de ander, maar ik kan met zekerheid zeggen dat al die meiden zoveel leuker zijn geworden dan ze waren met eetstoornis. Misschien ga je even door een periode heen waarin je jezelf terug moet vinden. Maar wanneer je daarin eenmaal je weg vindt en jezelf steeds meer leert kennen, word je alleen maar leuker en mooier dan je nu bent met die eetstoornis.

Waarom ben jij bang om beter te worden?