Wie bekend is met Instagram zal misschien wel weten dat er op gebied van eetstoornissen, maar ook op gebied van andere psychische problemen, een recovery community is. Vertaald naar het Nederlands is dit een 'herstelgemeenschap'. Een groep mensen die bij elkaar is gekomen door elkaar te volgen en het gebruik van verschillende hashtags. Het doel is om elkaar te inspireren, te motiveren en te steunen in de weg naar herstel. Hoewel dit voor een groep mensen helpend is, is dit voor veel mensen ook heel triggerend. Misschien doe jij hier nog niet aan mee en twijfel je of je zo'n account aan wil maken. In dat geval zijn er een aantal dingen belangrijk om mee te nemen in je overweging. Daarom deel ik in deze blog een aantal dingen om op te letten voor als je een recovery account wilt beginnen.

Helpend of triggerend?

De recovery community op Instagram heeft twee kanten. Aan de ene kant staan verhalen van mensen die hier echt veel aan hebben gehad. Deze mensen voelden zich begrepen, minder alleen, gesteund en geïnspireerd door andere Instagrammers die dappere stappen aan het zetten waren. Aan de andere kant staan verhalen van mensen die juist getriggerd werden door Instagram. Dat is niet zo gek, want het is immers een vloedgolf aan vergelijkingsmateriaal voor de eetstoornis. Met één blik op je scherm kan je eetstoornis al fijn vergelijken wie er dunner is, wie het erger heeft, wie er meer of wie er minder eet. Dat kan het knap lastig maken.

Het is namelijk niet zo dat je op Instagram alleen maar succesverhalen te lezen krijgt. Dat zie ik met eigen ogen, omdat ik natuurlijk wel eens op het Instagram account van Proud2Bme zit. Naast motiverende posts en leuke stories, want ja, die zijn er echt en dat is supertof om te zien, is er ook een hoop materiaal dat mij zorgen baart. Ziekenhuisbedden, sondevoeding, zelfbeschadiging, super dunne lijven en mager belegde crackers. Natuurlijk, het is de harde werkelijkheid. Het mag er ook zijn, het is ook hoe het is, maar waar ligt de grens tussen het doorbreken van taboes of het onbewust en onbedoeld 'promoten' van een ziekte? Is het helpend om dat op Instagram te plaatsen? Voor de ander, maar ook voor jezelf. Scarlet schreef hier al eens een blog over. Die kan je hier lezen.

Om een beeld te krijgen van de verhoudingen tussen deze verhalen hebben wij een pol geplaatst op Proud2Bme met de vraag of social media bijdraagt aan het herstel van een eetstoornis. 5% van de 422 stemmen gaf aan dat het enorm hielp. 17% stemde op 'Ja, het helpt een beetje'. 11% gaf aan dat het geen invloed had, terwijl 44% aangaf dat het zijn of haar herstel in de weg zat en 23% vond dat het de eetstoornis erger maakte. Hoewel er altijd twee kanten aan een verhaal zijn, laat deze pol zien dat de negatieve kant toch wel erg overheerst. Ik denk dat het belangrijk is om dat in overweging te nemen wanneer je nadenkt over het aanmaken van een recovery account. Volg in ieder geval geen mensen die jouw herstel in de weg zitten. Dat hoeft niks te maken te hebben met hoe aardig of niet aardig deze mensen zijn. Het gaat erom wat goed is voor jou. Daar hoef je je dus zeker niet schuldig over te voelen.

Waarom wil je het?

Ook is het goed om bij jezelf na te gaan waarom je zo'n account wil hebben. Wat zijn je verwachtingen? Waar hoop je op? Wat wil je zelf bijdragen? Pro-recovery klinkt natuurlijk super goed en positief, maar als jouw eetstoornis stiekem al had bedacht dat het mooi veel vergelijkingsmateriaal is is het misschien niet een heel positieve keuze. Het is soms lastig om te ontdekken wat nou precies de motivatie achter je keuze is. Soms is het ook heel dubbel. Ik heb zelf immers ook vaak genoeg gezegd en gedacht dat ik het wel onder controle had en dat dit of dat geen kwaad kon, terwijl het eigenlijk mijn eetstoornis voedde. Dat betekent niet dat jij niet te vertrouwen bent, dat je een slecht mens bent of dat je alleen maar liegt, het betekent wel dat de eetstoornis slinkser is dan je zelf soms doorhebt. Goed om daar even over na te denken dus.

Niet alleen zijn versus privacy

Ik kan me heel goed voorstellen hoe fijn het is om je niet te alleen te voelen. Om het idee te hebben dat anderen je begrijpen en dat je niet in je eentje gek bent geworden. Dat is immers ook waarom Proud ooit is een gestart. Als een gezond alternatief voor pro-ana sites. Een plek waar je je niet alleen hoeft te voelen en waar we samen voor herstel kunnen gaan. Wij als redactieleden leveren een stukje privacy in, wat ik overigens helemaal niet erg vind, want het gebeurt allemaal op een positieve manier. Op het forum kan je zo anoniem of niet-anoniem blijven als je zelf wilt en we hebben huisregels om iedereens veiligheid te waarborgen. Naar mijn idee voelt dit voor veel mensen als een veilige plek en daar doen wij ook ons best voor.

Hoe zit dit echter op Instagram? Welke huisregels gelden daar en hoe is dat te controleren? Het is inderdaad zo dat Instagram wel een bepaald filter heeft voor heftige berichten, maar met zo veel gebruikers is het lastig om dit vlekkeloos te laten verlopen. Hoe privé zijn je berichten wanneer je die op Instagram hebt gedeeld? Denk goed na over of je je profiel wel of niet op openbaar zet. Denk goed na over je gebruikersnaam en wat je met anderen deelt. Niet alleen voor de ander, maar ook voor jezelf, zodat het niet iets is waar je later spijt van gaat krijgen.

Vrienden zonder eetstoornis

Lotgenotencontact kan ontzettend waardevol zijn. Dit heb ik ook wel ervaren tijdens mijn groepsbehandeling. Het is fijn om mensen te spreken die begrijpen hoe jij je voelt, want dat kan knap lastig zijn voor mensen die geen ervaring hebben met een eetstoornis, hoe goed ze het ook bedoelen. In die zin kan de recovery community dus zeker helpend zijn, maar aan de andere kant is het denk ik ook heel gezond om contact te blijven houden met mensen zonder eetstoornis. Het gevaar is namelijk dat als je alleen nog maar met mensen met een eetstoornis contact hebt het heel lastig is om los te komen uit eetstoorniswereld. Als de eetstoornis hetgene is dat jullie bindt is het misschien lastig om echt afstand te nemen van je eetstoornis, want stel nou dat jullie dan geen vrienden meer zouden zijn? Zo hoeft het natuurlijk niet te lopen, maar het is goed om daarvoor te waken.

Meer dan eten

Wat mij opvalt bij de recovery community op Instagram is dat er voornamelijk foto's van eten worden gedeeld. Logisch, want een eetstoornis uit zich voornamelijk in eten. Daarom heet het ook een eetstoornis (slim van mij). Toch is dat niet alles. Het gaat niet slechts over eten, een eetstoornis gaat over veel meer dan dat. Het gaat over je ongelukkig voelen, emoties en herinneringen weg proberen te stoppen, niet willen voelen, bang om niet goed genoeg te zijn en het leven niet aandurven of aankunnen. Hoewel ik denk dat het heel helpend en inspirerend kan zijn om mensen op een gezonde manier met eten om te zien gaan, is het denk ik ook goed om verder te kijken dan dat.

Het is zo dat een eetstoornis echt een stuk van je identiteit over kan nemen. Veel mensen met een eetstoornis worstelen met de vraag: Wie ben ik zonder eetstoornis? Zelf vond ik het ook heel eng om mijn eetstoornis los te laten, omdat het voelde alsof ik een stukje van mijzelf zou verliezen. Daarom is het denk ik goed om, als je een recovery account hebt, die ook in te richten op wie je nog meer bent, los van de eetstoornis. Een plekje op het internet waar jij echt iets positiefs uit kan halen. Dat kan je terug laten zien in wat jij post, maar ook in wie jij volgt.

Zijn dat alleen maar mensen met een eetstoornis? Zijn dat mensen die #bodypositivity promoten? Zijn het je vrienden? Of zijn het mensen die over onderwerpen posten die jij mega interessant vindt en waar jij wel meer mee zou willen doen als jij geen eetstoornis had? Zelfs al zijn dat profielen met plaatjes van lieve katten. Whatever makes you happy. Dat wil overigens niet zeggen dat er geen serieuze dingen op mogen staan, maar ik wil maar zeggen: Je bent meer dan een boterham, je bent meer dan je gewicht, je bent meer dan je problemen, je bent meer dan je eetstoornis. Ook als je geen recovery account hebt. :-) 

Maak het bespreekbaar

Wel of niet met je eetstoornis op Instagram of een ander social media platform? Maak het bespreekbaar! Social media is tegenwoordig haast niet meer weg te denken uit het leven van de meesten. Het is dus helemaal niet zo gek dat dit ook een onderwerp is dat aan bod kan komen tijdens je eetstoornis(herstel/behandeling). Heb het erover met je vrienden, familie en/of behandelaren. Zo kan je samen kijken waar jij het meeste aan zou hebben.

Ervaring? ♥ Waar zou je nog meer op kunnen letten?