Gisteren verscheen de eerste aflevering uit de documentairereeks 'Eetstoornissen: Maskers af' online op Videoland. Al eerder schreven we een blog met de aankondiging van deze documentaire en tevens is er op Proud2Bme.nl een themachat geweest over eetstoornissen op tv. We vinden het heel waardevol dat er in de media meer aandacht wordt besteed aan de minder zichtbare eetstoornissen. We merken daarnaast dat documentaires over eetstoornissen vaak behoorlijk wat losmaken bij onze bezoekers. Daarom leek het ons goed om een blog te schrijven over wat onze mening over de reeks is na het zien van de eerste aflevering.

De eerste aflevering

In de eerste aflevering van 'Eetstoornissen: Maskers af' wordt het verhaal van Sanne verteld. Sanne heeft al 14 jaar een eetstoornis en op dit moment een ernstige terugval in Anorexia Nervosa. De documentaire laat het leven van Sanne zien. Ze woont samen met haar vriend Sander en haar hond Thoby. Dat klinkt als een fijne thuissituatie, maar deze is alles behalve gezond.

De documentaire laat heel goed de lelijkheid en het ongrijpbare van een eetstoornis zien. Het is geen geromantiseerd beeld van een ziek, dun meisje dat veel zorg en liefde krijgt om maar te genezen. Ook komt het niet op me over als een sensatieverhaal. Het is gewoonweg de keiharde werkelijkheid. Natuurlijk wordt er veel van Sanne gehouden door haar vriend, hond, ouders en vrienden, maar je ziet ook hoe die eetstoornis alles kapot maakt. Zowel je lichaam, als je hoofd, als je relaties, als je identiteit. Het uitputten van je lichaam. Het liegen en bedriegen. De constante stress en spanning rondom eten. De angst die je eetstoornis voedt. Je leeft niet meer je leven. Je verliest wie je echt bent.  

Iets wat ik miste in de documentaire is waarom Sanne nou eigenlijk een eetstoornis heeft. Wat is de functie van haar ziekte? Dat is iets dat voor veel buitenstaanders nog onbegrijpelijk is. Ook wanneer je zelf een eetstoornis hebt kan het een hele puzzel zijn. Dit zou ik ook graag terug zien in één van de volgende afleveringen of misschien wel in een heel nieuwe documentaire.

Niet in aanmerking voor spoedopname

In de aflevering over Sanne zagen we hoe ze in haar slechte toestand toch werd afgewezen voor een spoedopname, omdat haar gewicht niet laag genoeg was. Iets waar veel reacties op kwamen vanuit de kijkers. Dit was ook voor Sanne een grote schok en dat was in mijn ogen schrijnend om te zien. Dat een spoedopname fysiek niet nodig is, zou ergens natuurlijk een opluchting moeten zijn. Het betekent namelijk dat je lichaam niet in accuut fysiek gevaar is. Wanneer je een eetstoornis hebt kan dit echter heel anders binnenkomen, namelijk: Het is niet erg genoeg.

Is het niet erg genoeg? Jawel, dat is het wel. Helaas zijn er maar een beperkt aantal plekken in een kliniek waar soms lange wachttijden voor zijn. Indien er sprake is van 'levensgevaar' kan een spoedopname geïndiceerd worden, maar in de meeste gevallen is dit niet mogelijk. Dat is niet omdat je situatie 'niet erg genoeg' is, maar omdat je net als ieder ander moet wachten tot er een plekje voor je beschikbaar is. We konden allemaal zien dat de situatie van Sanne ernstig was, maar ze was op dat moment - voor zover duidelijk werd - niet in levensgevaar.

Ik hoop dat de hulpverlening in volgende afleveringen ook nog in een ander daglicht komt te staan. Het is ontzettend jammer en verdrietig om te zien dat de desbetreffende instelling hier niet kon ingrijpen. Het doet me dan ook goed meegekregen te hebben dat Sanne intussen wel een plekje in een kliniek heeft gekregen en dat ze nu kan werken aan haar herstel met de zorg die ze verdient.

We bewandelen allemaal ons eigen pad. Zelf heb ik heel veel gehad aan de reguliere GGZ, maar dat hoeft niet te betekenen dat het voor een ander ook zo werkt. Dat betekent niet dat jij slecht bent of de zorginstelling verkeerd is. Helaas is het soms even zoeken naar de juiste weg, maar het is wel belangrijk om nuance aan te brengen in dit soort boodschappen en hierbij een duidelijke uitleg te geven, zodat er geen miscommunicatie ontstaat.

Triggers?

Triggers zijn helaas niet altijd te vermijden. Niet in het dagelijks leven, maar zeker niet in documentaires en tv-programma's over eetstoornissen. Dat herken ik ook wel van vroeger. Mijn eetstoornis voelde af en toe als een wedstrijd.

"Maar zij heeft het erger! Maar zij doet het zo en zo! Wat ben ik eigenlijk slecht in mijn eetstoornis! Het valt vast allemaal wel mee."

Slecht zijn in je eetstoornis? Wat betekent dat eigenlijk? Kan je wel goed zijn in een eetstoornis? Goed zijn in iets dat in de kern al helemaal niet goed is. Kan je dan ook goed zijn in kanker? Of goed zijn in een gebroken been?

Zelf kan ik me goed voorstellen dat de documentaire triggerend kan zijn wanneer je middenin een eetstoornis zit. Het gewicht van Sanne wordt niet genoemd, maar wel wordt verteld hoeveel ze is afgevallen, hoeveel stappen en kilometers ze per dag loopt en wordt getoond hoe ze kookt en wat ze eet. Er worden hiervoor wel waarschuwingen gegeven in de documentaire zelf. Als je hier gevoelig voor bent raad ik je dan ook af om te kijken. Wil je toch kijken? Doe dit dan niet alleen en praat er over met iemand die je hierbij kan steunen.

De volgende afleveringen van 'Eetstoornissen: Maskers af' 

Deze eerste aflevering ging over de eetstoornis Anorexia, maar ook de eetstoornissen Boulimia, Binge Eating Disorder en Orthorexia zullen aan bod komen. Dat vind ik zelf wel heel goed. Het zijn eetstoornissen die bij het grote publiek niet zo bekend zijn. Ze zijn immers een stuk minder zichtbaar dan de eetstoornis Anorexia (die overigens ook niet altijd zichtbaar hoeft te zijn). Eetstoornissen komen in alle vormen en maten en zijn lang niet altijd in een hokje te stoppen. Het is goed dat de documentaire ook andere eetstoornissen belicht. Bij elke eetstoornis een nieuw portret met een nieuw verhaal en een andere ontwikkeling.

Mij niet gezien

In 2012 verscheen de documentaire 'Mij niet gezien' vanuit Proud2Bme. Deze documentaire gaat over onzichtbare eetstoornissen en alles wat daar achter zit. Misschien heb je hem in die tijd gemist of kende je Proud2Bme nog niet. We willen hem daarom graag nog een keertje met je delen ♥

Ga jij de 'Eetstoornissen: Maskers af' bekijken of heb je de eerste aflevering al gezien?
Wij zijn benieuwd naar jouw mening.