Het valt toch best wel mee? Er kan heus nog wel iets af. Kijk, een ander heeft het heus wel erger. Ik heb namelijk gewoon een gezond gewicht. In eetstoorniswereld lijkt ondergewicht hoog in het vaandel te staan. Bij ondergewicht alleen heb je een succesvolle eetstoornis, wat dat ook moge betekenen. Toch kan je ook met een gezond gewicht heel ongezond zijn.

In de jaren dat ik een eetstoornis heb gehad, heb ik een relatief korte periode ondergewicht gehad. Overgewicht heb ik nog nooit gehad. Twee dingen waar ik blij mee mag zijn, zou je denken. Is ook zo. Ondergewicht en overgewicht kunnen ernstige, nadelige gevolgen hebben voor je gezondheid. Denk aan uitputting en overbelasting. Mijn gewicht is op een klein stukje van mijn leven na eigenlijk altijd gezond geweest. Toch was ik zelf helemaal niet gezond. Of ik nou te veel of te weinig at. Of ik nou wel of niet compenseerde. Mijn lichaam had om verschillende redenen een hele hoop klappen op te vangen.

Geen enkele eetstoornis komt zonder gevolgen. Ook niet de eetstoornis waarbij je een gezond gewicht weet te behouden. Een gezond gewicht zegt uiteindelijk niet alles. Wat het wel zegt is dat je een gezond gewicht hebt, dat is fijn, maar het niks over de ernst van je eetstoornis. Niks over je totale gezondheid. Of je nou anorexia, boulimia, BED of eetstoornis NAO hebt, je gewicht is niet de graadmeter van de ernst van de eetstoornis. Het zegt in sommige gevallen misschien hoe lang de eetstoornis al duurt en het kan weer nieuwe klachten veroorzaken, maar het maakt de eetstoornis van iemand zonder ondergewicht niet minder ernstig.

Rommelen met eten

Mijn eetstoornis heeft een hoop verschillende vormen aangenomen. Van anorexia tot boulimia en van alles daar tussenin. Een periode van heel restrictief eten, een periode van eetbuien zonder compenseren, compenseren zonder eetbuien, alles in de ochtend eten, een minimaal dieet, op eten kauwen en weer uitspugen, liters cola light, kroppen sla met chilisaus en ga zo maar door. Hoewel ik zowel de diagnose anorexia en boulimia een keer heb gekregen, weet ik dat mijn eetstoornis niet altijd aan specifieke criteria heeft voldaan. Toch maakte dat mijn eetstoornis niet minder eetstoornis. Ik was hoe dan ook aan het rommelen met eten.

Op wat voor manier rommelen met eten kan nadelig zijn voor je gezondheid. Denk bijvoorbeeld aan schommelingen in je bloedsuikerspiegel of het effect van vele eetbuien op je tanden. Er is niks mis met een glas cola, maar de liters cola light waren niet zo prettig voor mijn darmen, vanwege het laxerende effect van de zoetstoffen. Wellicht gebruik je laxeermiddelen met het tevergeefse doel om af te vallen. Los van dat je voornamelijk vocht verliest wat het lagere getal op de weegschaal veroorzaakt, is dit echt belastend voor je darmen, waardoor ze minder goed of zelfs stoppen te functioneren. Dit is heel pijnlijk en ongemakkelijk. Je kan jezelf er blijven schade mee aandoen.

Suikerziekte is niet iets dat alleen mensen met overgewicht overkomt en ook zonder ondergewicht kan je ernstig ondervoed zijn. Daarnaast kan het rommelen met eten op wat voor manier dan ook ervoor zorgen dat je spijsvertering en hongergevoel verstoord raken. Zelfs als je je eetpatroon weer oppikt, kan het een hele tijd duren voordat het zich weer herstelt. Dat je los daarvan sowieso al worstelt met een eetstoornis maakt het niet minder ingewikkeld om het vol te blijven houden, maar laat je niet gek maken, want door weer te rommelen met eten maak je het alleen maar erger. 

De gevolgen van braken

Ondanks mijn gezonde gewicht, had ik een hoop lichamelijke klachten in de tijd dat ik een eetstoornis had. Naast de eetbuien en het braken, wist ik een redelijk eetpatroon vol te houden, waardoor ik niet af viel. Toch voelde ik me na het braken vaak duizelig en misselijk. "Ach, nou en, daar ga je toch niet dood van?" Dacht ik. Je gaat er niet dood van, niet direct, maar mijn lichaam gaf kleine, toch duidelijke signalen af dat het niet in een gezonde staat verkeerde. Ook merkte ik dat ik vaak vermoeide en pijnlijke spieren had. Dit kan komen als gevolg van vocht- en kaliumtekort. Ook een gevolg van het braken, zelfs al eet je daarna gezond.

Regelmatig zelf-opgewekt braken is schadelijk voor je lichaam en kan ook gevolgen hebben voor je hart. Het was niet voor niets dat mijn bloed om de zoveel tijd op kalium werd getest en dat ik af en toe een hartfilmpje moest laten maken. Ik schrok me rot toen ze me vertelde dat er een ruisje op het filmpje te zien was, zelfs al was dat ruisje op zich nog iets onschuldigs. Uiteindelijk kan braken, met of zonder gezond gewicht, hartritmestoornissen en zelfs een hartstilstand in de hand werken. Het was duidelijk dat ik mijn lichaam aan de binnenkant langzaamaan beschadigde.

Ook merkte ik steeds vaker op dat ik pijn had aan mijn keel en slokdarm. Dit lijkt in het begin misschien niet meer dan vervelend, maar je kan je lichaam er echt mee beschadigen, ontstekingen veroorzaken en zelfs slokdarmkanker oplopen. Ook mijn gebit heeft de nodige klappen van het maagzuur moeten opvangen. Nu ziet mijn gebit er wel oké uit, gelukkig, maar gevoelige tanden heb ik wel. Ik weet niet hoe mijn gebit eruit had kunnen zien als ik nooit had gebraakt, maar ik weet wel zeker dat blijven braken uiteindelijk zijn sporen achter zou gaan laten. Los van een hoop pijn en ongemak, speelt ook schaamte hier een hele grote rol.

Meer dan je lijf

Wat die schaamte betreft zijn de gevolgen van een eetstoornis niet enkel op lichamelijk gebied. Als we het over gezondheid kijken zijn we misschien snel geneigd om te oordelen op de toestand van ons lijf, maar mentale gezondheid is minstens zo belangrijk. In de tijd dat ik een eetstoornis had voelde ik me somber, minderwaardig, moe, eenzaam, vies, lelijk en ga zo nog maar even door. Misschien is het op sommige gebeiden een beetje de vraag wie er eerder was, de kip of het ei, maar dat een eetstoornis dit soort gevoelens versterkt of in ieder geval positieve gevoelens afvlakt, is wel zo.

Als gevolg van mijn eetstoornis kon ik niet meer op een realistische manier naar mijzelf kijken. Omdat ik zo slecht in m'n vel zat en een groot geheim mee droeg, kon ik erg prikkelbaar en op m'n hoede zijn. Mijn eetstoornis zorgde voor veel spanningen thuis en in mijn relaties. Ik kon me erg ongemakkelijk voelen in sociale situaties, zeker als er eten aanwezig was of als ik eetbuidrang voelde. Hierdoor kon ik me wel eens afzonderen, zowel fysiek als emotioneel. Dat voelde veiliger, maar ook ontzettend eenzaam. Ik was emotioneel en sociaal niet gezond. Mijn eetstoornis zat me echt in de weg.

Soms kwam ik in zo'n negatieve spiraal terecht. Ik was al bang dat ik iets niet zou kunnen, door m'n eetstoornis lukte sommige dingen al helemaal niet, waardoor ik me nog mislukter ging voelen en de eetstoornis weer sterker werd en ga zo maar door. Een eetstoornis, in welke vorm dan ook, kan een grote invloed hebben op je leven. In hoe jij je voelt en in je functioneren. Ook dat is je gezondheid. 

Het overkomt mij toch niet

Lange tijd heb ik mezelf wijsgemaakt dat ik het allemaal wel onder controle had. Gewoon even wat meer ruggengraat kweken of 'als ik zo veel ben afgevallen dan is het wel oké'. Ik heb mezelf voorgehouden dat al die ernstige gevolgen mij niet zouden overkomen en natuurlijk, dat kan. Niet alles overkomt iedereen, maar het kan natuurlijk wel en uiteindelijk gaat de eetstoornis zeker weten bepaalde gevolgen hebben of dat nou op fysiek, emotioneel of sociaal gebied is. Neem je klachten daarom serieus en zoek hulp, liever vandaag dan morgen. Je lichaam kan een hoop hebben, heeft een enorm herstellend vermogen, maar ergens zit een grens. Een ander zal het altijd erger hebben, maar het gaat nu om jóu.

Lees ook: Anorexia zonder ondergewicht

♥