Mijn te kleine kleding wegdoen
Te kleine topjes, broeken, rokjes en meer. Mijn kledingkast bevat op dit moment kleding wat mij NU past en wat ik nu leuk vind. Soms betrap ik mezelf erop dat ik bij de (veelste) kleine kleding vaak denk: "Laat ik 't maar bewaren... want hopelijk pas ik er over een tijdje weer in." Dit is een potentieel 'gevaarlijke' gedachte, want de kilo's die je ervoor zou moeten afvallen zijn er meer dan genoeg om weer in de eetstoornis mallemolen te belanden.
Je kledingkast opruimen in de zin van kleding weg doen wat te klein is, kan moeilijk zijn. Vooral als je moeite hebt met je zelfbeeld en je nog niet goed weet of dit lichaam bij jou past. Ben ik altijd blij met mijn lichaam? Nee absoluut niet! Maar ik zit nu wel op een gezond gewicht wat bij mij past. Ik ben genezen van mijn eetstoornis en toch blijven altijd nog onzekere gedachtes rondom mijn lichaam en gewicht. Ik bestempel dit niet meer als 'eetgestoorde gedachtes' , ik vind het meer onzekere gedachtes die elke vrouw wel heeft.
Soms speelt t weer even op. Dan zie ik een oude lievelingsbroek in de kast en denk ik: Laat ik hem nog eens passen. Dus pak ik de broek, probeer ik me erin te wurmen, terwijl de broek bij mijn bovenbeen blijft steken. "Weer een teleurstelling" Ookal wist ik bij voorhand al dat ik hem niet meer zou passen... Na een aantal van dit soort "teleurstellingen", deed ik hem toch maar weg. En uiteindelijk heb ik zo alles weg gedaan.
Ik ben ervan overtuigd dat ook de 'te kleine maatjes' qua kleding weg doen, te maken heeft met een het afsluiten van een hoofdstuk. Die te kleine kleren staan als het ware voor jouw tijd dat je een eetstoornis had. Een hele nare tijd, met een ongelofelijke strijd met jezelf en je omgeving. Een tijd waarin je er zo hard om vocht om zo dun mogelijk te worden, ookal ging dat ten koste van jezelf. Een tijd waarin je pijn had, angstig was en alles rondom het eten verafschuwde. Waarom is het dan moeilijk om hier een streep onder te zetten en afscheid te nemen van deze periode?
Een eetstoornis loslaten heeft er (ook) mee te maken dat je het jezelf toestaat om goed voor jezelf te zorgen. Dat je jezelf genoeg waard vindt om er te mogen zijn, om uberhaupt te leven en te genieten. En als je zo'n negatief zelfbeeld hebt voelt dat erg ongemakkelijk, onnatuurlijk en eng. Want je zult precies het tegenovergestelde moeten doen, dan wat er in jou koppie omgaat.
En dit is dus (met een heleboel andere dingen!) wat het loslaten van je eetstoornis en van die periode zo moeilijk maakt. Je moet dingen gaan doen die compleet tegen je gevoelens ingaan. Wat mij hierin heel erg heeft geholpen zijn positieve affirmaties. Ookal heb ik dit een paar jaar moeten toepassen voor het echt hielp en ookal had ik er een vreselijke hekel aan, het hielp wel.
Maar goed .. terug naar de kledingkast en het wegdoen van de kleine maatjes. Hoe moeilijk het ook is om de dingen weg te doen, het zal je ongelofelijk opluchten. Je kunt eventueel ook een paar dingen houden, zolang het je maar niet triggert en weer helemaal terug je eetstoornis insleept.
Want natuurlijk hoef je niet alles wat ook maar iets te klein is weg te doen. Vooral als je nog niet stabiel bent is het moeilijk om in te schatten wat je setpoint is. In dit stuk heb ik het ook vooral over kleding van een erg ongezond kleine maat: Maatjes die niet normaal zijn voor jou en wat bij jouw lichaam past. Iets wat je ergens diep van binnen wel weet.
Een aantal manieren om je te kleine kleding weg te doen:
- Breng ze naar een kringloop winkel
- Zet ze op marktplaats en haal van het geld wat 't je opbrengt iets waar je je NU lekker in voelt!
- Geef ze weg
- Verkoop ze op een rommelmarkt
Hoe is het voor jou om te kleine kleding weg te doen?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Of kleren kopen waar je eerst wel in hebt gepast als doel om weer in te passen :O
Ik heb echt moeite met kleren die ik nu niet pas weg doen
Eind vorig jaar heb ik alles wat mij te klein was meegenomen naar de kledingruilmiddag van Ixta Noa en heb een paar nieuwe kledingstukken mee teruggenomen. De kleding die niemand wilde hebben, is naar de kledingwinkel in het praktijkhuis in Zutphen gegaan.
Xxx
Ik heb er heel lang mee gezeten, ik had het op mijn manier willen doen.
Ik snapte niet waarom mijn moeder dat niet snapte.
xxx
Heb er zelf ook heeeeeel veel moeite mee gehad, de kinderkleding/maatje-anorexia-kleding heeft heel wat jaren in mijn kast gelegen..
Heb uiteindelijk toch heel veel weg gedaan, op een setje na, dat zit in een doos samen met mijn andere herinneringen aan mijn eetstoornis (foto's, dagboeken e.d.)
Dat kan ik gewoon echt niet weg doen, soms kijk ik er nog in maar niet te vaak want dat triggert me te veel.
Heb je het al eens met haar er over durven hebben waarom dit het voor jou zo lastig maakte?
Ook voor alle andere helden , knap en dappere stap en beslissing hoor, Mijn 'No Go 'Kleding staat ook op de planning om een move te maken naar een goed doel!
Ze denkt nog steeds dat ik iets heb waar geen naam voor is...dus al mijn moeite om uit te leggen dat ik oa een eetstoornis heb is al die jaren voor 'niets' geweest.
Dank voor je wel begrijpen!
sommige dingen zet ik op marktplaats , en andere dingen gaan naar de kringloop of naar naar de kleding'kliko'
Ik heb al mijn kleding die nu te klein is nog wel liggen. Gewoon, om mezelf mee te kwellen eigenlijk. Ik weet dat het stom is, maar ik kan er niet mee ophouden. Ik associeer mn ana periode wel met een hele positieve tijd, ookal weet ik dat het geleid heeft tot mn eetbuistoornis.
mijn moeder laat dit mijzelf doen en ik kan dat dan op mijn tempo zelf beslissen als ik die weg doe of niet.
maar ik had met haar afgesproken alle broeken die mij teklein zijn direct weg tedoen om dat teverkomen dat ik terug ga na die maat.
In oktober heb ik mijn kledingkast uitgemest. Samen met mijn zusje. De meeste dingen niet eens meer aan gedaan om 'te kijken of het stiekem nog wel past'.
Veel is naar de kringloop gegaan, een leuk bloesje naar mijn zusje, een hele mooie skinny naar een vriendinnetje van mijn zusje.
En ik? Ik ging de Mexx in om geweldige leuke mooie shirtjes broeken en truien te kopen. Die a) bij mij pasten qua stijl, b) bij mij pasten qua 'grown up and be an adult', en c) mij pasten qua maat.
En straks? Heb ik weer een paar weekjes vrij en ga ik de lente/zomer-kleding eens aanvullen. ;-)
Ben van Morbide Obesitas naar ondergewicht gegaan.
Ben herstellende van Boulimia.
Had op een gegeven moment zo n ondergewicht dat zelfs mijn nichtje van 8 zei dat ik er echt niet mooi uitzag.
Hoewel je gezonde verstand weet dat het beter is dat je bij bent gekomen en je voelt je lichamelijk ook beter, spreekt mijn "Boulimia verstand" ook nog wel.
Dus ik ook hoop er nog in te gaan passen ooit maar ga morgen toch heel verstandelijk de grote kledingschoonmaak houden.
Wish me Luck x
Misschien jouw mam vragen je ook te helpen dan, als jij alles nog hebt liggen om je te kwellen?? Haha!
@ Kimmie32: succes dan!
Ik vind ze ook super leuk, baal er echt van :c
@Lexii: Wat fijn om te lezen dat het je zo goed doet! Krijg ik ook weer motivatie van zeg! En meteen een goed 'excuus' om mooie nieuwe kleding te shoppen =P Ik merk wel dat ik me ook lekkerder in mijn vel voel als ik goed zittende mooie outfits draag.
Moet nu nog een beetje aankomen. En mijn lievelingsbroek zit erg krap nu. En dat is best moeilijk. Ik ga ze binnenkort wel moeten wegsmijten. Want ik kan er u al bijna niet meer in. maarja, nieuwe in de plaats zeker :)
Mooi geschreven, lieve meid!