En daar begon ik weer vol enthousiasme aan een nieuwe opleiding met nog werk voor Proud2Bme ernaast. En weer liep ik vast, voor de zoveelste keer. Zit er toch niet meer achter bij dat meisje? Is wat zowel ik, mijn omgeving en de behandelaren destijds zich begonnen af te vragen. Mijn zus heeft de diagnose Autisme Spectrum Stoornis (ASS) en zo is bij mij dat balletje ook gaan rollen. En ja hoor, na heel wat onderzoeken heb ik dan ook de diagnose ASS gekregen. En die kwam hard binnen.

Tijd had ik nodig om te verwerken dat ik ASS heb en om te leren hiermee om te gaan. Wel verklaarde de diagnose waarom ik keer op keer vastliep in studie en/of werk: ik raakte er overprikkeld van en werd overvraagd vanuit het autisme. Nadat ik de diagnose had gekregen, had ik het vooral moeilijk met het besef dat een bepaalde mate van onrust vanuit het autisme altijd een onderdeel van mij zal blijven, al geloof ik wel dat je er meer een modus in kan vinden naarmate je jezelf steeds beter leert kennen en gaat accepteren. Daar zie ik voor mijzelf al een enorme groei in.

Lisanne haar voorstelblog uit 2020 nog eens lezen? Dat kan hier.

Meer een modus vinden in betekent dat ik moest leren omgaan met de onrust die ik heb en daar had ik het vlak na de diagnose moeilijk mee. Gelukkig brengt autisme, naast uitdagingen, ook een boel krachtige punten met zich mee. Hoe mooi is het dat ik creatief ben en vol ideeën zit. Geef mij een taak en ik zorg ervoor dat deze nauwkeurig en secuur uitgevoerd wordt. En wat dacht je van de bijbehorende hyperfocus? Soms lastig om mee om te gaan, maar ook zeker een kracht. Plannen? Geen probleem. Flexibiliteit in die planning kan dan wel weer een uitdaging zijn. ;-) Ook ben ik dankzij autisme heel leergierig en neem ik informatie als een spons in mij op. Zo heb je nog eens leuke feitjes te vertellen aan je omgeving of op een feestje. O nee, daar ben ik ook achter gekomen; die feestjes zijn niet echt mijn ding. Focussen op die krachten is ook iets wat mij goed heeft geholpen in het acceptatieproces. Uiteindelijk vind ik het een cadeautje dat ik mijzelf nu echt mag gaan leren kennen en mijn leven eindelijk passend kan en mag inrichten.

Ik weet nu dat mijn angststoornis, stemmingsstoornis en eetstoornis voortkomen vanuit autisme, niet andersom. Dit geeft mij de kans passend op mijn klachten in te spelen, doordat ik steeds beter leer omgaan met mijn autisme, waardoor ik ook minder last heb van andere klachten. Ondanks dat ik altijd een perfectionist zal blijven en waakzaam moet zijn voor de innerlijke kritische stem, ben ik sinds de diagnose wel milder naar mijzelf geworden. Hoe erg is het dat ik nou eenmaal een duidelijke planning nodig heb om de dag door te komen en tijd nodig heb om te schakelen als iemand met een spontaan voorstel komt? Voorheen nam ik mijzelf dit soort dingen heel erg kwalijk, nu kan ik accepteren dat dit bij mij hoort en die acceptatie zorgt ervoor dat ik mijn leven nu passend weet in te richten; zonder dat ik mijzelf continu overvraag en daarop afreken.

En bij mijn leven passend inrichten hoort ook mijn terugkeer bij Proud2Bme! Ik zal weer te vinden zijn in de dagboekjes op het forum, zo nu en dan in een chat en er zal soms een blog van mij tevoorschijn komen. Ik hoop dat ik weer wat voor jullie mag gaan betekenen; ik kijk ernaar uit!