Na groepstherapie kijk ik even op het rooster om te zien wat het volgende therapieonderdeel is. 15.00 uur: runningtherapie. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Serieus? Running? Daar doe ik natuurlijk niet aan mee. Het is herfst, ik heb het de hele dag door ijskoud en ik heb geen zin om de deur uit te gaan. Ik sta voor het raam terwijl ik mijn groepsgenoten met een verpleegkundige het bos in zie rennen. ''Dus als ze terugkomen willen ze ineens niet meer dood?'' zeg ik cynisch tegen de achtergebleven verpleegkundige. ''Vast niet,'' zegt ze ''maar van hier binnen blijven en overal tegenaan schoppen krijg je ook niet bepaald meer levenslust.'' Tot mijn grote ongenoegen moet ik haar gelijk geven.

Op onze website lees je veel over bewegingsdrang. Veel mensen met eetstoornissen hebben hier last van. Je hebt dan waarschijnlijk ook al aardig wat blogs voorbij zien komen over hoe je gezond kunt sporten en voorkomt dat je hier volledig in doorslaat. Herken je dat risico om door te slaan en te veel te sporten, dan is deze blog niet voor jou en hoef je ook niet verder te lezen. Deze blog gaat namelijk over hoe je jezelf kunt motiveren om te sporten. Waar het voor sommige mensen juist belangrijk is om minder te sporten en te bewegen, is het voor anderen juist belangrijk om wat meer te gaan sporten.

Dit kan komen doordat iemand kampt met overgewicht en daarom op een gezonde manier wat af moet vallen. Sporten kan hierbij goed helpen. Daarnaast zijn er ook veel mensen bij wie het niet lukt om lekker in beweging te blijven als gevolg van een psychische stoornis zoals een depressie. Het in beweging komen en naar buiten gaan, kan voelen als een enorme opgave terwijl uit heel veel onderzoeken is gebleken dat sport in dit geval juist een hele positieve invloed op de gemoedstoestand heeft. Hoe kun je jezelf dan toch motiveren?

Voor mij is met name het laatste een bekend scenario. Zeker toen ik erg depressief was, kwam ik niet of nauwelijks de deur uit en nog steeds merk ik dat ik mezelf moeilijk kan motiveren om in beweging te komen als ik niet lekker in mijn vel zit. Tegelijkertijd wéét ik dat ik me een stuk beter voel nadat ik bijvoorbeeld een lange wandeling heb gemaakt. Die drempel kan echter ontzettend hoog zijn. Misschien herken je wel één van de volgende smoesjes:
♦ Het is te koud
♦ Het is te warm
♦ Het regent
♦ Ik heb geen goede kleding
♦ Ik sta voor gek
♦ Ik ben te dik om te sporten
♦ Wat zullen anderen wel niet van me denken?
♦ Ik kan het niet
♦ Het heeft geen zin
♦ Wat is het nut van slechts een half uurtje hardlopen?
♦ Ik mag heus wel één keertje overslaan
♦ Ik ben moe
♦ Ik heb geen tijd
♦ (...vul in)

Zoals je ziet is dit al een aardige lijst met allemaal smoesjes om niet in actie te komen. Ik denk dat al deze gedachten bij mij ook weleens voorbij zijn gekomen. De eerste stap is erkennen dat dit daadwerkelijk smoesjes zijn. Het zijn geen echte goede redenen om niet te gaan sporten. Als je buiten gaat hardlopen is er immers altijd een kans dat er iets met het weer is en geen goede kleding hebben is eenvoudig op te lossen. Veel andere gedachten hebben vaak een onderliggende angst. Die gaan bijvoorbeeld over wat anderen van je zullen vinden of over een angst om te falen. Het is belangrijk om te onderzoeken waar die angst bij jou over gaat. Wat vind je precies eng, waar ben je bang voor?

Daarna is het belangrijk om een concreet plan te gaan maken. Wat wil je gaan doen qua sport? Wil je iets individueels of juist in een team? Maak het concreet. Hoe vaak ga je het doen, hoe lang en wanneer precies? Plan het in in je week zodat het onderdeel wordt van je routine. Toen ik ooit begon met hardlopen, deed ik dat met twee huisgenoten. Voor mij was dat een enorme motivatie. In je eentje zul je immers sneller de neiging hebben om niet te gaan, maar als je met anderen gaat, voel je een sociale druk. In veel woonplaatsen zijn er hardloopgroepjes voor zowel beginners als gevorderden. Dit geldt ook voor sportclubs en teamsporten. Daarnaast bieden veel GGZ-instellingen tegenwoordig runningtherapie aan. Ben je ergens in behandeling, informeer dan ook zeker eens bij je therapeut of deze mogelijkheid er is en of je hier eventueel gebruik van kunt maken. 

Motivatie en vergelijken
Voor mij was beginnen met hardlopen relatief laagdrempelig. Het is gratis, je hebt er niet veel voor nodig en je kunt het in principe doen wanneer je wil. Ook hoef je er niet heel veel voor te kunnen of heel handig voor te zijn zoals bij bepaalde teamsporten. Bovendien had ik begrepen dat er bij het hardlopen bepaalde stoffen vrijkwamen wat goed was voor mensen met een depressie. De laagdrempeligheid en mildheid bleef altijd belangrijk. Een aantal jaar geleden waren er nog niet zo heel veel fitapps en smartwatches zoals nu, maar ik kan me herinneren dat zulke dingen al snel konden demotiveren. Ik had een app waarmee ik het hardlopen rustig opbouwde wat in principe heel goed ging. Toch kon ik balen als ik zag dat ik na een tijdje hardlopen minder hard had gelopen dan de vorige. Dat was ontzettend jammer, want als ik dat niet had geweten, dan was er niets aan de hand geweest. Ik verwijderde de app en ging lopen met een horloge en gebruikte schema's die ik online had gevonden. Dit werkte een stuk beter. 

Daarnaast is het belangrijk om jezelf niet te vergelijken met anderen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar toch belangrijk om even te benoemen. Ik kon onwijs geïrriteerd raken als ik lekker aan het rennen was en vervolgens werd ingehaald door iemand. Dan had ik er geen zin meer in en voelde ik me direct een loser. Ook kon ik lekker een half uur gerend hebben en later op de dag op Instagram zien dat iemand anders tien kilometer had gerend. Dat van mij stelde dan ineens niets meer voor. Waar deed ik het voor? Wat had het voor zin om al die moeite te doen voor een half uur rennen? Dat vergelijken hielp me totaal niet. Ik moest me hier heel bewust voor af gaan sluiten en als ik toch de neiging kreeg dan zei ik me tegen mezelf: ''ik versla in ieder geval iedereen die nu thuis op de bank ligt''. Wil je zelf gaan beginnen met hardlopen, dan raad ik je dus echt aan om apps te vermijden, zeker als je nog kampt met een eetstoornis of hier gevoelig voor bent. Een goede manier om rustig op te bouwen is om gebruik te maken van hardlopen met Evy. Je kunt dit via Google eenvoudig vinden. 

Grenzen
Ook als je jezelf soms moeilijk kunt motiveren om te sporten, is het belangrijk om te letten op je grenzen als je daadwerkelijk wel gaat sporten. Je kunt misschien denken dat sporten nu eenmaal goed voor je is en dat je het moet doen. Als je er op zo'n manier naar kijkt, gaat het je niet lukken. Het sporten wordt dan zo'n negatief en beladen onderwerp dat het steeds meer moeite zal kosten. Als je er dan eenmaal wel mee bezig bent, kan het aanvoelen als een soort straf en ga je misschien onbewust alsnog je grenzen over. 

Het is inderdaad belangrijk om lekker in beweging te zijn en als je voor je gezondheid wat af moet vallen dan is sport extra goed, maar het moet niet alles gaan beheersen, of dat nu in de letterlijke zin van het woord is of in in je hoofd. Probeer het niet te zien als een martelgang, maar als iets wat je echt zou kunnen helpen. Wellicht kun je eens een lijstje voor jezelf maken met redenen om te sporten of persoonlijke motivatie. Ik heb bijvoorbeeld weleens opgeschreven hoe ik me na het hardlopen voelde. Dan was ik over het algemeen namelijk erg positief. Als ik er de volgende keer dan weer erg tegenop zag, las ik dat opnieuw en motiveerde het me om toch weer de deur uit te gaan: ik wilde me namelijk graag weer zo goed voelen, al was het maar voor even.

Wat motiveert jou om te sporten?

Fotografie: Madalyn Christine