Je voorbereiden op verandering

 

Een beetje zenuwachtig zit ik in de wachtruimte van de zorginstelling. Vandaag heb ik mijn intake. Vandaag is de dag van een nieuw begin. Het begin van mijn herstel. Mijn eetstoornis heeft de week hiervoor nog keihard aan me lopen trekken. Mijn eetstoornis is niet klaar voor verandering. Ik wel, denk ik, toch? Ik weet het niet. Ik wil wel anders, moet wel anders, maar ik vind het spannend. Hoe bereid je je voor op zo'n grote verandering?

Het liefst was ik lekker in mijn bed blijven liggen. Hoewel ik echt van die eetstoornis af wilde kon ik me niet voorstellen hoe dat dan in zijn werk moest gaan. Ik had mijn eetstoornis immers niet voor niks. Wat zou ik moeten zonder mijn copingmechanisme. Of erger, wat als ik dik zou worden? Toen wist ik nog niet dat dat niet was waar het over ging, maar enkel waar het zich in uitte. Eetbuien, braken, lijnen, sporten, eindeloos in de spiegel kijken, elastische leggings en mega grote truien. Mijn manier van controle behouden tegenover mijn behoefte naar vrijheid en schaamte voor wie ik was.

Ja, herstellen van mijn eetstoornis was een hele klus. Hoe graag ik had gewild er morgen vanaf te zijn, zo onrealistisch was datzelfde idee. Jezelf tijd gunnen in dit proces is ontzettend lastig, maar haast maken ook. Mag ik niet nog even blijven waar ik ben? Ik ben er helemaal klaar mee. Ik wil dit wel, ik wil dit niet. Ik durf niet. Ik wil me gewoon goed voelen. Alles was zo dubbel. Zo groot. Zo veelomvattend. Zo intens. Hoe bereid je je in hemels naam voor op zoiets?

Eerlijk gezegd weet ik niet zeker of je je echt helemaal op zoiets voor kan bereiden. Herstellen van een eetstoornis is een proces dat een bepaalde zachtheid naar jezelf vereist. Een bepaalde openheid voor wat er zou kunnen komen. Een bepaald vertrouwen in je omgeving, maar ook in jezelf. Een bepaalde mildheid, dat het niet in één keer hoeft te lukken, dat je fouten mag maken, dat je een pas op de plaats mag maken. Streng maar rechtvaardig.

Juist al die dingen die ook zo lastig zijn wanneer je een laag zelfbeeld hebt en/of de wereld om je heen niet goed durft te vertrouwen. Het is iets dat gaandeweg groeit. Zaadjes die onzichtbaar, onder de grond, worden geplant waar na een tijdje pas van bleek dat ze al die tijd al groeiden. Een proces op jouw tempo. Gevoelens en gedachten, zo simpel als ze lijken zo ingewikkeld kunnen ze zijn, maar oefening baart kunst en er valt zeker grip op te krijgen. Vaak juist door het los te laten.

Omdat je niet precies weet wat er allemaal op je pad gaat komen en hoe dat precies gaat lopen is het lastig om je er op voor te bereiden. Het is belangrijk om tijdens je herstel goed aan te geven aan jezelf, maar zeker ook aan je omgeving hoe jij je voelt en wat jij nodig hebt. Het kan voor iedereen anders zijn en is niet altijd te voorspellen. Toch kan je wel iets doen om het in zekere zin voor te bereiden. Iets dat houvast geeft en een rode draad zou kunnen zijn. Stel jezelf de volgende vragen:

♥ Wat wil je bereiken?
Wat is mijn hulpvraag? Waar ben ik nu en waar wil ik heen? Wat zou ik graag anders willen zien? Misschien weet je het nog niet helemaal, dat is oké, maar misschien kan je wel een aantal dingen noemen. Het kan ook zijn dat dit plan gaandeweg veranderd, dat is helemaal oké.

♥ Wat zijn de voor- en nadelen?
Herstellen van een eetstoornis voelt ontzettend dubbel. Het is spannend en eng, maar ook goed en bevrijdend. Deze gevoelens kunnen soms lijnrecht tegenover elkaar staan. Schrijf de voor- en nadelen van jouw eetstoornis en/of het leven zonder eetstoornis op. Dit kan je eventueel ook bespreekbaar maken met je behandelaren of omgeving.

♥ Stel je voor dat je geen eetstoornis zou hebben?
Het lijkt een beetje op het puntje hierboven, maar het heeft toch net een andere lading. Visualiseer hoe jouw leven zonder eetstoornis eruit zou kunnen zien. Iets moois om naartoe te werken kan hoop, steun en motivatie bieden.

♥ Waar zou ik tegenaan kunnen lopen?
Herstellen van een eetstoornis gaat niet in een rechte lijn omhoog. Soms zet je twee stappen vooruit om er later weer eentje achteruit te moeten zetten. Bedenk voor jezelf waar je tegenaan zou kunnen lopen en hoe je hier mee om zou kunnen gaan. Leg de lat echter niet te hoog voor jezelf. Het is normaal dat het niet perfect gaat. Sterker nog, ik heb nog nooit iemand in een rechte lijn omhoog zien herstellen.  Wat dat betreft is deze vraag ook meteen een soort bewustwording van het feit dat je tegen dingen aan gaat lopen. Het kan fijn zijn als dat iets minder als een verrassing komt. Laat je niet ontmoedigen. 

♥ Wie kan mij hierin steunen?
Herstellen van een eetstoornis moet je zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Wie kan jou steunen in je weg naar herstel? Denk hierbij aan de hulpverlening, maar ook aan je vrienden, familie of bijvoorbeeld je mentor op school. Soms hoeft hulp ook helemaal niet eetstoornis gerelateerd te zijn, maar kan het al fijn zijn als iemand je wat kan helpen met alles daaromheen. Alle ballen in je eentje hoog willen houden is ontzettend vermoeiend en je kan je energie wel goed gebruiken voor je herstel.

♥ Wat is mijn plan?
Je weet wat je wilt, maar hoe wil je dat gaan doen? Het verschilt een beetje per eetstoornis, maar aan de andere kant hebben de verschillende eetstoornissen ook weer heel veel gemeen. Een goed eetpatroon opbouwen, op een gezonde manier bewegen, negatieve gedachten bespreekbaar maken enzovoort. Je hoeft niet van jezelf te verwachten dat je dit hele plan in je eentje gaat maken of dat je het van het begin tot het eind al helemaal weet uit te stippelen. Laat de hulpverlening en je omgeving je hierbij helpen en houd je doelen overzichtelijk. Stel ze per dag of week en maak ze niet te groot. A little goes a long way.

Herstellen van een eetstoornis is geen makkie, maar het levert je wel ontzettend veel op. Hoe rot het ook is, tegenslagen zal je hebben. Wees daarin niet te streng voor jezelf. Het is ook gewoon moeilijk, maar vergeet niet om te vieren wat er wel goed gaat. Je mag trots zijn op elke kleine overwinning. Zelf wilde ik het negatieve vaak veel zwaarder laten wegen dan het positieve, maar is dat eerlijk? Er zijn geen regels voor herstel. Je hoeft ook niet iets met dit lijstje te doen als dat niks voor je is, maar als je er wel iets mee kan is het alleen maar mooi meegenomen. We zijn allemaal anders. Je kunt het niet goed of fout doen, alleen op jouw manier en in jouw tempo. Geen mens is perfect en dat hoeft ook helemaal niet. Je bent goed bezig!

♥ Hoe bereid jij je voor op verandering?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Fauve - Dinsdag 20 augustus 2019 19:16
Heb je toevallig het boek ‘kill iT with kidness’ gelezen want herken hier heel veel van. DANKJWEL voor je lieve en helpende woorden xxx
A - Dinsdag 20 augustus 2019 21:11
Heel sterk! Mooi en eerlijk verwoord.
J - Donderdag 22 augustus 2019 10:51
Heel mooi geschreven en heel herkenbaar. Het benauwd me zo dalijk geen houvast meer. Ja een andere houvast als die ik altijd heb gekend. Wat zou dat zijn? Kan ik dat wel? Hoe ben ik dan? Ik word toch niet dik dan? Hoe zou het zijn in de spiegel te kijken en tevreden te zijn met wat je ziet? Zou ik dat ook kunnen zien wat andere zien? Want hoe ik mezelf omschrijf en wat ik aan mezelf zien en wat anderen zeggen over mij is zo verschillend dat ik echt naar de opticien moet. Ook hoe ik naar anderen kijk ik vind anderen altijd dunner dan mij mooier dan mij. Kan dat na 33 jaar veranderd worden? Ik ga het meemaken, ik hoop het...