Body positivity; we hebben er al veel over geschreven. Zo schreven we eerder over de keerzijde van body positivity, de voor- en nadelen van body positivity en schreef ik in 'Body positivity: nieuwe inzichten' hoe ik zelf dit proces ervoer. Toch denk ik dat er nóg meer over te schrijven valt. Hoe is het om te horen dat je lichaam goed is, wanneer het niet 'goed' of 'gezond' is? Want hoe werkt dit wanneer je bijvoorbeeld over- of ondergewicht hebt?

Ik vind het lastig om hierover te schrijven, maar ik denk dat het wel belangrijk is. Evenals de moeite die ik ervaar met het ophemelen van ondergewicht, voel ik dit ook bij bepaalde content die ik voorbij zie komen over overgewicht. Begrijp me niet verkeerd: ik ben van mening dat elk lichaam er mag zijn. Dat het hele scala aan lichamen goed is en geaccepteerd zou moeten worden. Dat je niet hoeft te veranderen wanneer je dit zelf niet nodig acht. Maar betekent dit ook dat ik achter elke foto of boodschap sta die geschaard wordt onder de noemer #bodypositivity? Nee, dat denk ik niet. 

Bron foto

Ik weet nog hoe extatisch ik me voelde toen Dikke Vinger mee wilde werken aan een interview voor Proud2Bme. Ik vind het belangrijk om een breder scala aan geluiden te laten horen. Mede door dit interview heb ik veel geleerd: hoe het kan zijn om dik te zijn in een wereld waar de nadruk op mager ligt, hoe je op dagelijkse basis te maken krijgt met vooroordelen... Dat lijkt me heel heftig. Zeker als jij zelf geen probleem ondervindt met jouw lichaam, lijkt het me vreselijk als anderen hier zo'n punt van maken. Dat probleem krijg je dan vanzelf wel.

Jezelf loskoppelen van het gewicht

Ik snap heel goed dat, zeker wanneer jij deze vooroordelen ook ervaart, het ontzettend lastig is om hier je weg in te vinden. Dat je het gevoel hebt dat je niet goed bent, of in ieder geval, niet goed genoeg. Voor sommige mensen kunnen de dagelijkse reminders als 'Je mag er zijn zoals je bent' en 'Je lichaam is goed zoals het is' juist heel fijn en relativerend. Maar ik kan me ook voorstellen dat, wanneer je een ongezond lichaam hebt, je aan de ondergrens van een gezond BMI hangt of juist erboven, dit wellicht niet passend en misschien zelfs confronterend of verwarrend voelt. Want misschien moet je wel aankomen of juist afvallen voordat jouw lichaam binnen die gezonde marge valt. Hoe helpend zijn die 'positieve' affirmaties dan eigenlijk? 

Ik denk dat bodypositive meer betekent dan je lichaam 'vieren'. Het gaat denk ik meer over het accepteren van lichamen buiten de standaard norm die wij jarenlang hebben gekend. Het idee dat, wat je maat ook is, je lichaam goed is, zolang jij dat zelf ook vindt. Want dat is denk ik ook belangrijk. Wanneer jij een ongezond gewicht hebt - of dit nu te licht of te zwaar is - mag jij, vanuit het stukje zelfzorg als het jouw gezondheid ten goede komt, afvallen of aankomen. Op een gezonde manier. Ik denk niet dat je dan ineens niet meer bodypositive bent. 

Hiernaast vind ik het belangrijk om te vermelden dat een gewicht geen indicatie is van je algehele gezondheid. Zo kan iemand met overgewicht helemaal gezond zijn, terwijl iemand met een gewicht binnen de gezonde marge misschien wel ernstige tekorten heeft. Het gewicht zegt maar een deel, maar schijnbaar hangen we er wel heel veel waarde aan. Is dat terecht, kun je je afvragen. 

Wat ik nog wel wil benoemen is dat ik het heel goed vind dat - mede door deze hashtag - er meer diversiteit wordt getoond. Het platform wordt, naar mijn idee, verbreed en dat vind ik inspirerend om te zien. Ik hoop dat dit bijdraagt aan de algehele acceptatie van dikke mensen, want ik heb het idee dat deze groep nog steeds 'naast de boot vist'. Want ergens voelt het voor mij ook juist om het de nadruk te geven; dat dikke mensen die hun lichaam accepteren nog steeds een uitzondering zijn. Misschien is dit mijn invulling en kijk op de zaak, maar nog steeds heb ik het idee dat we dikke mensen anders zien dan dunne mensen. Zeker als ik kijk naar de reacties op filmpjes op Instagram waar ik volle vrouwen in ondergoed zie dansen. 'Wat dapper!' of 'Je moet het maar durven!' Waar zijn deze reacties op soortgelijke filmpjes van dunne vrouwen? Waarom is dit (nog steeds) zo'n groot verschil? 

Ervaringskracht

Daarnaast kan ik me voorstellen dat het ook inspirerend werkt. Door te zien hoe anderen in een soortgelijke situatie zich gedragen, wat ze doen, hoe ze voor hun lichaam zorgen, kan dit naast verbroederend ook motiverend werken. Als zij het kunnen, kan ik het ook! Dat vind ik heel krachtig. Ik denk dat Proud2Bme ook bewijst hoe waardevol en sterk die ervaringskracht kan zijn.

Ik denk niet perse dat body positivity iets gevaarlijks is. Wél denk ik dat, hoe genuanceerd deze beweging ook is, er meer is dan alleen het lichaam. Het lichaam wat we nog steeds zo belangrijk blijven maken. Ergens begrijp ik het heel goed, dat je lichamelijke normen wilt 'bestrijden' met andere fysieken, maar vergeet ook niet dat je meer bent dan een lichaam. Je bent niet minder waard als je over- of ondergewicht hebt. 

"Niet iedereen die dik is, is ook bezig met dat koste wat kost te veranderen, of zit te wachten op (ongevraagd) advies over hoe jij of de buurman van je tante van je neef een kilo kwijt is geraakt. [...] Net als iemands haarkleur vrij weinig zegt over IQ, zegt iemands gewicht vrij weinig over iemands leven. En beiden zeggen sowieso niets over iemands waarde." Uit de blog: 'DIKKE VINGER: Vetfobie raakt iedereen, ook als je niet dik bent.'

Ik hoop dat je vooral ook niet vergeet dat je jouw lichaam mag geven waar het behoefte aan heeft, hoe dit er voor jou ook uitziet. Misschien is het goed om te onthouden dat berichten als 'jouw lichaam is oke' ook kunnen betekenen 'Jij bent oké als mens, gewoon zoals je bent'.

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.