Ik heb een tijd lang last gehad van aanhoudende stress. Alles werd te veel en uiteindelijk raakte ik in een depressie. Ik ervoer zodanig veel spanning dat ik manieren bedacht om hier mee om te gaan. Ik vroeg veel te veel van mijzelf en ik kon mijn eigen lat niet meer halen. Om hier toch aan te blijven voldoen zocht ik (onbewust) continue naar manieren om met die stress om te gaan. Niet veel later ben ik behandeld voor een eetstoornis..

Stress, iedereen heeft er wel eens last van. Als het spannende moment voorbij is, zakt de spanning vaak en is er niet zo veel meer aan de hand. Maar wat nou als die spanning niet zakt?

Toen? Vluchten!

Eetstoornis

Deze spanning zorgde er voor dat ik een terugval kreeg. Ik was me er niet eens bewust van dat dit gebeurde. Ik had jaren hiervoor ambulante therapie gehad. Ik had er nooit bij stilgestaan dat ik  überhaupt terug zou kunnen vallen. Ik had bijvoorbeeld toen ook geen terugvalpreventieplan. Ik voelde het echt niet aankomen. Ik had dan ook niet door hoe makkelijk ik weer opgeslokt werd en dieper wegzakte in de eetstoornis dan ooit tevoren. Hoe minder ik at, hoe minder stress ik ervoer. Ik voelde me verdoofd, maar kon hier niet eens meer bij stil staan. Die energie had ik niet meer.

Slapen

Omdat ik al zo weinig energie had was ik erg moe. Ik ging naar school en als ik thuis kwam stortte ik in. Elk vrij moment was ik in bed of op de bank te vinden. Niet alleen sliep ik omdat ik zo vermoeid was, ook was dit voor mij een vlucht van de realiteit waar ik mij in bevond. Als ik sliep had ik geen zorgen, had ik nergens last van. Zo kon ik letterlijk mijn dagelijkse strijd even ontsnappen.

Skin picking

Iets waar in mijn ogen nog een beetje een taboe op rust is skin picking. Ik heb ook best wel even getwijfeld of ik dit wil delen omdat ik mij hier best voor heb geschaamd. 

Mensen die obsessief bezig zijn met het beschadigen van de huid door constant op deze manier aan wondjes te zitten, plekjes open te krabben, aan moedervlekken te zitten etc., hebben in sommige gevallen last van dermatillomanie, beter bekend als skin-picking. Dit gaat verder dan enkel heel graag een puistje uit willen knijpen als je er een ziet, of echt even een velletje bij je nagel weg moeten halen. Mensen die kampen met skin-picking hebben last van dit soort zaken op een dwangmatige manier en doen dit bovendien op een dusdanige wijze dat ze de huid ernstig kunnen beschadigen. - uit de blog 'ik krab mijn huid altijd open.' 

Ik was en ben nog steeds wel een fanatieke wondjes open krabber, puistjes uit knijper en wat al niet meer. Vaak had ik dit niet eens zelf door. Als ik mij gespannen voelde zochten mijn handen automatisch mijn lichaam af om ergens aan te prutsen. Regelmatig tot bloedens toe, ik kon het echt niet helpen. Het heeft mij geholpen om dit echt in te zien en mijn omgeving gevraagd om mij hier op alert te maken als ze dit zien bij mij. Juist omdat ik het vaak niet eens doorhad, had ik dit ook echt wel nodig. Zo ben ik er echter gekomen dat dit sterker speelt als ik meer spanning ervaar en dat ik hier rust uit haalde. Omdat ik dit te weten ben gekomen kon ik het ook echt gaan aanpakken. Nog steeds ben ik wel een pulker, maar wel echt in mindere mate dan ik ooit geweest ben. 

OCD

Nadat ik hersteld was van mijn eetstoornis, had ik nog steeds geen goeie manier gevonden om die stress te ventileren. Skin picking mocht niet meer, de eetstoornis mocht niet meer en slapen was ook uit den boze. Vrij geleidelijk werden mijn oude gewoontes verruild voor schoonmaakdrang. Ik had een nieuwe manier gevonden om mijn stress te ontvluchten. Ook al is het niet hetzelfde als een eetstoornis, toch zie ik achteraf veel gelijkenissen. Het format was eigenlijk hetzelfde. Ook dwangedachtes, regeltjes en situaties mijden. Ik werd weer opgeslokt door mijn eigen angst.

Nu? Confronteren en ontspannen!

Het heeft een tijd geduurd voordat ik dit allemaal zag en kon veranderen. Zeker in het begin vond ik het lastig om manieren te vinden om mijn spanning aan te gaan. 

Praten

Wat mij echt heeft geholpen is om dit echt bespreekbaar te maken. Ik ben iemand die door blijft piekeren, waardoor problemen nog groter en dreigender lijken te worden. Zodra ik mijn gedachtes uit spreek en ik hier feedback over krijg, blijkt het hele probleem vaak wel mee te vallen. Praten helpt mij om mijn problemen te relativeren. Ik heb de neiging om situaties waar ik angstig van wordt voor mij uit te schuiven en het maar te laten. 'Als ik het vergeet, gaat het vanzelf weg.' Ook al werkt dit niet zo, toch werk ik dan even zo. Zodra ik dit kan relativeren wordt het voor mij ook makkelijker om dit aan te pakken in plaats van uit te stellen. 

Huisdieren

Als ik op dat moment alleen ben of geen behoefte heb aan contact, val ik terug op mijn huisdieren. Ik heb een kat en 3 gekko's waar ik veel tegen praat, en gek genoeg lucht dat voor mij soms ook al op. Het hardop uitspreken geeft mij soms al heel veel overzicht, waardoor ik toch weer vat kan krijgen op mijn gedachtes.

Douchen 

Verder helpt een douche mij ook altijd om weer even tot rust te komen. Het warme water kan mij echt kalmeren en de geur van een goeie douchegel maakt mij meteen al rustiger. Dit is voor mij een snelle manier om even bij zinnen te komen en daarna rustig na te kunnen denken. Het water lijkt letterlijk alle problemen even weg te spoelen. 

Wandelen

Dit is iets wat ik niet zo heel veel meer doe (wat een goed teken is denk ik ;)), maar ik vind het soms wel fijn om lekker naar buiten te gaan. Lekker uitwaaien en alle zorgen buiten laten. Ook al werkt dit natuurlijk letterlijk niet zo, het kan voor mij wel bevrijdend voelen om een frisse neus te halen.

Dit zijn trouwens niet altijd de dingen die ik doe als ik echt wil ontspannen, maar dit helpt mij wel om af en toe even te ontladen op momenten dat ik spanning ervaar.

Hoe ga jij met spanning om?