Hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid, spierkrampen... Trauma (en de verwerking hiervan) is niet mals. Niet alleen mentaal is het slopend, maar ook fysiek kan het veel van je vragen. Vandaag deel ik mijn ervaring hiermee; hoe de fysieke gevolgen voor mij waren ten tijde van de trauma's, maar ook tijdens de verwerking. 

Al eerder schreef ik over mijn ervaring met verschillende trauma's en diens verwerking. In deze blog wil ik meer ingaan op de fysieke gevolgen die ik hiervan ondervond. Misschien dat je dit zelf ook wel herkent en niet zo goed weet of het 'normaal' is. Ik hoop dat ik je vandaag hierin wat gerust kan stellen en ook wat hoop kan geven. 

Bron foto

Tijdens 

Vlak na de (v)echtscheiding van mijn ouders, kreeg ik de diagnose PTSS (posttraumatische stressstoornis). Ik bleek een angststoornis te hebben ontwikkeld door de traumatische gebeurtenissen - met één gebeurtenis in het bijzonder - die zich thuis hadden afgespeeld, veelal door de alcoholverslaving van mijn vader. Waar het in de DSM-IV onder angststoornissen viel, wordt het vanaf de DSM-5 benoemd onder een nieuw hoofdstuk: trauma- en stressorgerelateerde stoornissen.

Het hebben van een posttraumatische stressstoornis is heftig en was destijds elke dag aanwezig. Het bewoog me, was de reden voor bijna alles dat ik deed of liet. Vooral mentaal was het destijds uitputtend, maar ook fysiek was het soms best zwaar. Net in die tijd leerde ik ook dat ik fibromyalgie had; een chronisch pijnsyndroom bestaande uit algemene spierpijn en spierstijfheid gepaard gaande met (soms extreme) vermoeidheid, slaapstoornissen, hoofdpijnen, angsten, depressies, allergieën, concentratie- en geheugenstoornissen, temperatuurverhogingen en darmklachten. ^bron  Daardoor had ik lange tijd al veel pijn. Nu ik hierop terugkijk, zie ik ook de weerslag van stress- en traumaklachten op mijn lichaam. Mijn 'beste' dagen destijds zijn niet te vergelijken met mijn betere dagen nu. Ik merk echt een groot verschil in mijn lichaam als het gaat om spanningsklachten en spierpijn. Hiernaast was ik sneller vermoeid, had veel last van hoofdpijnen en sliep ik minder tot minder diep, terwijl ik wel meer slaap nodig leek te hebben.

Wat ik je mee wil geven:

Ik vond de situatie destijds heel uitzichtloos voelen. Ik had het idee dat, ook al zat ik niet meer middenin de situatie, mijn eigen (lichamelijke) situatie wél van kwaad naar erger ging. Het was verleidelijk om te 'zwelgen' in mijn eigen duisternis en dit bleek alles behalve helpend. Begrijp me niet verkeerd; het kan fijn zijn om soms even toe te geven aan die gevoelens en te erkennen dat dit impact heeft. Maar ik hoop dat je hiernaast ook vast kunt houden aan de lichtpuntjes. Alles wat jou energie en houvast geeft. Ik hoop dat het je lukt om die lichtpuntjes vast te houden en voor jezelf een haalbaar plan te maken waarin er ook ruimte kan zijn om even niets te hoeven. Het is niet erg om wat meer te slapen dan je gewend bent. Het is oké om dingen wat rustiger op te pakken. Je mag een paracetamol nemen bij hoofdpijn en je hoeft niet altijd 'nuttig' te zijn. Je komt uit een vreselijke situatie en ik hoop echt dat het je lukt om hierin mild voor jezelf te kunnen zijn en het jezelf ook toe kunt staan om hiervan bij te komen en te helen. Om je lichaam (en geest) te laten rusten waar en voor hoelang dat nodig is en een manier te vinden waarop jij kan ontspannen. 

De verwerking

Vrijwel direct na de scheiding ben ik begonnen met EMDR. De weerslag van de EMDR sessies voelde ik diezelfde dag of de dag erna terug in mijn lichaam. Vaak had ik last van mijn spieren omdat ik zo gespannen was tijdens de sessies, ervoer ik hevige hoofdpijnen en was ik enorm misselijk. Vooral mijn spieren kregen een grote klap. Wanneer ik spanning ervaar, ben ik geneigd mijn lichaam 'op te kroppen'. Mijn schouders verkrampen en ik span mijn spieren (meestal onbewust) enorm aan. Dit kon allemaal tot een week aanhouden, tot ik weer een nieuwe sessie inging. Wat ik vooral lastig vond, was dat de klachten die ik na de trauma's ervoer, dus eigenlijk erger werden. Hier raakte ik van in de war en had ik het idee dat ik iets 'fout' deed. Mijn therapeut verzekerde me dat ik dit 'normaal' was en dat deze klachten uiteindelijk zouden afnemen. Het is ontzettend moeilijk om iemand te geloven op zijn of haar woord hierin - makkelijk praten van een afstandje - maar ik hoop dat mijn verhaal je toch wat hoop geeft dat het écht beter kan worden. Dat therapie echt een middel kan zijn om jouw verleden een plekje te kunnen geven. 

Wat ik je mee wil geven:

Het is ontzettend knap als je de stap hebt gezet om therapie te krijgen voor jouw trauma('s). Dit kost veel energie en het is ook echt niet gek dat die spanning fysiek merkbaar is. Ik hoop dat je erop kunt vertrouwen dat dit uiteindelijk minder zal worden. Dat je minder moe bent na een sessie, dat de hoofdpijnen minder intens worden en minder lang duren en de misselijkheid ook zal afnemen. Geef jezelf vooral de rust en ruimte om bij te komen. Plan iets fijns in na een sessie om even te ontladen of plan juist helemaal niets om écht even tot rust te komen. Probeer je spieren, tot waar het fijn voelt, rustig te bewegen zonder dit te overhaasten. En houd jezelf en je spieren warm door bijvoorbeeld te douchen. Een manier vinden die voor jou werkt, is vooral even proberen wat jij fijn vindt en wat jij nodig hebt om te herstellen. Wees niet bang om die ruimte hierin te pakken, ook al kan het onwennig voelen. Ik hoop dat je hiermee kunt oefenen. Je hebt al zoveel doorstaan, dit kun je ook. ♥

Wil je meer lezen over EMDR? Daar schreef ik een tijd geleden deze blog over. 

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2021

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.