Na een periode van weinig eten en veel afvallen, leek ik me plotseling niet meer te kunnen beheersen. Alles in mij schreeuwde om eten en zo begonnen de langzaamaan steeds groter wordende eetbuien. Het voelde zo vies en verkeerd. Later leerde ik dat het te maken had met wat ze noemen 'extreme hunger'. Een poging van je lichaam om de ondervoeding 'goed te maken'. Iets gezonds dus. Toch gingen de eetbuien niet weg en ontwikkelde ik boulimia? Waar zit nou het verschil tussen extreme honger en een eetbui?

Zo'n Engelse term als 'extreme hunger' klinkt in mijn oren als nel wat romantischer dan het eigenlijk is, want het is niet meer dan wat het letterlijk vertaald betekend, namelijk: extreme honger. Honger is niet iets verkeerds of iets zwaks, maar een duidelijk signaal van je lichaam dat het voeding nodig heeft. Het is dus juist goed om daar gehoor aan te geven. Honger hebben we allemaal, maar extreme honger is toch net even anders. De term zegt het al: het is extreem.

Omdat ik als gevolg van anorexia veel was afgevallen, moest mijn lichaam een inhaalslag maken. Hoewel ik zelf wel kan bedenken dat ik dat ook rustig met een van te voren opgesteld eetschema zou kunnen aanpakken, geeft je lichaam daar niet altijd gehoor aan. Een lichaam kan niet in de toekomst kijken. Die merkt enkel een tekort en wil dat aangevuld. Liever vandaag dan morgen. Mijn lichaam was ondervoed en had dringend voedingsstoffen nodig. Dat liet het ook duidelijk merken. De natuur houd je wat dat betreft niet tegen, dus mijn drang om te eten leek niet te stoppen.

Als je het heel feitelijk bekijkt is dat eigenlijk hartstikke logisch, maar wanneer je worstelt met een eetstoornis, hangen er behoorlijk heftige gedachten en gevoelens rondom honger, eten, lichaam en gewicht. De extreme honger zorgt voor extreme angst. Een gevoel van controleverlies en in mijn geval ook voor het feit dat ik mijn diagnose 'anorexia' onmogelijk nog serieus kon nemen. Welke anorect eet nou zo veel? Ik schaamde me dood, maar juist het lichaam van iemand met anorexia, zou hier om vragen. Een gezond lichaam, iemand zonder eetstoornis, heeft deze honger niet. Neem je eetstoornis dus zeker serieus.

Extreme honger is dus eigenlijk een heel constructief verschijnsel vanuit het lichaam dat wil herstellen. Het is goed om er aan toe te geven. Echter lijkt het verdacht veel op de destructieve eetbuien die ook bij een eetstoornis kunnen horen. Nadat ik hersteld was van mijn ondergewicht heb ik nog jaren met eetbuien geworsteld. Ik kan me goed voorstellen dat de angst dat de extreme honger nooit stopt en dat je doorslaat in eetbuien sterk aanwezig is. Ik kan me voorstellen dat je bang bent dat het aankomen nooit meer stopt en dat je niet goed weet wat je er nou mee aan moet.

Extreme honger hoeft niet bij iedereen voor te komen, maar het zou op ieder moment kunnen ontstaan. Het kan van enkele weken tot enkele maanden duren. Het kan even verdwijnen en dan weer terugkomen. Kort na gewichtsherstel kan het ook weer even terugkomen. De vraag is dan ook bij welk BMI je kan zeggen dat je weer een gezond gewicht hebt. In deze blog wordt daar een hoop handige informatie over gegeven. Hoewel het even kan duren voordat je lichaam de balans weer terugvindt, stopt de extreme honger vanuit ondervoeding wel op het moment dat jij je lichaam geeft wat het nodig hebt. Het is niet zo dat je dit voor altijd blijft houden. Het stopt ook weer. Soms zelfs heel plotseling.

Misschien vraag je je af: "Maar Irene, waarom stopte het bij jou dan niet? Kan mij dat ook overkomen? Hoe weet ik of ik niet al doorgeslagen ben in eetbuien?" Dat is een hele goede en begrijpelijke vraag. Hoewel je zou kunnen stellen dat je als gevolg van extreme honger praktisch gezien eetbuien hebt. Zijn die constructieve eetbuien vanuit extreme honger toch iets heel anders dan de destructieve eetbuien die bij een eetstoornis kunnen horen.

Je zou kunnen stellen dat extreme honger een lichamelijke oorzaak heeft en dat eetbuien een emotionele/mentale oorzaak heeft. Mijn lichaam was misschien wel hersteld van ondergewicht, maar mijn hoofd was niet hersteld van de eetstoornis. Mijn leerpunt was dat ik me niet had moeten schamen en terugtrekken toen ik aankwam als gevolg van extreme honger, want hierdoor heb ik eigenlijk niks meer uit mijn behandeling weten te halen en niet aan de achterliggende problemen kunnen werken. In mijn hoofd was het oordeel over mezelf niet minder. In mijn hoofd was de eetstoornis al die tijd nog even sterk aanwezig, terwijl ik deed alsof het wel goed ging. Ik wilde er gewoon niet over praten.

Nog altijd was ik obsessief bezig met eten om maar niet te hoeven voelen wat ik voelde. Alleen nu in de vorm van eetbuien. Daarom vind ik de term 'doorslaan in eetbuien' soms ook een beetje lastig. Het voelt alsof je jezelf hebt laten gaan en je eigen wil bent verloren, maar die eigen wil was ik al lang verloren toen ik doorsloeg in lijnen. Ik was doorgeslagen in een eetstoornis. Welke eetstoornis dat dan is maakt uiteindelijk niet uit, ze maakten me beide ongelukkig, al was het op een andere manier, maar het ene is niet beter dan het andere. Het was allemaal even slecht voor mij.

De destructieve eetbuien hadden een emotionele/mentale oorzaak. De achterliggende oorzaak van mijn eetstoornis. Hoewel destructieve eetbuien ook getriggerd konden worden door trek of honger, liepen ze achteraf toch uit de hand door een emotionele reactie daarop. Ook met een gezond gewicht kan je bepaalde cravings hebben, honger hebben of zelfs tekorten hebben. Je lichaam gaat daar dan om vragen, al is het wellicht op een minder extreme manier dan de extreme honger. Mijn oordeel over waar ik trek, zin of behoefte aan had, was echter wel extreem. Mezelf iets meer of anders toestaan dan ik voor ogen had, resulteerde direct in de gedachte: "Nu maakt het toch niet meer uit." Waarna een eetbui volgde, want dat luchtte emotioneel op, zelfs al deed het evengoed pijn. Blijkbaar haalde ik er toch iets uit. Een eetstoornis heb je immers niet voor niets.

Dit is dus een verschil waar je op kan letten, al begrijp ik dat dat super ingewikkeld is, want wanneer je een eetstoornis hebt is het natuurlijk niet zo dat je bij extreme honger niet allerlei veroordelende gedachten hebt. Juist daarom is het zo ontzettend belangrijk om die gedachten uit te spreken en te onderzoeken. Ze doen er toe. Eetstoornis herstel gaat niet alleen om het ontwikkelen van een gezond eetpatroon en goed gewicht, maar ook om wat daar allemaal achter zit. Ondergewicht, gezond gewicht of overgewicht? Stel doelen die jij graag wilt behalen, maar kijk ook verder dan dat, want er is een reden waarom je voelt wat je voelt. Zowel emotioneel als fysiek. Wat heb je nodig?

Worstel jij met eetbuien en zou je hier graag over door willen praten? Vanavond om 19:00 is er een themachat over eetbuien. Je bent van harte welkom.