Doorslaan in eetbuien

 

Een eetstoornis kan door de jaren heen veranderen en verschillende vormen en maten aannemen. Niet elke eetstoornis valt altijd in een precies hokje te plaatsen en dat is voor veel mensen lastig. Ook ik heb allerlei onduidelijke overgangsfase's meegemaakt in mijn eetstoornis. Wat begon als een heftige vorm van anorexia veranderde in de loop van tijd in steeds groter wordende eetbuien die ik uiteindelijk ben gaan compenseren. Ik kreeg boulimia. Ik was doorgeslagen, zei ik. Ik zeg het nog steeds wel eens. Zeker toen voelde het alsof ik de controle was verloren.

Wanneer je zegt dat je doorgeslagen bent van anorexia naar boulimia of binge eating disorder klinkt dat haast alsof je zegt dat je de controle bent verloren. Het klinkt alsof je je hebt laten gaan. Alsof alle remmen er nu vanaf zijn. Doorgeslagen. Alsof je eerst heel erg sterk was en nu heel erg zwak. Alsof je al je zelfbeheersing hebt laten varen. Alsof je hebt toegegeven. Alsof je inderdaad die vreetzak bent waarvan je altijd al vond dat je het was. Ik had voor mijn gevoel gefaald. Zie je wel, fluisterden de stemmen in mijn hoofd. Ik voelde me verslagen.

Verwoed heb ik pogingen gedaan om weer terug te keren naar m'n anorexia. Ik moest en zou afvallen. Ik wist zeker dat ik me dan beter zou gaan voelen. Ik schreef zieke liefdesbrieven naar m'n eetstoornis. Ik wil je terug, waar ben je nou? Ik bezocht opnieuw pro-ana sites waar ik smeekte op hulp. Het is allemaal mis gegaan, wie kan me helpen? Ik hield op een krampachtige manier minimale eetlijsten bij, maar daarop volgde keer op keer een eetbui. Weer terug bij af, hoe moet ik verder? Ik wist me absoluut geen raad meer. Mijn relatie met eten was totaal overhoop. Ik begreep er niks van. Ik begreep niet waar het vandaan was gekomen. Ik was de controle compleet verloren.

Wanneer ik nu terugkijk naar die tijd valt het me op dat ik niet door had dat ik de controle al veel eerder was verloren. Ik was al veel eerder doorgeslagen in mijn eetstoornis. Ik had me al veel eerder laten gaan. Ik had me laten gaan in anorexia. Ik was doorgeslagen in diëten. Ik had geen controle over wat ik at. Ik liet me leiden door gevoelens. Gevoelens van angst. Ik was niet doorgeslagen in boulimia. Ik was doorgeslagen in een eetstoornis. Een eetstoornis die verschillende vormen aan kan nemen. Een eetstoornis die ik los moest laten.

Het was alsof ik in een zwembad vol met drijfzand zat. Ik voelde mezelf wegzakken en verwoed probeerde ik te zwemmen naar de andere kant van dat zwembad. Ik had niet door dat ik daar evengoed zou zinken, al dan niet op een andere plek. Ik zat gevangen in het drijfzandzwembad van mijn eetstoornis. Hoe harder ik in mijn eentje op zoek ging naar oplossingen binnen dat stomme hokje, hoe dieper ik weg leek te zinken. Ik moest eruit. Ik moest weer terug op de kant zien te komen. Vertrouwen hebben in de wereld om mij heen en dat touw dat ik aangereikt kreeg vastpakken. In m'n eentje zou dit me niet lukken, maar met hulp vanaf die vaste grond wel. Houvast.

Ik heb een eetstoornis gehad. Ik weet hoe gevoelig en kwetsbaar het je maakt en hoe iets simpels als een enkel, onhandig gekozen woord al onwijs kwetsend kan zijn. Ik weet dat anorexia voor veel mensen met een eetstoornis als 'de beste eetstoornis' wordt gezien. Zogenaamde controle staat hoog in het vaandel, maar wanneer je er midden in zit is het vaak lastig om te zien hoe weinig controle je werkelijk hebt. Anorexia is niet beter dan een andere eetstoornis, anorexia is een hel. Evenals boulimia, BED en een niet anders omschreven eetstoornis (NAO). Dat wat niet goed is, kan ook niet beter zijn. 

Misschien is doorslaan dus niet het juiste woord wanneer ik de overgang van anorexia naar boulimia probeer te beschrijven. Niet omdat ik niet doorgeslagen ben, maar wel omdat het doorslaan al op een veel eerder moment had plaatsgevonden. Vergelijken is niet eerlijk en niet helpend. Een eetstoornis is en blijft een eetstoornis, in welke vorm dan ook. Veranderen van eetstoornis gaat je situatie niet verbeteren. Het loslaten van je eetstoornis wel. Dat is niet makkelijk, maar niet onmogelijk. Je hoeft het niet alleen te doen, je mag om hulp vragen. Kies voor het leven. Blijf geen rondjes lopen in een wereld die je ongelukkig maakt.

♥ Liefs,
Irene

Fotografie door: Kat Smith

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

G. - Zondag 25 februari 2018 19:31
Herkenbaar! In mijn peroide van AN naar Boulimia, vonden mensen me nog zo tenger/dun. Terwijl ik dacht: noooowayy gose. En nu.. nu heb ik eindelijk een soort van gezond ogend lichaam, maar.. heb ik alsnog heel lang gedacht & gehoopt: ging ik maar terug naar een van mijn dunnere periodes. Het hoeft allemaal niet zo extreem dun meer, maar, gewoon: een paar kg's eraf. Ik was gefrustreerd.

En nu :D nu begin ik te voelen dat het vrije leven kriebelt - het leven zonder eetstoornis. Alsnog geen 24/7 blue sky tafereel ( ), maar.. wel zonder ongezond compenseren en genieten.

Het (mijn) lichaam is ok, bijna kan ik er zelfs van houden, er trots op zijn. En dat zijn die kriebelingen van het vrije leven. Zonder mijn bezwaarlijke/destructieve ES gedachten voel ik me haast een beetje kinderlijk onbezorgd vrij, zo intens zijn die gedachten.

Hiep hiep :) er is hoop!
A. - Zondag 25 februari 2018 21:03
Wat een mooi berichtje! Ik herken me er zelf ook erg in. Hoe meer je loslaat, hoe makkelijker het gaat.
G. - Maandag 26 februari 2018 21:20
:) fijn & vast spannend, maar hopelijk voelt het uiteindelijk vooral goed.
Irene - Zondag 25 februari 2018 20:04
Wow, die zin "dat wat niet goed is kan ook niet beter zijn" is echt zó hoe het is. Héél sterk! Thnx Ireen! ❤️
Lost girl - Zondag 25 februari 2018 21:14
Ik herken het wel jammergenoeg dat ik me veel sterker voelde toen ik anorexia had. Liever dat dan boulimia of nog erger bed. Tis een wreede gedachtengang maar ik weet dat dat bij veel mensen die ik ken met bed zo is.
MissBeta - Zondag 25 februari 2018 21:22
Het funeste is dat ik me oprecht veel sterker voel in AN periodes. Zoals je beschrijft bevestigt BN alleen maar de ideeën die je over jezelf hebt. Inderdaad is er geen ranglijst voor eetstoornissen, maar in mijn hoofd helaas nog steeds wel. Helaas ook door mijn omgeving in stand gehouden, die snappen niet dat het heel vaak voorkomt dat AN in BN /BED verandert en dat ze allemaal even ernstig zijn. Kwam er maar eens een einde aan deze vicieuze cirkel :(
Sterregoesforit - Maandag 26 februari 2018 02:15
Heel herkenbaarr! Ook ik ben van anorexia naar eetbuien gegaan. Frustrerend, en het voelt 'slechter', maar je hebt helemaal gelijk: het is allebei even ziek. En je moet van allebei net zo goed af. Dankjewel voor deze blog!! ♥ Ik vecht door :) X
Laura V - Maandag 26 februari 2018 12:36
Ik moest even bij stilstaan na het lezen van deze blog. Het is inderdaad een verkeerde manier van interpretereren om het werkwoord 'doorslaan' te gebruiken als we overwaaien naar boulimia. Het geeft een andere kijk op de zaak en de stoornis. Dank je Irene!
M. - Maandag 26 februari 2018 13:09
Super goeie blog. En heel herkenbaar. Ik hield mijn eetbuien juist in stand door weer terug te willen naar de anorexia, zoals dat vast bij meer mensen zo gaat. Dan at ik weer te weinig, werd duizelig en kreeg paniekaanvallen, waardoor ik als reactie weer koortsachtig een eetbui had om van die paniek en duizeligheid af te komen. Dat leek dan te werken, maar veroorzaakte natuurlijk weer nieuwe paniek, omdat ik bang werd om aan te komen van die eetbuien. De anorexia "wens" loslaten, hielp me uiteindelijk ook om van mijn eetbuien af te komen, maar wat was dat moeilijk.
anoniem - Maandag 26 februari 2018 20:31
Hier heb ik momenteel ook last van. De angst als ik te weinig eet is even groot als de angst als ik te veel eet. En het ene lokt het andere uit, waardoor je van paniekaanval naar paniekaanval leeft. Ik hoop dat de sleutel ligt in regelmatig eten en inderdaad 'loslaten'. Sterkte!
Anellin - Maandag 26 februari 2018 19:00
Hmmm, ik heb in het recente verleden heel erg last gehad van extreme honger en eetbuien na anorexia. Ik zit nu weer in anoraxia gevangen maar durf geen stappen te nemen (maar gelukkig nog niet zo ver als in het verleden) uit angst voor die extreme honger en eetbuien. Heeft iemand een tip?
F. - Dinsdag 27 februari 2018 08:25
Je niet zo slecht voelen over eetbuien.Het is rot,maar door al het gerommel met dieten en de gedachtes over eten en dat het je tot een "slecht mens maakt" doordat je eet ,wat je eet,hoe je eet...Het maakt helemaal niets uit ! Het kan ook eigenlijk niemand wat schelen .Probeer te voelen wat goed voelt en doe dat voor jezelf.
Bouw je EIGEN relatie met jezelf en je eten op.
Al die titels van de e.s......Je lichaam is in de war en heeft moeite met het op jou te kunnen vertrouwen.Als je leert lief te zijn voor jezelf en je lichaam leert het lichaam ook op jou te vertrouwen ,dat je het eten en drinken geeft wanneer dat het nodig heeft en ook de dingen waar het om vraagt..Dan hoeft die eetbuien ook niet meer.Je relatie tussen je lichaam en jou is dan weer goed.
Sophie - Maandag 5 maart 2018 19:54
Mooi geschreven Daphne. Vind je stukjes heel fijn om te lezen. Het laatste zinnetje
'Kies voor het leven. Blijf geen rondjes lopen in een wereld die je ongelukkig maakt.'
blijft echt hangen en geeft motivatie. Dankje!