De aanslagen die over de hele wereld worden gepleegd, mensen die vermist zijn, hongersnood, seksueel geweld, allesvernietigende orkanen en de stijgende zeespiegel. Het is allemaal in het nieuws de laatste dagen. Soms lijkt het alsof het alleen maar slechter en slechter met de wereld lijkt te gaan. Een aantal jaren terug kon ik me dit soort dingen heel erg aantrekken. We voeren oorlogen, de natuur wordt verwoest, mensen leven in armoede. Waar gaat het heen met de wereld?

Het is logisch dat je je aangeslagen voelt wanneer je zulk droevig nieuws in de krant leest of op tv ziet. Er gebeuren veel nare dingen in de wereld en wat zou hij er toch anders uitzien als ik die keuze in mijn eentje kon maken. Helaas liggen deze dingen buiten mijn macht. Ik kan doen wat goed is en daarmee is het klaar. Ik kan niet de wereld in mijn eentje redden. Nu kan ik daar wel mee leven, maar er is een periode geweest dat ik dat echt ongelooflijk lastig vond.

Ik weet nog goed dat er een moment kwam in mijn leven dat ik begon met het lezen van de krant en documentaires begon te kijken over het leven hier op aarde. Terwijl ik me daar op jongere leeftijd nog helemaal niet mee bezig hield, zag ik plotseling wat er allemaal mis was met de wereld. Ik weet een zeker moment nog heel goed. Ik zat te kijken naar een documentaire over mensen die al hun eigen voedsel verbouwden, zelf groene energie opwekten en hun eigen drinkwater uit de grond haalden. Er kwam ter sprake hoe slecht de massaproductie en het vervoeren daarvan voor de wereld is. We zijn de wereld aan het uitputten en ooit zal dat een keertje opraken. Daarom moesten we volgens die mensen allemaal zelfvoorzienende dorpen organiseren voor het te laat was.

Na het zien van deze documentaire was ik plotseling onwijs verdrietig. Dit, opgeteld bij al het andere negatieve nieuws, was voor mij de druppel. Waar zijn we mee bezig? Waarom zorgen we zo slecht voor deze wereld en voor de mensen om ons heen? Een periode maakte mij dit ongelooflijk depressief. Voor mijn gevoel waren we allemaal verloren en ik kon ik er niks aan doen. Ik zou de wereld nieteens kunnen redden al had ik de moed eraan te beginnen.

Toen dit allemaal gebeurde zat ik nog behoorlijk diep in mijn eetstoornis. Slecht nieuws resulteerde al snel in doemdenken of dat nou betrekking had op mezelf of op de wereld om me heen. Ik focuste me alleen maar op alles wat niet goed was en maakte dit in mijn hoofd heel groot. Ik was overweldigd door alles wat mis was met de wereld. Wanneer ik hier andere mensen over sprak vertelden ze me om me niet te druk te maken. Moest ik m'n ogen er dan maar gewoon voor sluiten? Nee, dat nou ook weer niet. Ik was weer lekker zwart wit aan het denken. Het is goed om er bewust van te zijn, maar het is ook belangrijk om te kijken naar alles wat er wel goed is en dankbaar te zijn voor wat je wel hebt. Alleen hoe pak je zoiets aan wanneer je erg vast zit in je negatieve gedachten? Hoe kan je de wereld toch zien als een mooie plek?

Dankbaarheid is het sleutelwoord

In plaats van te kijken naar wat er allemaal nog niet goed is, kan het helpen om te kijken naar wat er wel al goed is. Sta elke dag eens stil bij wat jou eigenlijk gelukkig maakt. Waarom deze wereld wel een mooie plek is. Waar ben je trots op? Waar ben je dankbaar voor? Welke ervaring neemt niemand jou meer af? Het mogen echt de kleinste dingen zijn zoals het feit dat je de buurman vanochtend gedag hebt gezegd en jullie daar beide vrolijk van werden. Dit soort kleine gebaren kunnen de wereld al een zoveel mooiere plek maken. Denk aan dat ene fijne gesprek dat je laatst met een goede vriend had. Dat ene magische moment toen die zwerm vogels opvloog uit de bomen. Die ene keer dat je naar muziek aan het luisteren was en even de wereld om je heen vergat. Die ene keer dat je je eetbuidrang wist uit te zitten of die ene keer dat je jezelf wel dat 'verboden product' gunde als tussendoortje.

Natuurlijk maken al deze dingen het niet ongedaan dat er ook vervelende, verdrietige of moeilijke gebeurtenssen in het leven zijn. Ik vertel je niet oogkleppen op te doen en te doen alsof er nooit iets ergs gebeurt. Het is helemaal niet gek dat je aangeslagen bent door verdrietig nieuws en het is ook belangrijk om dat gevoel een plekje te kunnen geven, maar je moet er niet te veel in blijven hangen en het je leven laten bepalen. De wereld is geen slechte plek en al gebeuren er soms wel slechte dingen, de wereld is ook een heel mooie plek. Ze zeggen vaak dat geluk in de kleine dingen zit en dat denk ik ook. Ga op zoek naar deze verborgen schoonheden en je ziet dat je er onwijs veel kan vinden.

Misschien haalt jouw lieve huisdier niet de krant of is er geen documentaire gemaakt over de omhelzing die je van een vriendin kreeg toen je je even rot voelde, maar dat betekent niet dat de deze dingen niet belangrijk zijn en jouw wereld een mooie plek maken. Een mooie wereld begint bij jezelf. Je kan de wereld wel willen redden, maar hoe doe je dat als je zelf nieteens het mooie erin kan zien? Door dankbaar te zijn, te genieten van zowel de kleine dingen als de grote dingen en deze liefde te delen met je naasten maak je de wereld, jouw wereld, al een mooiere plek. Wat begint bij een simpele glimlach op straat kan zo'n sneeuwbal effect hebben dat voor je het weet heel Nederland, nee, misschien zelfs heel de wereld aan het lachen is. Een beetje dagdromen mag wel, toch? 

♥

Wat maakt jouw wereld een mooiere plek?

Fotografie door Oh Debby