Als een psycholoog een familiediner heeft
Hoe gaat een psycholoog om met familiediners? Jouw psycholoog of behandelaar is natuurlijk ook gewoon een mens, met een bijbehorende familie. Ook psychologen zijn bekend met de verplichtingen, de etentjes en andere familiegelegenheden die bij de feestdagen komen kijken. Hoe gaan zij daarmee om?
Want die familie diners kunnen best lastig zijn. Niet dat een familie of een avondmaaltijd voor iedereen altijd even lastig is, maar ook als je geen eetstoornis (meer) hebt, kan het best veel van je vragen.
Bron: neonbrand
Behandelaar
Ik ga dit jaar met mijn partner op vakantie. Is dat om het te vermijden? Nee, dat klinkt wel iets te heftig. Maar we doen het altijd om het jaar. Het ene jaar blijven hier en vieren we de feestdagen met familie en alles wat daarbij komt kijken. Het andere jaar gaan we samen op vakantie. Dat doen we echt voor de afwisseling. Je wordt soms zo opgeslokt door die feestdagen, dat het ook wel heel leuk is om dan weer even met z’n tweeën te zijn.
Gezinstherapeut
Ik vind het verschrikkelijk! Ik vind mijn schoonfamilie namelijk helemaal niet leuk. Maarja, je hebt er toch mee te maken. Ik probeer nu heel erg een balans te vinden in dingen doen die ik moet doen en dingen doen die ik leuk vind. En daarbij probeer ik dan in de stomme dingen tóch wat leuks te vinden. Bijvoorbeeld dat mijn kinderen het wel heel leuk hebben op zo’n avond met alle familie. Je bent geen individu, dus die sociale dingen horen er toch een beetje bij.
Systeemtherapeut
Ik ben eigenlijk altijd mijn eigen gang gegaan. Ik deed altijd wat ik leuk vond en daardoor hebben wij helemaal geen gewoontes in onze familie. Dit jaar is het een beetje anders, het is namelijk onze eerste kerst zonder onze ouders. Dus vier ik het met mijn zussen en broers, we willen toch graag samen zijn op die dag. Oh ja en op eerste kerstdag mag altijd iedereen bij mij komen die alleen is. Ik kook voor iedereen! Mijn schoonzus haar man is overleden, dus zij is alleen. Maar ook een vriendin van mij is net gescheiden, dus zij komt ook langs. Je hoeft niet alleen te zijn op die dag; dat vind ik onzin. Dus iedereen die alleen is die dag, is welkom.
Psycholoog Proud2Bme
Familiediners… Over het algemeen vind ik het gezellig om met anderen te eten zoals vrienden en familie. Gezellig samen zijn met elkaar en praten over alles wat je bezig houdt in een ongedwongen sfeer. Maar met de feestdagen ligt dit toch iets anders. Ik ben trouwens wel echt een november en december persoon, ik vind de aanloop naar de feestdagen een heerlijke periode. Ook de feestdagen zie ik als een gezellig samen zijn met familie, maar dan in een minder ongedwongen sfeer.
Het is namelijk best een gepuzzel met wat ieders wensen zijn (en zeker als er kinderen in het spel zijn, daarin ben ik ook 'schuldige' als in het hebben van 2 jonge kinderen); waar we samen komen, voor hoe lang, wat er gegeten gaat worden, wie het organiseert en ga zo maar door. Blijkbaar moet daar dan veel over geappt worden of juist te weinig waardoor een eenduidig plan niet van de grond komt en dat is juist wel iets waar ik behoefte aan heb gedurende die feestdagen. Of tenminste, in ieder geval een duidelijke afstemming met elkaar. Ik merk wel dat dit meer speelt met mijn schoonfamilie dan met mijn eigen familie. Hierin helemaal eerlijk durven zijn, vind ik soms best lastig maar ik probeer het wel omdat ik er anders last van blijf houden.
Wanneer we het hebben over het eten gedurende deze dagen, ga ik zeker iets en soms best wel over mijn gebruikelijke grenzen heen waar ik achteraf spijt van kan hebben of nogal van baal. Maar ik weet ook dat ik de daaropvolgende dagen andere keuzes kan maken waardoor dat baalgevoel verdwijnt. Wat voor mij helpend is, is om tegen mezelf te zeggen dat genieten mag (met mate) en dat de strenge stem me niet verder helpt maar vooral pijn bezorgt, dus dat ik mag proberen juist wat vriendelijker te zijn voor mezelf. Deze quote vind ik hier mooi bij aan sluiten: "Because the way you speak to yourself matters". Fijne feestdagen gewenst and try to be kind to yourself.
♥
Gerelateerde blogposts
4
Reacties
Het wordt natuurlijk moeilijk als dat in je eigen familie van 'vroeger' nooit zo lukte, maar ik neem aan als je zelf inmiddels een familie hebt of vrienden waarbij dat wel goed lukt en je een fijne plaats voelt, dat het evt. moeilijke in 'verplichte' sociale events met kerstmis, maar een minimum nog hoeven te zijn, juist door hoe je bent of in het leven staat als ps. hulpverlener. Je bent dus in mijn beleving wel een beetje een tovenaar; iig meer dan anderen die er evt. ook moeite mee hebben, bv. bij verplicht familie samenzijn, waar je tegenop ziet, omdat het meestal niet (meer) zo klikt, weet je er als ps. hulpverlener beter mee om te gaan en er hoe dan ook toch van te genieten en er wat van te maken voor jezelf en de mensen om je heen, al zijn het er uiteindelijk maar een paar, waar je dan toch een goed en mooi tevreden gevoel aan overhoudt, voor je zelf en de bevestiging er van ziet of meekrijgt van anderen. Als je dat kunt, vind ik zo bijzonder of mooi. Ik zeg niet dat alle ps. hulpverleners dat kunnen, maar ik denk ook niet dat je het kunt worden, maar dat je het al bent op eoa manier, het moet in je zitten en door ervaring wordt je nog beter, maar de basis is denk ik sowieso je 'tovenaarskunsten' omtrent omgang met mensen en daarin de kracht hebbende, om mensen te kunnen helen, somehow.
Ik hoop dat iedereen, ook de therapeuten hierboven die dit lastig vinden, minder zich aan gaan trekken van dingen die “horen”. Er is niet zoiets als een eis waar je aan moet voldoen tijdens feestdagen. Je mag volgens mij net als altijd doen wat je zelf leuk vindt of wat je elke andere normale dag zou doen.
Ik wens iedereen fijne feestdagen of gewoon fijne dagen net zoals de rest van het jaar.
Liefs