Veel mensen met een eetstoornis schamen zich hiervoor. Ze proberen er alles aan te doen om de eetstoornis te verbergen. Je wilt misschien niet dat mensen zich zorgen om je gaan maken. Ook kan je het idee hebben dat je andere mensen lastigvalt met jouw problemen of dat je anderen verdriet ermee doet. Door alles voor jezelf te houden, kan je je heel eenzaam gaan voelen. Je hebt het gevoel dat je alles alleen moet doen en belandt dieper in de put. In deze blog zal ik dan ook vijf goede redenen opnoemen waarom het helpend kan zijn om andere mensen te vertellen over jouw eetstoornis.

♥ Je hoeft je geen zorgen meer maken over wat andere mensen zullen denken
Ik maakte me hier vaak wel zorgen om. Ik schaamde me voor mijn eetstoornis en het feit dat ik hulp nodig had. Ik wilde niet dat mensen mij zwak of zielig zouden vinden en daarom vertelde ik het hen liever niet. Zo wisten mijn familie, vriendinnen en klasgenoten bijvoorbeeld eerst niet van mijn eetstoornis af.

Maar dit leverde stress bij mij op. In eerste instantie leverde het stress op, omdat ik niet wilde dat mensen zagen dat ik niet normaal at. Toen ik in therapie zat, leverde mij het ook stress op. Ik ben bijvoorbeeld een tijd lang op vrijdag niet naar school gegaan, omdat ik die hele dag dan therapie had. Er was dus duidelijk 'iets' aan de hand, maar niemand wist echt precies wat.

Ik maakte me dus veel zorgen over wat andere mensen over mij zouden denken en ik was bang voor vragen. Ik heb eerst mijn ouders verteld over de eetstoornis. Toen ik in behandeling zat heb ik in overleg met behandelaren, mijn ouders en mijn mentor op school besloten om ook daar open kaart te spelen naar iedereen toe. Dit was ontzettend fijn. Opeens wist iedereen wat er aan de hand was en dat was oké. Ik hoefde me niet meer in allerlei bochten te wringen om maar te verbergen wat er speelde in mijn leven.

♥ Je staat toe dat jouw omgeving jou kan helpen/ruimte kan geven
Als mensen weten wat er met je aan de hand is, dan kunnen ze ook meer rekening met jou houden en je helpen. Een omgeving die jou steunt bij het herstellen van de eetstoornis is ontzettend belangrijk. Je hoeft het niet alleen te doen. Praten met andere mensen over wat er in jou omgaat helpt. Bovendien kan jouw omgeving dan ook beter rekening met jou houden. Toen mijn ouders bijvoorbeeld wisten op welke momenten ik het moeilijk had, konden ze mij op die momenten extra ondersteuning bieden. Als ik niet met ze zou praten, dan zouden ze dat ook nooit weten en had ik het alleen moeten doen. En juist het alleen doen vond ik zo moeilijk, omdat de eetstoornis zo sterk was en ik er niet altijd even goed weerstand tegen kon bieden.

Ook op school was het heel fijn dat ze van mijn eetstoornis en de therapie af wisten. Ze gaven mij de ruimte om aan mezelf te werken, maar probeerden mij ook te stimuleren om school toch te halen. School werd daarom voor mij iets aangepast waardoor het toch haalbaar werd om zowel therapie als school te volgen. Super fijn, want anders had ik school niet gered.

♥ Het onderlinge contact blijft goed, want je hoeft niet meer te liegen
Dit puntje hangt eigenlijk wel een beetje samen met het eerste puntje. Zoals ik al zei hadden mensen in mijn omgeving heus wel in de gaten dat er iets aan de hand was, maar ik beweerde in eerste instantie altijd dat het goed met me ging. Nu weet je zelf misschien ook hoe vervelend het is als mensen zeggen dat het goed gaat terwijl je eigenlijk wel in de gaten hebt dat het niet zo goed gaat. Dat is frustrerend, want je wilt iemand wel helpen, maar je kan dat dan niet. Mensen in mijn omgeving namen op een gegeven moment wat meer afstand, omdat ze de situatie moeilijk vonden. Dit deed mij weer pijn, omdat ik me hierdoor extra alleen voelde.

Door open en eerlijk te zijn naar elkaar, blijft de relatie goed. Sta de ander toe zich als een vriend naar jou toe op te kunnen stellen. Jij kan je verhaal doen en voelt je gehoord. De ander heeft meer het gevoel jou echt te kunnen helpen en voor jullie beide is dat dus erg prettig.

♥ Het helpt jezelf en de situatie te accepteren
Ik schaamde me voor mijn eetstoornis. Ik vond het heel erg dat ik het niet alleen kon en dat ik hulp nodig had. Maar door deze schaamte op te geven door er met mensen over te praten, leerde ik het wel beter te accepteren. Dit was nu eenmaal mijn situatie. Heel rot, maar ik deed mijn best om weer beter te worden. Ik kon me er wel voor blijven schamen, maar dat zou mij niet helpen.

♥ Je kan andere mensen helpen
Toen ik opener was naar mijn omgeving over mijn eetstoornis ontdekte ik dat ik echt niet de enige was die ermee worstelde. Veel meer mensen in mijn omgeving kampten met een negatief zelfbeeld, vonden zichzelf te dik en waren aan het rommelen met eten. Sommige mensen in mijn omgeving hadden zelfs net als ik een eetstoornis en durfden dit pas onder ogen te komen toen ze er met mij over spraken. Het kan heel waardevol zijn om om te gaan met mensen die hetzelfde hebben als jij. Dit zorgt voor steun en herkenning. Niet alleen voor jezelf is dit fijn, maar ook voor de ander.

Fotografie: Magdalena Roeseler