Een onderwerp dat al in veel blogs en op veel manieren aan bod is gekomen; maar heb je werkelijk ooit genoeg tips die je mee kan nemen tijdens het herstellen van je eetstoornis? Misschien zijn sommige tips je al bekend, wellicht zijn andere tips toch weer nieuw. Het kan goed zijn om er weer een keertje aan herinnerd te worden. Of het is juist een eye-opener waar je eigenlijk best behoefte aan hebt. Sommige tips spreken je aan, terwijl andere toch niet helemaal in jouw straatje liggen. En zo ben je vrij om mee te pakken waar jij iets aan hebt en los te laten wat je niet nodig hebt. In deze blog 11 eetstoornishersteltips voor je op een rijtje. Aan welke heb jij op dit moment nu echt iets?

1. Erken wat het is en geef de eetstoornis (misschien letterlijk) een naam

Om iets aan een eetstoornis te kunnen doen, moet je eerst erkennen dat er ook een eetstoornis is. Want waar ben je anders van aan het herstellen? Misschien heb je het gevoel dat het niet zoveel uitmaakt, dat je je 'gewoon niet zo druk moet maken' of 'gewoon weer even normaal moet doen'. Maar als je merkt dat je hier steeds tegenaan blijft lopen en het je leven grotendeels beïnvloedt, is er toch iets meer aan de hand. Een eetstoornis is niet 'simpelweg' gebrek aan ruggengraat of een manier om een beetje op je gewicht te letten: het is een psychische ziekte. De eetstoornis herkennen en erkennen, kan juist ook richting geven in de hulp die je nodig hebt.

bron foto

Voor sommigen is het ook helpend om de eetstoornis een menselijke naam te geven. Dit is niet iets wat voor iedereen prettig is - ik heb dit zelf ook van horen zeggen maar ik kan me wel vinden in de uitleg hierover. Wanneer je jouw eetstoornis letterlijk een naam geeft, kan het soms makkelijker zijn om de eetstoornis tegen te spreken, het oneens te zijn met de stem in je hoofd en het los te zien van wie jij bent als persoon. Want je bént geen eetstoornis, je hébt er een. Met een ziekte die zich zo gevoelsmatig kan nestelen in jouw identiteit - daar kom ik aan het eind van de blog nog op terug - is het waardevol om je daar bewust van te zijn.

2. Onderzoek de voor- en nadelen van jouw eetstoornis

Een eetstoornis ontwikkel je niet zomaar. Daar is een reden voor en je eetstoornis heeft dan ook een functie in jouw leven. Je zal zelf ook merken dat je eetstoornis niet makkelijk los te laten is en dat het ook best wel voordelen mee kan brengen. Zoals het gevoel van controle of het verdoven van gevoelens. Hierin vind je vaak overeenkomsten, maar het kan voor iedereen verschillen. 

Het lijkt misschien tegenstrijdig om stil te staan bij die voordelen, maar daar je vinger op kunnen leggen geeft wel een goed beeld van waar het vandaan komt en dus ook waar je behoefte aan hebt. Het geeft ruimte en richting om je hierin te ontwikkelen, zodat je de eetstoornis niet meer nodig hebt. Daarnaast kan het helpen om begrip voor jezelf te hebben en jezelf dus minder te hoeven haten. Dat is goed, want die zelfhaat kan op zijn beurt ook een flinke eetstoornistrigger zijn. 

Maar een eetstoornis komt ook met een hoop nadelen. Op de korte termijn ervaar je die misschien wat minder, maar op de lange termijn zullen ze steeds meer naar voren komen. In de blog 'De gevolgen van een eetstoornis' breng ik deze fysieke, mentale en sociale gevolgen in kaart. Misschien is het pijnlijk herkenbaar, maar door te zien wat het van je afneemt, kan je ook zien wat je terug kan winnen en waar je het herstellen voor doet! 

3. Plaats kleine reminders in je leefomgeving

Op de spiegel, in je broekzak, op je telefoon. Ik weet nog goed dat ik in therapie geplastificeerde kaartjes moest maken met woorden en zinnen waar ik mezelf aan wilde herinneren. Kleine reminders in het dagelijks leven, die me kracht gaven om voor herstel te blijven gaan en die me hielpen om mijn angsten te relativeren. Denk aan mooie quotes, positieve affirmaties of relativerende gedachten. Welke woorden helpen jou daarbij? Vind bijvoorbeeld inspiratie in blogs als '40 positieve affirmaties', 'Praktische eetstoornis herstel tips', 'Inspirerende quotes' en 'Aankomen: even relativeren'. 

4. Vraag om hulp

Toch hoef je het niet allemaal zelf te doen. Sterker nog: liever niet! Vraag om hulp aan je omgeving en/of bij professionals. Met hoeveel mensen je het wel of niet deelt, is natuurlijk persoonlijk. De één vindt het fijn als veel mensen het weten, de ander houdt het liever bij een select groepje. Het is maar net waar jij behoefte aan hebt, maar een belangrijke tip is wel: blijf er niet in je eentje mee lopen. Het kan soms voelen als 'even normaal moeten doen', maar vergeet niet dat een eetstoornis een psychische ziekte is, dat mag je echt serieus nemen. En dat is helemaal geen schande. Het doet namelijk niks af aan wie jij bent als mens. Het kan uiteindelijk iedereen overkomen. 

5. Laat gevoelens er zijn

Misschien schaam je je voor je verdriet. Zijn de angsten enorm en overweldigend. Maakt het je kwaad of vind je het lastig om ruimte in te nemen. Maar juist dan zit de uitlaatklep, de rust, de overwinning en vooruitgang in het er laten zijn van die emoties. Je mag bang, boos, verdrietig of ook blij zijn. Je bent niet te veel. Je mag ruimte innemen. Gehoord worden, gesteund worden. Je kan het aan, het mag er zijn, het gaat voorbij. 

6. Zoek afleiding 

Gevoelens er laten zijn? Ja. Maar ook afleiding zoeken is belangrijk in herstel. Dit lijkt haaks op elkaar te staan, maar het zit 'm in de balans. Gevoelens mogen er zijn, maar wanneer je eetstoornis er te veel mee aan de haal gaat en de angst negatieve invloed gaat hebben op je gedrag, is het ook helpend om afleiding te zoeken. Zo kan je je toch weren tegen die eetstoornisgedachten en hoef je er niet naar te handelen. 

7. Bedenk wat je nú kan doen (en doe het). Het mag in kleine stapjes.

Herstellen van een eetstoornis doe je niet in een dagje. Al was je het liefst gisteren al hersteld, er is nu eenmaal tijd voor nodig. Natuurlijk heb je dat grotere doel voor ogen: hersteld zijn. Maar dat doel wordt bereikt in allemaal kleine stapjes, die samen zorgen dat je dat pad bewandelt. Verlies het grote doel niet uit het oog, laat het je motiveren en kracht geven, maar kijk ook naar wat je vandaag al kunt doen. Want elke overwinning - hoe klein ook - geeft ook weer moed, hoop en kracht. Elk stapje brengt je weer een stukje verder, is constructief. Wat kan jij vandaag doen? Lees eens de blog '10 herstel tips voor vandaag'. 

8. Besef dat langzaam eetstoornisherstel goed is

Het gaat misschien langzaam, maar langzaam eetstoornisherstel is ook goed. Die tijd die het kost is ook nodig. Nodig om die kleine, haalbare stapjes te kunnen zetten. Maar ook om alles bewust mee te maken, te doorvoelen, doorleven en verwerken. Je wilt meteen 'hup, door' en dat is begrijpelijk, maar ook dat kan weer een valkuil zijn. Durf stil te staan, je tijd te nemen, echt te voelen. Langzaam herstel is niet makkelijk, maar wel echt goed. Dan is de kans op een terugval ook veel kleiner. Lees er meer over in de blog 'Langzaam eetstoornisherstel is goed'. 

9. Geef niet op; in herhaling zit de kracht

Dus geef niet op. Ik weet als geen ander hoe de moed je in de schoenen kan zinken bij weer een huilbui over fearfood of de zoveelste eetbui die je al lang aan zag komen, maar toch niet kon ontwijken. Het voelt alsof je dag in, dag uit tegen dezelfde steen blijft lopen en maar geen steek vooruit komt. Maar dat is óók eetstoornisherstel. Herhalen, herhalen, herhalen. In herhaling zit de kracht. Is dit iets waar jij nu ontzettend tegenaanloopt? Ik schrijf er meer over in de blog 'Steeds dezelfde fouten maken' en hoop je daarmee een hart onder de riem te kunnen steken. Geef niet op, het hoort erbij, je doet het goed. 

10. Wees niet te streng voor jezelf

Wees wat dat betreft dus ook niet te streng voor jezelf. Herstellen gaat met fouten maken, vallen en opstaan, ups en downs. Wees streng voor de eetstoornis, dat zeker, maar gun jezelf juist de zorg en liefde die je verdient en nodig hebt voor herstel. 

11. Vergeet niet te leven 

Ik noemde het al aan het begin van deze blog. Je bént geen eetstoornis, je hebt er een. Toch kan een eetstoornis gevoelsmatig verweven raken met jouw identiteit. Hoe pijnlijk of vreemd het misschien ook is om te zeggen - ik denk dat het voor velen herkenbaar is: mijn eetstoornis gaf mij het gevoel dat ik interessant was, dat ik ergens goed in was. Iets om me dag in dag uit mee bezig te houden, iets waar ik heel mijn leven op kon inrichten. Een doel. Met het loslaten van mijn eetstoornis, was ik ook bang om een stukje van mijzelf te verliezen. Wie ben ik zonder eetstoornis?

Juist daarom is het zo belangrijk om je ook bewust te zijn van het leven naast jouw eetstoornis. Om jezelf als meer te zien dan jouw ziekte. Om je identiteit te blijven vormen en ontwikkelen. En om jouw echte ik niet uit het oog te verliezen. Door hobby's te blijven uitoefenen, contact te maken en houden met de mensen om je heen. Door je kledingstijl, muzieksmaak, verwonderingen, plezier en interesses. Je bent zoveel meer dan een cijfer op de weegschaal. Zoveel meer dan de trauma's uit je verleden. Zoveel meer dan een aantal calorieën in een app. Zoveel meer dan de eetbuien die je teisteren. Zoveel meer dan een eetstoornis. Daar mag je kracht uit putten. Je bent een mooi mens.

 ♥

Deze blog is voor het eerst gepost op donderdag 15 juli 2021 

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.