"Ik begin de dag ermee; mijn huid. Als ik de badkamer in loop nadat ik uit bed ben gestapt, check ik eerst of er nog een puistje is doorgekomen. Ik knijp hem het liefste meteen uit, maar was eerst netjes mijn handen. Daarna ga ik de rest van mijn gezicht af, om te kijken of er nog iets is dat ik weg kan knijpen. Vervolgens begin ik mijn reinigingsroutine. Een uitgebreid stappenplan van een flinke reeks producten. Wie weet helpt dat om mijn lelijke huid wat mooier te maken. Ook al weet ik zelf dat ik misschien eerder te veel dan te weinig met mijn huid bezig ben." -Anneloes

Al eerder schreven we over obsessief puistjes knijpen of steeds weer plekjes op je gezicht open krabben. Dit komt vaker voor en is een vervelende eigenschap of lastig zenuwtrekje. Je kunt het niet laten om in iedere spiegel die je tegenkomt even te kijken of er nog puistjes bij zijn gekomen die weg gehaald dienen te worden. Je zoemt in op ieder klein plekje op je gezicht en kunt er niet af blijven.

Naast dat je misschien heel veel aan je gezicht zit, kan het ook zo zijn dat je erg veel beautyproducten bent gaan gebruiken voor je huid. Je bent zo druk met je gezichtshuid bezig, dat je er niet alleen tijd, maar ook geld aan kwijt raakt. Want wie weet helpen deze 10 flesjes wel als je het twee keer per dag op smeert! Wie weet heb je dan wel de controle over je uiterlijk en onzekerheid over je huid.

‘'Ik begin met een facewash waarmee ik mijn gezicht reinig. Daarna dep ik mijn gezicht af met een speciale doek. Dan volgt een tonic om onzichtbare bacterien of vuil te verwijderen. Daarna dep ik mijn gezicht af met miscelair water. Ik weet niet meer precies waar dat ook al weer voor was. Dan gebruik ik nog een crème tegen onzuiverheden. Ik geloof dat het werkt als een soort primer. En dan komt daar overheen mijn dagcréme. Deze wissel ik in de avond in voor een nachtcréme en ik stip dan nog wat puistjes individueel aan met een créme van de apotheek tegen puistjes. Dit laat ik intrekken en pas daarna maak ik me op. Twee keer per week gebruik ik een scrub en in het weekend een masker van groene klei tegen mee eters. Soms gebruik ik daar ook een neusstrip voor. Ik hoop dat dit helpt om mijn huid eindelijk glad te maken.''

Het gebruik van beautyproducten is helemaal niet raar. Waar ik vroeger als jong meisje enkel wat Nivea op mijn gezicht smeerde en mijn gezicht met water waste, leerde ik later allerlei scrubs, maskers, crémes, lotions en tonics kennen. Die moest je gebruiken volgens de reclame. Ook ik heb dat even gedaan, maar al snel merkte ik dat wanneer ik te veel aan mijn huid ging zitten, de onzuiverheden alleen maar erger werden of dat ik er in ieder geval veel meer op ging letten. Ook werd mijn huid dan erg droog. Het was ook niet goed voor mijn zelfbeeld. Ik zoomde enorm in op onzinnige details en maakte het daardoor vaak alleen maar erger, inclusief de onzekerheid erover.

Het voorbeeld, Anneloes, ken ik persoonlijk. Zij is inmiddels van deze obsessie met puistjes knijpen en enorm lange reeks verzorgingsproducten af. Wel heeft ze daar wat hulp bij gezocht. Ik vind dat enorm dapper. Ik denk namelijk dat veel meer jonge vrouwen hier last van hebben. Sommige zijn zich er bewust van. Anderen vinden het normaal of kunnen de controle niet loslaten. Bij Anneloes zie ik dat ze zich zekerder is gaan voelen over haar uiterlijk, ook al blijft het natuurlijk een kwetsbaar puntje. Ze is er veel minder mee bezig en kan zich richten op veel leukere dingen dan puistjes of haar huidverzorging. Ook weet ze waarom ze het deed en wat er achter zit. 

In de media lijkt het normaal om veel aandacht te besteden aan je uiterlijk. En dat is ook goed. Mij geeft het een fijn gevoel als ik schoon, verzorgd en opgemaakt de deur uit ga. Ik voel me dan op mijn mooist. Toch is het goed om een balans te vinden in die uiterlijke verzorging. Niet enkel omdat je tevreden mag zijn met jezelf, maar ook omdat overdreven veel aandacht besteden aan je uiterlijk soms een vorm van controle kan zijn. En controle willen houden, bestaat eigenlijk niet.

Vaak staat een obsessie, zoals ik het hier even noem, ergens anders voor. Vaak wil je rust, duidelijkheid of minder stress op een moment waarop je obsessief bezig bent. Je gaat nagelbijten, puistjes knijpen, krabben of haren trekken. Zit het probleem diep geworteld, dan kan zo'n obsessie heftige vormen aannemen of kun je te maken hebben met niet alleen de huid van je gezicht, maar veel meer delen van je lichaam. Je zoomd ergens op in, om niet met andere dingen bezig te hoeven zijn.

Helaas werkt die manier van afleiding zoeken en onderdrukken enkel op korte termijn. Uiteindelijk zul je moeten leren met stress om te gaan, gevoelens toe te laten of ontspanning te vinden. Dat is niet makkelijk. Het lijkt soms wel alsof je er verslaafd aan bent. Je kunt de controle moeilijk loslaten of gaat er steeds weer naar terug. Het voelt zo veilig en geeft je een bepaalde vorm van rust. Als je hier niet zelf mee kunt stoppen of als het je niet lukt om dit op een andere, minder obsessieve manier te doen, kan het fijn zijn om eens met een psycholoog te praten. Deel het ook met mensen om je heen. Je bent vast niet de enige. Via je huisarts kun je advies vragen. Vertel dan ook dat waar je nog meer mee worsteld in het leven. 

Het kan goed zijn om je uiterlijke verzorging wat af te bouwen. Je zult dan zien, dat er vaak niet zo veel verandert wat betreft je huid zelf. Ook zul je uiteindelijk merken dat je steeds minder aandacht hebt voor je huid. In het begin is dat echt even 'afkicken' en afleiding zoeken op andere maniern die wel constructief zijn. Een lijstje met dingen die jou kunnen afleiden kan dan helpen. Anneloes belde mij wel eens als ze merkte dat ze, om wat voor reden dan ook, erge behoefte had aan puistjes knijpen of als ze zenuwachtig was.

In de loop van de tijd kun je meer ontspannen bezig zijn met gezichtsverzorging, slurpt het minder van je tijd op en kun je bezig gaan met het accepteren van jouw huidproblemen of vallen minpuntjes steeds minder op. Dat inzoomen helpt namelijk niet om het puistje of vlekje minder te maken en het helpt al helemaal niet om lekker in je vel te zitten.

Herken jij dit?

Fotografie: Siavash Ghadiri Zahrani