Obsessief puistjes uitknijpen
Bij puistjes wordt gezegd dat je ze niet uit moet knijpen omdat dit kan leiden tot ontstekingen. In de praktijk luistert vrijwel niemand hier naar en is iedereen weleens met een spiegeltje in de weer om zo'n puist weg te krijgen. Bij sommige mensen gaat het iets verder dan dat. Die kunnen namelijk echt niet van een puistje afblijven en voelen een extreme drang om eraan te pulken en het kapot te maken. Dit hoeft niet alleen bij puistjes te zijn, maar ook bij andere oneffenheden op de huid zoals kleine bultjes, wondjes of mee-eters.
Ook ik heb hier de afgelopen jaren geregeld last van gehad. Vroeger was dit al te merken aan het feit dat ik wondjes nooit met rust kon laten. Als ik weer eens op mijn knieën was gevallen en de wondjes eindelijk aan het genezen waren, dan MOEST ik de korstjes eraf pulken, ook als dat betekende dat ik na een tijdje lelijke littekens kreeg. Door de jaren heen verplaatste deze drang zich naar mijn gezicht, hals en schouders. Iedere oneffenheid werd direct door mij opgemerkt en bestudeerd en om de een of andere reden moest ik het kapot maken of uitknijpen, ook als het geen puist was.
Het resultaat was vaak dat ik na zo'n sessie helemaal vol zat met rode plekken omdat ik mezelf overal had zitten knijpen. Wat het me opleverde? Een soort rust, tijdelijk in ieder geval. Het gaf even een voldaan en ontspannen gevoel, hoe gek dat ook klinkt. Het is wel ontzettend zonde dat ik hierdoor aardig wat littekentjes heb op plekken waar een heel klein puistje zat maar waar ik vervolgens een vleeswond van maakte.
Een ernstige vorm hiervan wordt ook wel skin-picking genoemd en wordt gekenmerkt door het voortdurend krabben, peuteren en uitknijpen van de huid waar eigenlijk niet zoveel mis mee is. In sommige gevallen is dit te zien als een vorm van zelfbeschadiging en kan het leiden tot pijn en ontstekingen. Op den duur breng je hiermee schade toe aan je huid wat weer kan leiden tot enorme onzekerheid en schaamte over (delen van) het uiterlijk.
Skin-picking wordt gezien als een aandoening in het obsessieve-compulsieve spectrum. Veel mensen die hier last van hebben blijken geregeld ook andere klachten in deze richting te hebben zoals een extreme vorm van nagelbijten of trichotillomanie. In deze gevallen kan behandeling zoals psychotherapie of medicatie helpend zijn.
Natuurlijk zijn er genoeg mensen die ook deze klachten hebben, maar niet direct last hebben van skin-picking. Continu aan je huid plukken of je puistjes uitknijpen kan ook een vorm van onzekerheid zijn omdat je bijvoorbeeld erg bang bent dat je er gek uitziet. Als je dit al lange tijd doet zoals ik dit ook heb gedaan, dan is dit ook een soort gewoonte die erin is gesleten. Om hiermee te stoppen is niet eenvoudig maar zeker niet onmogelijk. Het helpt hierbij vooral om jezelf bewust te maken van de momenten waarop je het doet en vervolgens te kijken naar hoe je dit zou kunnen verminderen. Hulp van anderen om je hieraan te herinneren kan ook erg prettig zijn.
Herken jij dit probleem?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik probeer al jaren tevergeefs om ermee te stoppen, maar ik geef de strijd niet op.
Leuk feitje: Wel toevallig dat jullie deze blog online zetten op de eerste dag van de BFRB-awareness week. Deze week (1 tot 7 oktober) proberen een hoop mensen bewustwording te creëren voor BFRB's (parapluterm voor een groep stoornissen waaronder skin-picking en trichotillomanie)
Ik kan sinds kleuter al gewoon niet van kortjes, nagels, velletjes en sinds de pubertijd puistjes en mee-eters afblijven.
Tijd gevochten tegen zelfbeschadiging, dit is deels er van over gebleven denk ik.
Ohhh ik heb dit al jaren! Jeetje zeg.
Ik moet echt elk mee-etertje uitknijpen en heb deze "drang" meerdere keren op een dag. Dan MOET ik gewoon mijn spiegeltje pakken en turen, knijpen, duwen.
En mijn huid wordt er echt niet mooier op.......
Schaam me er ook voor.
Maar ik ben dus niet de enige met dit probleem.
Grappig, nouja grappig...........
Ik dacht altijd dat ik gek was, want ik kon er niks over vinden!! Blij dat ik niet de enige ben, en ik hoop dat ik er dan nog vanaf kan komen...
Ik blijf er wel altijd geregeld nachtcrème op smeren want dan worden ze ook minder en ga ik er minder snel aan zitten.
het is zo erg dat ik letterlijk zonder overdrijven geen stuk huid meer heb zonder een litteken op, enkel mijn rug en de achterkant van mijn benen zijn litteken en wond vrij :( het is heel erg en ik kan hierdoor nooit korte kleding dragen, maar stoppen lukt niet. mijn huid ziet er uit alsof ik een of andere vreemde huidziekte heb, zeker de wonden die zijn gaan ontsteken. samen met mijn AM wonden heb ik een heel erg lelijk lichaam zonder kleding aan helaas.
ben blij det hier eens een artikel over komt! al vrees ik dat velen nu zullen denken dit te hebben, maar mensen, af en toe wonden openmaken of een puistje open krabben is heel normaal, skin picking is een ernstige aandoening!
wat soms helpt is vette creme of boter erop smeren, dat vind ik vies onder mn nagels en om aan te zitten. Helpt overigens alleen bij gewoonte, niet als ik het 'wil' omdat ik het dan toch wel doe.
Groeten zoe
Wil het al een beetje lukken om er vanaf te blijven?
Ik heb exact hetzelfde. Het lukt soms om er een tijdje vanaf te blijven, maar bij vlagen (vaak als ik stress heb) loop ik weer de hele tijd te knijpen. Gezamenlijke challenge om er mee op te houden?
Gister op werk was ik gestresst en zat ik zonder dat ik het merkte weer aan mijn huid. Toen ik erop werd aangesproken dat het onhygiënisch was schaamde ik me enorm. Heeft iemand misschien tips zodat ik zulke situaties en de huid vol littekens die ik nu heb kan voorkomen?