Terwijl ik dit typ, zie ik vanuit mijn ooghoek een wondje op de rug van mijn hand. Ik weet niet meer waar het door gekomen is, maar ik merk wel dat mijn aandacht er telkens door afgeleid wordt. Het zit er nu ongeveer een week en in die week heb ik het iedere dag al een keer opengekrabt. Eigenlijk denk ik er bijna niet meer over na, ik doe dit automatisch zodra er een nieuw korstje opkomt. Het is een soort dwang of drang die ik heb zodra ik het wondje zie. Niet alleen dit wondje trouwens, dit gaat zo bij ieder wondje, puistje of andere oneffenheid op mijn huid.

Als ik een plekje op mijn gezicht zie, dan probeer ik het direct uit te knijpen alsof het een puistje is. Ik wil het als het ware weg hebben, terwijl het plekje alleen maar groter en zelfs een wondje wordt doordat ik er aan zit.

Bron

Mensen die obsessief bezig zijn met het beschadigen van de huid door constant op deze manier aan wondjes te zitten, plekjes open te krabben, aan moedervlekken te zitten etc., hebben in sommige gevallen last van dermatillomanie, beter bekend als skin-picking. Dit gaat verder dan enkel heel graag een puistje uit willen knijpen als je er een ziet, of echt even een velletje bij je nagel weg moeten halen. Mensen die kampen met skin-picking hebben last van dit soort zaken op een dwangmatige manier en doen dit bovendien op een dusdanige wijze dat ze de huid ernstig kunnen beschadigen.

Sommige mensen krabben telkens aan de huid met nagels, maar er zijn ook mensen die pincetten of tangetjes gebruiken om aan de huid te zitten. Bovendien kunnen zij het gevoel hebben dat de huid erg oneffen is waardoor zij nog meer aan hun huid gaan krabben terwijl er eigenlijk niet zoveel te zien is. In hun hoofd is het dus veel erger dan in de werkelijkheid. Ondertussen kan het telkens krabben aan de huid en overal aan zitten, veel schade toebrengen.

Telkens aan de huid zitten kan zorgen voor ontladen. Vaak kunnen mensen die dit doen echt even ontspannen als ze daarmee bezig zijn. Je hoeft hiervoor niet per se last te hebben van deze aandoening, ook in een minder erge mate kan telkens met je huid bezig zijn, wondjes open krabben, puistjes uit willen knijpen enzovoort wat rust geven. Vaak is dit helemaal niet bewust, je gaat immers niet voor je ontspanning even een korstje van je huid krabben. Het sluipt er veelal ongemerkt in doordat je merkt dat het hiermee bezig zijn ervoor zorgt dat je even helemaal nergens anders mee bezig hoeft te zijn.

Ik realiseerde me pas hoeveel ik met mijn huid bezig was toen ik acnetherapie kreeg waarvoor het belangrijk was dat ik dit echt ging minderen. Ik wist wel dat het niet goed was om zoveel aan je huid te zitten, het is immers niet heel hygiënisch en je krijgt sneller last van littekens, maar ik voelde nooit echt motivatie om er iets aan te doen. Toen de huidtherapeut aangaf dat het toch echt wel belangrijk was, ben ik er echt mee bezig gegaan en merkte ik pas op hoeveel momenten van de dag ik normaal gesproken aan mijn huid zat. Dit begon al als ik 's ochtends in de spiegel keek en ging de hele dag door, ook tijdens het werk.

Naast veel aan mijn gezicht plukken, heb ik dus ook de neiging om altijd aan wondjes te zitten en velletjes bij mijn nagels weg te halen. Zeker als ik zenuwachtig ben, doe ik dit erg veel. Eigenlijk realiseer ik het me pas dat ik het doe als het bloedt en erg veel pijn doet. Hoewel ik weet dat ik hier vrij veel mee bezig ben, weet ik dat het bij mij geen probleem is in de zin van skin-picking. Ik kan er ook mee stoppen en het is geen extreme dwang of drang. Het is echter wel iets om me bewust van te zijn, zeker als ik me wat gespannen voel. Als je echter merkt dat je dit probleem ook hebt en je er zelf echt niet mee kunt stoppen, dan is het goed om hier hulp bij te vragen. Veel mensen schamen zich voor dit probleem terwijl het ontzettend veel voorkomt.

Bron

Vorm van automutilatie?
Hoewel je met skin-picking en allerlei vormen daarvan, je huid flink kunt beschadigen, is het in principe niet hetzelfde als zelfbeschadiging. De overeenkomsten zijn dat beide zaken een dwingend karakter hebben. Zowel bij skin-picking als bij zelfbeschadiging heb je het gevoel dat je het ''moet'' doen. Ook is er in beide gevallen vaak sprake van schaamte en daarnaast wordt de huid nu eenmaal beschadigd. Mensen die telkens aan hun huid zitten en wondjes open krabben, doen dit echter niet bewust om zichzelf te beschadigen. Ze denken soms zelfs dat de huid er beter van wordt, terwijl dit natuurlijk niet zo is als je dit heel erg veel en constant doet. Wel kan het zijn dat je veel aan je huid zit als een vorm van zelfbeschadiging en om jezelf doelbewust te beschadigen. Dit is echter een verschil met skin-picking.

Herken jij dit?