10 bekentenissen bij Boulimia

De periode waarin ik leed aan boulimia was één van de meest nare tot dusver van mijn leven. Ik voelde me waardeloos, vies, dik, een monster. Een monster dat alleen maar in haar hoofd bezig kon zijn met eten, heel veel eten. Ik stond op met gedachtes aan eten en ging ermee naar bed. Ik walgde van de grote hoeveelheden eten die ik at en deed er alles aan om dit eten zo snel mogelijk weer kwijt te raken. Tegelijkertijd nam ik mijn eetstoornis niet heel serieus. Ik vond dat ik het geen eetstoornis kon noemen omdat ik soms veel at en een normaal gewicht had. Niets was natuurlijk minder waar. Ik leed immers aan een ernstige vorm van boulimia.

In deze blog deel ik 10 bekentenissen van mensen met boulimia. Dit zijn niet enkel mijn bekentenissen, maar ook van mensen met wie ik heb gesproken of waarvan ik verhalen heb gelezen. Wellicht vind je er een stukje herkenning en erkenning in. Heb jij nog bekentenissen die hier niet bijstaan, deel ze dan gerust onder deze blog.

♥ Ik eet weleens uit de prullenbak.
Ik schaam me er enorm voor, maar ik heb een aantal keer iets uit de prullenbak gegeten. Ik had het eten dan weggegooid om de eetbui te stoppen, maar kon het na een half uur niet laten om het eten alsnog uit de prullenbak te vissen en op te eten.

♥ Vanavond ga ik sowieso een eetbui houden.
Niets zal me tegenhouden. Mocht iemand me bellen of aanbellen dan neem ik gewoon niet op en doe ik niet open. Ik moet gewoon heel veel eten vanavond.

♥ Ik haat mensen met anorexia.
Ik haat mensen met anorexia omdat zij wél dun zijn, wél eten kunnen weigeren en wél discipline hebben. Ik haat het dat ze dan vervolgens ook nog zeggen dat ze dik zijn, terwijl ik een moord zou doen voor hun gewicht. Ik weet dat het jaloezie is, maar ik word er zo boos van.

♥ Ik wil de hele dag eten.
Ik zou willen dat ik de hele dag kon eten zonder ervan aan te komen. Ik zou dan nooit meer van mijn kamer komen en alleen maar eten en televisie kijken.

♥ Ik vind mezelf vies.
Ik vind mezelf vies omdat ik zoveel eet en omdat ik overgeef. Ik heb geen discipline en lijk wel een monster als ik een eetbui MOET houden. Bah, ik walg van mezelf.

♥ Mijn eetstoornis is niet ernstig.
Zolang ik zoveel vreet en geen ondergewicht heb vind ik mijn eetstoornis niet ernstig. Ik kan mezelf niet serieus nemen. Ik moet en zal eerst de controle over mijn eten en gewicht moeten terugkrijgen voordat ik überhaupt durf te erkennen dat ik een echte eetstoornis heb.

♥ Ik wil niet van mijn eetbuien af.
Ik wil wel genezen van mijn eetstoornis, maar stiekem wil ik niet altijd van mijn eetbuien af. Die geven me zo’n fijn gevoel. Als ik die eetbuien niet meer heb, kan ik nooit meer zoveel eten. Het voelt als een sigaret die ik dan nooit meer mag roken.

♥ Zeur niet met je eetbui.
Ik vind het vreselijk als mensen die helemaal geen eetstoornis hebben zeggen dat ze een eetbui hebben als ze bijvoorbeeld ongesteld zijn en een reep chocolade eten. Ze moesten eens weten wat een eetbui écht is. Had ik mar zulke eetbuien, dan waren mijn problemen een stuk kleiner.

♥ Geld op aan eetbuien.
Al mijn geld gaat op aan eetbuien. Ik koop meerdere malen per week enorme hoeveelheden aan snacks: chips, cake, chocolade, snoep, ijs en cola.

♥ Ik heb weleens eten gestolen.
Ik heb weleens eten uit de winkel gestolen omdat ik mijn pinpas niet bij me had maar eten nodig had voor een eetbui. Ook heb ik weleens uit de keukenkastjes van mijn huisgenoten eten weggepakt omdat ik gewoon MOEST eten.

Heb jij nog een bekentenis?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

31 reacties op “10 bekentenissen bij Boulimia”

  1. Alsof jullie in mijn hoofd hebben gekeken. Deze gedachten heb ik ook. Alhoewel ik geen eetbuien meer heb, gaan die eetbuigedachten nog regelmatig door mijn hoofd.

  2. Ik plan mijn eetbuien zodat niemand me stoort niet onder het eten niet onder het compenseren,voordeur op slot (voelt veilig) en gaan.Ik schaam me er heel erg voor wie plant zoiets nou..

  3. Alle 10 bekentenissen zijn ook mijn bekentenissen!
    Helaas. Ben trouwens kilo’s aangekomen omdat compenseren me niet zo goed meer lukt.

  4. Alle 10 raak! En wat ik stiekem ook haat: mensen zonder eetstoornis die naar eigen zeggen “alles” eten en toch dun zijn.
    Verder: niet iedereen met boulimia braakt. Ik compenseer alleen maar met vasten en sporten, is volgens behandelaar toch ook echt boulimia… Bekentenis: ik ben soms ziekelijk jaloers op degenen die wel durven braken en het eten veel sneller en “makkelijker” kwijt zijn. Ik durf het niet want heb overgeef angst.

  5. Voor mij niet alle 10 raak, maar veel wel heel herkenbaar!

  6. Een kat van mij deed een keer mee tijdens de vreetsessies. Ze at een liter bak roomijs op en spetterde daarna de muur en het hele plafond onder tijdens het bezoek aan de kattenbak. Kon ik alles schoonboenen en op die manier de vele calorieen compenseren.

  7. heel mooie blog

  8. Heel herkenbaar. Dat gevoel dat je altijd iets aan het verbergen bent tegenover anderen. Vooral als het om eten draait.Liegen liegen liegen om te kunnen eten.

  9. Sommigen idd herkenbaar helaas. @ dancing.with.shadows. ik plande mijn eetbuien vroeger ook altijd. Nu heb ik iets kleinere eetbuien die ik meer een soort van uitstel dus ook een soort van plan. En @ellis: precies dat. Compenseren op alle mogelijke manieren behalve braken vanwege overgeefangst. Braken is natuurlijk heel slecht maar snap je frustratie.

  10. I.d.d. een hekenbare goede blog.

  11. Ik heb eigenlijk ook een verschrikkelijke hekel aan braken.Maar omdat ik zo’n intense zelfhaat en verschrikkelijk opgeblazen en propvol gevoel heb na een eetbui doe ik het vaak toch.Maar ik compenseer ook met bijna niks eten en dan veel bewegen.

  12. auw, alle 10 op mij van toepassing 🙁

  13. Dat je expres boodschappen vergeet te doen zodat je partner ‘s avonds nog de deur uit moet en je na het eten de mogelijkheid hebt om je nog verder vol te proppen en daarna alles er uit te gooien. Ondertussen kijkend op je telefoon of hij al gepind heeft want dan duurt het nog 10 minuten voor hij thuis is. En dan op het laatst mogelijke moment voor de laatste keer braken en doen alsof er niks aan de hand is als hij thuis komt.

    Verder herken ik me in 2 3 4 5 6 8. Bij 7 heb ik meer dat ik wel van de eetbui maar niet van het braken af wil. Vooral dat braken geeft mij de ontlading. Ik voel eerst dat braken nodig is maar moet van mezelf eerst een eetbui hebben anders mag ik niet braken. Denk dat dat in 70% van de eetbuien zo gaat. De overige 30% is het de onweerstaanbare eetdrang

  14. Ik heb geen boulimia, en wat ik nu ga zeggen klinkt heel ziek, naar is niet minder een bekentenis.. : ik wilde dat ik het braken zelf kon opwekken, dan zou teveel eten niet zo vervelend zijn.

  15. Allemaal herkenbaar… Plus: als ik iets kleins eet, wil ik dat er ook uitgooien, dus heb ik het gevoel er dan maar een échte eetbui van te moeten maken, dan braak ik tenminste nog ergens voor. Kronkel, maar zo werkt het wel.

  16. Herkenbaar.. Bij mij ook deze: Ik koop grote hoeveelheden voedsel die ik op allerlei plekken op mijn kamer verstop. De lege verpakkingen, wikkels enz durf ik thuis niet in de vuilbak te gooien dus ik stop ze in mn tas en sluikstort ze nadien.

  17. @Anne-Maria
    Herkenbaar… Ik weet dat het heel slecht is en mijn gezonde verstand weet ook dat het goed is dat ik niet ‘kan’ braken, maar ergens maakt het me jaloers want dan zou ik meer kunnen eten..

    Zo zie je maar dat iemand met anorexia ook ‘jaloers’ kan zijn op iemand met boulimia. Het slaat natuurlijk helemaal nergens op, maar dat geeft ook wel weer aan hoe ziek een eetstoornis is, welke dan ook.

  18. Heel veel herkenbare punten. Wat me het meeste raakte was “als ik alles zou kunnen eten zonder aan te komen, dan zou ik de hele dag op mijn kamer eten en tv kijken”. Ik zeg dit met regelmaat als ik het heb over mijn eetstoornis of depressie. Wist niet dat het bij zoveel anderen ook in het koppie zat. Wauw wat voelt dat als een geruststelling. Ik ben dus niet gewoon een luilak die zelfs als ze niet aan zou komen de hele dag voor de tv zou hangen ver weg van de buitenwereld.

  19. Wow, ik wist niet dat mensen met boulimia zo getriggerd kunnen worden door mensen met anorexia! Ik dacht dat het per eetstoornis een ‘wedstrijd’ is, maar dat je ook jaloers kan zijn op een andere eetstoornis, heb ik me nooit gerealiseerd. Goed om te weten.
    Duidelijk artikel trouwens! Ik heb geen boulimia (maar anorexia) maar dit geeft mij een duidelijk beeld van deze eetstoornis.
    Sterkt die deze strijd worstelen!!!

  20. Wow, toch wel even een binnenkomer dat ik me gewoon in echt (bijna) alles herken.. dat had ik niet zien aankomen.

    Dat je iedere keer naar een andere supermarkt gaat omdat je bang bent dat je anders dat ene kassa meisje weer tegenkomt, en dat je gewoon bijna weet wanneer mensen werken.

  21. Ik heb wel eens uit eten geweest en tot drie keer toe naar het toilet gegaan om te braken…het was al you can eat. Ik heb mij nog nooit zo schuldig, vies en triest gevonden.

  22. Ze denken dat ik single ben,maar ik ben in feite getrouwd met mijn eetstoornis.Elke avond als ik klaar ben met mijn werk,wacht hij op mij.

  23. Wauw Ellis. Nog iemand met Emetofobie en Boulimia dus?

  24. herkenbaar

  25. Boulimia was echt een vreselijke hel die jaren te lang duurde. Op het einde voelde ik me zo machteloos. Het was alsof ik geen eigen wil had, een slaaf van mijn eetbuien, gedwongen om mijn leven voort te zetten.
    Ik weet eigenlijk niet eens zo goed hoe ik er ooit vanaf ben gekomen. Stoppen met school, samenwonen, of de hoop op een zelf aangestuurde toekomst opgeven en alles maar gewoon laten gebeuren en zijn? Ik weet ook niet of ik het sneller had kunnen doen, maar ik hoop voor iedereen die zichzelf hierin herkent dat het op een dag ook over/minder is =(
    Vechten er tegen had voor mijn gevoel nauwelijks zin, en maakte alles alleen maar erger. Ik heb echt moeten accepteren dat ik nu eenmaal niet alles kan, als ik het ‘maar echt wil’.

  26. Ik was zelf weer jaloers op iemand die geruisloos kon braken. Zelf moest ik altijd uitwijken naar het bos of op m’n kamer in een zak, in een vuilnisbak, met de muziek aan. En steeds naar een andere supermarkt omdat het kan opvallen. Later had ik af en toe een vreetbui, vooral na gezeur over eten. Niemand die je boulimia gelooft als je dun bent. Dan vloog ik weer naar de supermarkt. Iemand die me een beetje zou kennen zou weten dat ik die zooi normaal gesproken nooit koop. Zo stom, die volle maag geeft ontspanning maar dan op het zelfde moment dacht ik waarom doe ik het in hemelsnaam?
    Ik heb nu geen vreetbuien meer,deels omdat ik op mijn eten let. Van bepaalde dingen, zoals taart kan ik niet een beetje eten. Ik merk dat ik vooral mijn eiwitten nodig heb dus eerder een paar slagroomsoesjes dan gebak. Dan voel ik me meer verzadigd. Ook dingen als kaas en chocolade kan ik niet hebben omdat ze effect op m’n zenuwstelsel hebben en een vreetbui kunnen uitlokken. Net als witte suiker trouwens.
    Scheelt ook dat ik een paar voedingssupplementen slik, die naast een werking voor m’n hele gezondheid ook helpen de neurotransmitters en daarmee de eetlust wat te reguleren.

  27. @Chantal: ja, inderdaad!! Ik wist eerst niet dat het zo heette, ik wist alleen dat ik heel bang was om over te geven. Als het per ongeluk gebeurde (of ik dacht dat het zou gebeuren) omdat ik gewoon ziek was, raakte ik totaal in paniek. Nog steeds. Ik dacht daarom ook dat ik geen boulimia kon hebben en heb daarom heel lang vastgezeten in een cirkel van overeten/vasten/sporten en weer overeten. Mijn gewicht was normaal en ik viel niet zichtbaar af of kwam niet zichtbaar aan. Dus confronterend dat ik toch een eetstoornis had! In mijn groep ben ik de enige tussen groepsgenoten met anorexia die niet braken en met boulimia die allemaal wél braken. En ik weet wel dat het ergens ook een ‘geluk’ is dat ik niet braak want het schijnt lastig te zijn om mee te stoppen. Maar soms… lijkt het me wel makkelijk. Maar jij dus ook?! Hoe is dat voor jou, dacht je ook dat het daarom geen boulimia kon zijn?
    @Miku: jij herkent het dus ook? Inclusief de frustratie soms… lastig he?
    Ik vind het wel heel erg fijn de herkenning te lezen, ik voel me een raar geval met de combi boulimia en overgeefangst. Nu ietsje minder.
    @proud: misschien is een apart blogje over boulimia zonder braken een idee?

  28. Herkenbaar van een tijd geleden (nu heb ik er een heel stuk minder last van.)
    Alleen herken ik niet:
    ‘Ik wil niet van mijn eetbuien af.’
    ‘Ik heb wel eens eten gestolen.’
    En mensen met anorexia haten ook niet, maar wel heeeeel jaloers er op zijn. En eetstoornis niet ernstig vinden deels.

  29. @lost girl
    Ja voor mij is dat ook heel herkenbaar en wist ook niet dat dat echt iets van boulimia was en meer mensen zich zo voelen!

  30. @ ellis ja herken het zeker. Het was ook verwarrend met diagnoses die dan telkens werden veranderd :eerst had ik jaren anorexia en toen ineens eetbuien. Toen werd het nao en toen ik dus wel compenseerde maar niet met braken was het toch boulimia maar net even anders. Ik snapte er niks meer van en nou zeggen diagnoses niet alles maar op enig moment is het gewoon fijn om iets in te kaderen zodat je ermee aan de slag kan. Zou het idd ook fijn vinden om hier meer over te lezen of specifiek een blog over angst voor braken bij een eetstoornis. Ik ben zo bang voor braken ook buiten eetbuien dat ik regelmatig paniekaanvallen krijg als ik me ook maar een beetje misselijk voel. Is echt een probleem:(

  31. Ik herken het zo erg. Ik ben al een tijdje in behandeling maar ik heb vaak het gevoel dat het einde zoek is. De gedachte aan wat te eten of wat juist niet te eten maakt me helemaal gek. Alsof het nooit meer weggaat.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *