Toen het einde van mijn behandeling naderde was ik enthousiast en bang te gelijk. Blijdschap en verdriet wisselden elkaar af. Natuurlijk was ik blij dat ik weer het normale leven in kon, mijn eetstoornis steeds meer naar de achtergrond was verdwenen en ik veel had geleerd. Maar tegelijkertijd waren er ook een hoop dingen die ik helemaal niet zag zitten. Het afscheid van therapie, het gevoel alles nu echt zelf te moeten doen, bang zijn voor terugval of het gebrek aan vertrouwen in mezelf. Toch komt er altijd een eind aan je behandeling en hoe euforisch en geïnspireerd je ook bent op sommige momenten aan het eind, zo eng kan de stap om te stoppen ook zijn.

Voordat ik aan de behandeling begon was ik bang voor het gevoel van controleverlies. Ik wist niet wat er komen ging. Eenmaal in de afrondende fase was ik weer bang voor wat er na therapie komen ging. Hoe ziet mijn leven er dan uit? Op wie kan ik terugvallen? Kan ik wel zonder therapie? Wat als het toch weer minder gaat? Toch wilde ik ook heel graag dat het goed ging, dat het zo goed ging dat ik mocht stoppen en dus nam ik afscheid en ging het leven na therapie nu echt beginnen. In dit blog wil ik je vijf dingen meegeven die handig zijn om te weten als jij in de laatste fase van je behandeling zit. Dingen die ik fijn vond om toen te weten en dingen die ik toen niet wist, maar wel graag had geweten.

♦ Je kunt altijd terug
Gaat het toch niet zo goed als je had gehoopt of heb je het idee dat je nog helemaal niet klaar bent om te stoppen met therapie, maak dat dan bespreekbaar. Wees je er wel bewust van dat het niet durven stoppen ook pure faalangst kan zijn, maar heb jij nog dingen waar jij met je therapeut aan wilt werken, zet de behandeling dan nog enkele maanden voort zodat je wel dat vertrouwen hebt. Moet je toch stoppen bij je huidige behandeling, dan kun je ook op zoek naar een vrijgevestigd psycholoog in jouw omgeving, zodat je toch nog wat steun hebt en door kunt met je proces.

Als je al gestopt bent is het helemaal niet zo dat je nu perfect moet zijn en nooit meer in behandeling zult gaan voor wat dan ook. Het kan heel goed zijn dat je nog eens bij een psycholoog terecht komt. Dat hebben zoveel mensen in moeilijke perioden in hun leven. Natuurlijk is het fijn als dat niet hoeft, maar schroom niet om gewoon weer even aan de bel te trekken als je een tijd verder bent, merkt dat het de verkeerde kant op gaat of wat dan ook. Wacht niet tot je helemaal teruggevallen bent in je eetstoornis, maar wees dat juist voor door op tijd hulp te zoeken.

Lees ook: Opnieuw in behandeling

♦ Je moet het nu zelf, maar niet alleen doen
Ik had het idee dat ik het nu echt helemaal zelf moest gaan doen. En dat is natuurlijk ook zo. Voor een deel is het leven een beetje een DIY project en geen ‘Laat het voor je doen'-project. Het kwam nu echt aan op alles wat ik had geleerd. Alsof ik ging zwemmen zonder vlindertjes terwijl je waterangst hebt. Het is goed om langzaam aan te merken dat je meer kunt dan je denkt. Houd alles wat je in therapie hebt geleerd in gedachten en zet het in. ‘Wat zou je therapeut nu adviseren?' is een vraag die je jezelf regelmatig kunt stellen om te onderzoeken wat de beste manier zou zijn.

Daarbij is het natuurlijk helemaal niet zo dat je psycholoog, diëtist of therapeut de enige is aan wie je hulp mag vragen. Integendeel. Het is juist onwijs belangrijk dat je een eigen netwerkje creëert van enkele, of meerdere mensen bij wie jij terecht kunt. Dat is vaak van twee kanten even wennen, maa het is goed om te zorgen dat je steun haalt uit mensen uit je omgeving. Juist nu je niet meer in behandeling bent en geen groep of therapeut hebt om op terug te vallen, is het gezond om zo'n groep/personen te hebben in je directe omgeving. Praat, vraag hulp en geef uitleg, zodat je die steun kunt krijgen.

♦ Zonder behandeling, gaat je ‘behandeling' verder
Ik dacht stiekem toch een beetje dat het allemaal klaar was aan het einde van mijn behandeling. Ik was beter en moest het nu allemaal aan kunnen. Toch blijf ik natuurlijk gewoon wie ik ben; een gevoelig mens dat rust en regelmaat nodig heeft. Alle regels en dingen die ik geleerd had na behandeling meteen over boord gooien was dan ook geen goed idee en ik kwam daar dan ook al snel van terug.

Jezelf ontwikkelen doe je niet alleen in een behandeling voor psychische problemen, al komt het daar wel ineens in een stroomversnelling. Vergeet niet dat je ook daarna, in het normale leven ook heel veel leert, ontdekt, dingen tegenzitten en je jezelf ontwikkelt. Het leven is een grote behandeling: ontwikkeling van jezelf. Denk dus niet dat je ‘klaar' bent als je je behandeling afrond, maar zie het juist als dat je het nu zonder de behandeling zelf verder gaat voortzetten.

♦ Het leven doet pijn, en toch kun je gelukkig zijn
De klap dat ik niet alles alleen kon, dat ik dingen soms weer helemaal fout deed of dat ik door moeilijke tijden ging en daarin niet altijd even sterk was, vond ik zwaar. Het was nu toch over met die narigheid? Natuurlijk wist ik dat het leven na een eetstoornis niet alleen maar over rozen ging, maar ik had het stiekem toch een beetje gehoopt. Gehoopt dat ik mij niet zwak hoefde te voelen, pijn zou hebben door verlies of heftige gebeurtenissen en dat ik gewoon door kon. Ik heb dan ook na mijn behandeling veel geleerd over het leven. Lees ook ‘Het leven doet pijn en toch gelukkig zijn'.

♦ Je leven is anders dan toen
Ga er niet vanuit dat je leven na het herstellen van een eetstoornis weer helemaal hetzelfde wordt als je leven daarvoor. Je eetstoornis nu niet meer aanwezig of niet meer actief aanwezig in je leven, je hebt veel geleerd, verwerkt en bent hersteld. Dat betekent dat je dingen anders bent gaan doen. Niet alleen wat emoties uiten betreft, maar ook vaak je dagindeling, je denken en het zorgen voor jezelf heeft een plek gekregen in je leven.

Je leven is anders en dat is soms best even wennen. Je zult bewuster moeten leven om je goed te voelen en het is de bedoeling dat je niet meer wegrent voor problemen of jezelf verdoofd met destructieve manieren van leven. Je leven is anders, misschien rustiger maar zoveel beter. Wees je daar bewust van en sta af en toe echt goed stil bij hoe het nu echt met je gaat en wat je misschien wat meer of minder moet doen om je goed te blijven voelen.

♦ Je kunt meer dan je denkt
Natuurlijk kun je niet steeds aan de bel trekken bij een psycholoog als het leven even moeilijk is. Wel is het goed om dat te doen als het echt niet meer goed gaat of je merkt dat je nog wat dingen moet verwerken, maar onderschat jezelf (en je omgeving) niet. Jij kunt veel meer zelf dan je denkt. Het duurt misschien wat langer. Als je jezelf voorneemt niet meer in die eetstoornis te duiken, maar er doorheen te gaan leer je van elke moeilijke periode weer zoveel. Zelf. Heb vertrouwen in jezelf en sta op en voor ontwikkelingen. Sommige dingen kun je niet in therapie leren, maar moet je ervaren en meemaken in het leven, hoe lastig dat soms ook is. Je kunt het. Geef het tijd. En die tijd kun je het alleen geven als je niet weer meteen terug in je eetstoornis duikt. 

Er zijn vast nog meer dingen die ik je zou kunnen vertellen, maar dan moet ik er een boek over schrijven. Ik hoop dat je hier vast wat aan hebt. Je kunt ook de linkjes in deze blog natuurlijk nog even lezen. Geloof in jezelf en geef aan wat jij nodig hebt.