Gewoon doen

 

Als je aan het herstellen bent zijn er allerlei obstakels te overwinnen. Er komt vaak angst en veel emoties naar boven. Misschien wil je ervoor wegrennen of heb je allerlei redenen waardoor je denkt bepaalde stappen nog niet te kunnen nemen. Je bent bang voor wie je zult zijn zonder die eetstoornis, bent bang om aan te komen, kunt niet wennen aan je nieuwe lichaam, vindt het moeilijk om emoties toe te laten of bent bang voor alle verantwoordelijkheid die je krijgt en durft de controle niet los te laten. Heel erg herkenbaar voor mij, maar ondertussen weet ik ook dat je het soms toch gewoon moet doen.

Het is simpeler gezegd dan gedaan en regelmatig zeggen meiden met eetstoornissen tegen mij; ja, maar dat is zo moeilijk. Ik kan dan niets anders dan dat beamen, maar vooral hen aanmoedigen toch die stap te gaan zetten. Beter worden van een eetstoornis is niet makkelijk. Maar doorgaan waar je mee bezig bent ook niet, zelfs al lijkt dat soms zo.

just do it

Alles wat je eetstoornis je brengt maakt je ongelukkiger en ongezonder dan je al was. Twee dingen (gezond en gelukkig) die mensen meestal wensen denk jij te bereiken door hiermee bezig te zijn. Je weet even geen andere manier, maar als het goed is weet je ergens wel hoe slecht dit voor je is. Het lijkt de beste keuze en de makkelijkste keuze. Toch is wat je nu aan het doen bent één grote leugen waar je met beide benen, en eigenlijk je hele lichaam, ingestonken bent. Het lijkt voor jou misschien een oplossing of je redding, maar het is niets van dat. Een eetstoornis is een stoornis en geen hulpmiddel.

Toch is het niet altijd even gemakkelijk om de keuze te maken om die eetstoornis los te gaan laten. Ook ik heb die tweestrijd gekend. Ik heb mezelf soms afgevraagd of ik wel beter wilde worden. Toch zat er nog iets in mij en wilde ook mijn omgeving dat ik beter werd. Ik zette stappen richting hulpverlening en ging wat vooruit. Toch heeft dat niet meteen genoeg geholpen. En ook de laatste restjes van mijn eetstoornis bleven nog lang hangen.

Ik wilde wel hulp, maar was ook doodsbang. Ik wilde wel beter eten, maar niet aankomen. Ik wilde wel leren om met emoties om te gaan, maar ik vond de gevoelens doodeng. Ik wilde wel, maar ik kon het gewoon niet. En soms wist ik eerlijk gezegd niet eens precies waarom.

Herstellen van een eetstoornis kan lang duren. Te lang vaak, naar mij idee. Veel meiden (en jongens) vertellen pas heel laat dat ze deze problemen hebben, moeten wachten op hulp, liegen over de dingen die ze doen, verschuilen zich achter "ik kan het niet" en "ja maar" of hopen dat de angst afneemt niet na,maar voordat ze een stap moeten zetten. Er zijn 100000 excuses te bedenken waarom een eetstoornis moeilijk te overwinnen is. Maar er zijn ook 100000 redenen waarom het de moeite waard is.

Misschien denk je dat je er nog niet aan toe bent om bepaalde stappen te zetten. Dat kan. Toch merkte ik bij mezelf ook dat dat een hele fijne manier was om nog een stukje eetstoornis vast te houden. Ik maakte een stap, maar viel dan terug en dat bevestigde dat ik het dus nog niet kon. Dit bleef ik doen, totdat iemand tegen me zei: misschien moet je het nu gewoon doen. Zonder terug te vallen. Maar gewoon blijven staan. Die opmerking irriteerde me. Ik werd er een beetje boos van. Gewoon beter worden, bestond niet.

just do it

Toch heb ik die laatste stapjes in mijn herstel en ook eerder in mijn behandeling "gewoon gedaan". Ik heb "gewoon" de stap gezet en mezelf er doorheen getrokken alsof ik niet anders kon. Sommige stappen moet je denk ik op die manier maken. Soms helpt dat om dingen te doen die je anders misschien veel later zou doen of helemaal niet. Je geeft jezelf eigenlijk ren schop onder je kont.

In specifieke zin waren dit soort stappen bij mij bijvoorbeeld het stoppen met tellen van calorieën, niet meer wegen, bepaalde producten gaan eten, geheimen opbiechten, praten en ook aankomen hoorde erbij. Natuurlijk doe je dat dan niet ineens zonder nadenken en gaat het ineens vanzelf. Maar toch is het soms goed om die dingen maar gewoon te doen in plaats van er maar omheen te blijven draaien.

Natuurlijk en je sommige dingen nodig om ander dingen te kunnen bereiken. Voor sommige stappen ben je nog niet op het juiste moment of de juiste plek. Dat kan. Maar er zijn ook vaak stapjes waarvoor je voor jezelf hebt bedacht dat je eerst aan een heleboel voorwaarden moet voldoen voor je ze kunt maken, terwijl je het eigenlijk misschien al gewoon kunt.

Stel zo min mogelijk uit als het gaat om je herstel. Alles wat langer duurt richt schade aan in je omgeving, studie, carrière, gezin, lichaam en geluk. Blijf geen smoesjes verzinnen en maak die stap waar je al zo lang tegen aanhikt! Je kunt meer dan je denkt! Ga het DOEN!

liefs

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Anoniem - Zondag 14 december 2014 13:22
So true...
Bedankt voor deze waardevolle blog, dit is er zeker eentje om af en toe terug te lezen.
merlijntje - Zondag 14 december 2014 13:32
Ik probeer naar je te luisteren en ik probeer het nu gewoon te doen. Ik kan het weer doorgeven aan anderen door terug in opname te gaan, of ik kan op zoek gaan naar het deel van mij dat de eetstoornis wil vernietigen. Daarnet aan tafel was ik niet van plan om te eten wat ik zou moeten in de kliniek, maar ik heb uiteindelijk gewoon een extra broodje genomen en het opgegeten, hoe moeilijk het ook was. En daarna heb ik zelfs nog een ijsje genomen, ook al zei de eetstoornis nee. Ik hoop dat ik dit kan blijven volhouden.
Lies - Zondag 14 december 2014 13:47
Wow Nouska, alweer zo'n confronterende blog. Ik kijk echt altijd zo uit naar je blogs! Ze zijn zo inspirerend en geven me goede moed om te blijven vechten. :)
L. - Zondag 14 december 2014 14:32
Dit komt precies op het goede moment.
Zojuist een hele breakdown gehad dat herstellen zo moeilijk is en m'n lichaam zoveel pijn doet en blijft groeien. Maar mijn vriend pikt dit niet en zei ook: 'en wat ga je nu dan doen?' Alsof teruggaan een optie is, wat het natuurlijk absoluut niet is.
Dus doorzetten ga ik 'gewoon doen'!

Het is geweldig hoe de blogs soms op precies de goede momenten op de site staan.
Bedankt.
Espoir - Zondag 14 december 2014 15:18
Wauw, heel mooi geschreven.. bedankt! "Misschien moet je het nu maar gewoon doen", deze week vaker gehoord, maar wel de echte waarheid.. Hele mooie blog!
Scorpiors - Zondag 14 december 2014 15:23
Wow, heel herkenbaar zeg!
Idd komt deze blog ook bij mij als geroepen.
Ik kamp hier ook heel erg mee, vooral bang om aan te komen en heb een strijd tegen me zelf. Heel mooi geschreven.
Bedankt dat je dit deelt, nu voel ik me ineens niet meer zo alleen hier in.
Liefs. xx
Butterfly - Zondag 14 december 2014 16:07
Dit komt wel heel goed uit. Ik heb net een terugval gehad en wil nu echt voor herstellen gaan, maar er zijn zoveel redenen waarom ik het uitstel, niet durf, eng vind, stiekem toch fijn vind etc. Maar inderdaad, soms moet je het gewoon DOEN.
Dus, hoe moeilijk het ook is..ik ga stoppen met calorieën tellen, stoppen met alles controleren wat en hoeveel ik eet, stoppen met bewegen door drang en ik ga aankomen.
Onwijs bedankt Nouska!
dunne - Zondag 14 december 2014 17:25
Super fijne en goede blog! Die 'schop'. Onder MN kont moet ik mezelf ook geven, 'gewoon' doen idd... Bedankt en ga zo door met deze site.
Maanmeisje - Zondag 14 december 2014 18:14
Zo waar en zo herkenbaar. Het is al vaak tegen me gezegd. Afgelopen vrijdag nog, door Leontien van Moorsel. Ze zei dat ik het 'gewoon moet doen'. Ik heb vaak allerlei excuses, wat ik niet eens heel bewust doe, en ik ben bang om stappen te zetten. Ik val vaak weer terug in het oude gedrag, maar ik besef me dat ik niet zo door wil gaan. Gewoon doen klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, maar misschien is het wel zo...
Mieke - Zondag 14 december 2014 18:16
Ik durf al maanden niet meer te douchen.
Herkent iemand dit?
Hoi - Zondag 14 december 2014 20:33
@Mieke, dit herken ik heeeel erg. ik vind het echt heel confronterend om met mn lichaam te douchen, maar als ik net gegeten heb
xsalina - Zondag 14 december 2014 21:11
Wauw. Wat een prachtige blog. Ik zit nu al drie jaar lang in de spiraal van de eetstoornis, waar ik sinds een maand of twee voor in behandeling ben. Ik kan je zeggen, het is vermoeiend. Ik wil zo vaak opgeven. Ik kan niet, wil niet en durf niet te herstellen. Ik ga het nu gewoon doen. Of in ieder geval proberen.
Dit helpt mij echt ontzettend, hartstikke bedankt, Nouska.
Katja - Zondag 14 december 2014 22:04
Ik vind het erg jammer dat we veel minder van Scarlet lezen sinds Ik Vrouw van Jou. Ben ik de enige die dit opvalt? Ik mis haar op Proud :(
@Mieke - Maandag 15 december 2014 11:57
Toets eens 'Douchen met een eetstoornis' in bij de zoekbalk rechtsboven, dan kom je op een blog hierover. Je bent zeker niet de enige.

@Katja
Scarlet schrijft niet minder dan gewoonlijk voor Proud2Bme. Ikvrouwvanjou is ze erbij gaan doen, niet in plaats van. Het is dus waarschijnlijk meer toevallig dat dit zo lijkt, want het is niet zo.

Liefs team Proud2Bme
Barbara - Dinsdag 16 december 2014 21:09
Heel mooie waardevolle blog. Ik heb er veel aan!! Bedankt!!
Sabine - Donderdag 18 december 2014 11:37
Lieve Nouska,

Ik wil je heel erg bedanken voor dit inspirerende stuk! Dankzij jou heb ik eergisteren voor het eerst in heel lange tijd iets gegeten met toegevoegde suikers, een enorme stap in mijn proces!
Ik was zo erg bezig met 'clean' eten. Mijn voeding werd zó gezond, dat het ongezond werd.
Alles 100% natuurlijk, suikervrij, vetvrij, etc. etc.
Bij niemand anders kunnen eten, mijn moeder alle supermarkten af laten gaan voor dure producten en elke avond apart laten koken....
Zelfs met bijvoeding kom ik maar niet aan, maar nu ik deze stap heb gezet blijf ik dit zeker doorzetten, om een NORMAAL voedingspatroon te ontwikkelen!♥
Wanneer ik bijv. chocolademousse durf te nemen, zal het aankomen zeker wat sneller gaan. Anders zou ik bij wijze van 10 bakken magere kwark of 100 komkommers moeten gaan eten, haha ;)
Misschien dat ik dit jaar eindelijk weer eens met een oliebol kan afsluiten :)

-Loved- - Maandag 22 december 2014 15:31
Yes :D Get motivated again! We can do it.
koortje - Vrijdag 2 januari 2015 08:23
motiverend!x