De periode na mijn herstel was erg moeilijk. Ik merkte dat ik klaar was om weer te gaan werken of om naar school te gaan, maar ik wist echt niet wat nou de beste keuze was. Ik kwam met beroepen waar ik nooit over na had gedacht. Ik ging ineens mijn zinnen zetten op veel geld verdienen en hield mij totaal niet bezig met wat ik echt leuk vond of wilde. Ik was mezelf kwijt geraakt. Ik was niet meer de persoon die ik ooit was. Die ik was voordat ik in een depressie raakte en een eetstoornis kreeg. Ik kon niet verder waar ik was geëindigd. Ik was ten eerste vijf jaar ouder. Ten tweede had ik mij allang niet meer bezig gehouden met de dingen waar ik altijd goed in was geweest…
Ik voelde me gezond, maar verloren. Niets voelde meer echt als thuis. Alles leek te veel, te eng, niet passend bij mij. Ik zat in een relatie waarin ik ongelukkig was. Een huis dat nog steeds na een jaar zo goed als leeg stond. Ik was niet blij met mijn kleren, mijn haar. De vrienden om mij heen voelden ineens niet fijn meer. Ik merkte dat ik uit een sleur probeerde te komen die ik zelf had gecreëerd in de tijd dat ik mij niet goed voelde. Ik was veranderd.
Het gekke is dat ik wel weer van mezelf was gaan houden, maar dat ik echt niet wist wat ik moest. Er waren zoveel opties. Studeren, of niet? Of juist eerst gaan werken, maar kon dat wel, want ik had geen diploma’s buiten mijn middelbare school diploma? Ik merkte dat ik overprikkeld raakte. Dat ik daardoor juist helemaal geen zin meer had om dingen te ondernemen. En daardoor werd ik weer ongelukkig. Ik was ook heel erg bang om te falen. Het voelde alsof ik een enorme achterstand had in vergelijking met de mensen om mij heen, die wel hadden gestudeerd of al fulltime werkten. Als ik al iets wilde ondernemen had ik het gevoel dat ik er extra goed in moest zijn.
Op een avond leerde ik mensen kennen waar ik het meteen goed mee kon vinden. Zij waren een stuk ouder dan ik, maar deden precies wat zij leuk vonden. Zij waren bezig met kunst en al was ik ook altijd al bezig met kunst, bij mij was het altijd theater en schrijven geweest. Ik merkte dat zij mij erg inspireerden. Ik kreeg weer ideeën en dat motiveerde mij om weer aan de slag te gaan met de dingen die ik belangrijk vond, dingen die mij echt raakten. Ik begon eindelijk weer echt te leven en te genieten. Zij hadden mij gevonden en mij weer bij mijzelf terug gebracht.
Ik durfde mijn relatie uit te maken. Ik kocht leuke spulletjes voor mijn huis. Nieuwe kleren. Ik had eindelijk het lef om te solliciteren voor de banen waar ik echt voor wilde gaan en wat goed bij mij paste. Ik ben gaan schilderen, gewoon puur voor de lol. Ook wil ik weer danslessen nemen. Samen met een vriendin ben ik aan de slag gegaan met ideeën om kinderboeken te schrijven voor kinderen die het moeilijk hebben.
Ik wil graag een gedichtenbundel uitbrengen voor iedereen die het moeilijk heeft gehad met dingen in het leven die nog zo’n taboe lijken te zijn, zoals bepaalde stoornissen of gevoelens. Ik durf eindelijk te zeggen dat ik echt gelukkig ben en weer kan genieten, ook van de kleine dingen in het leven.
Geef een reactie