Ik kan me nog goed herinneren dat ik je vertelde dat ik mezelf te dik vond. Jij was een fors meisje; en vond jezelf ook te dik. We gingen samen afvallen.
Tussendoortjes vervangen door fruit. Een goed ontbijt, twee broodjes in de middag en een goed avondeten. Ik viel gezond af. En dat gaf me een goed gevoel! Elke avond vertelde we elkaar wat we aten. En of we ook nog wat extra hadden bewogen. Ik kwam erachter dat ik op een appel per dag kon leven. En wauw, dat voelde goed. Ik durfde het niet tegen je te zeggen.. Bang dat je me raar zal vinden, ik wist dat het niet goed was. Toch deed ik het. Ik bleef het doen, en toen ik het tegen je vertelde zei je doodleuk: “Jij krijgt nog een keer anorexia”.
Je stopte met afvallen en ik ging verder. Ik ging verder in m’n eentje, en telde elke avond mijn calorieën dit werd steeds minder. En elke avond schreef ik het op in een boekje. Ik twijfelde om afslankpillen te kopen, en heb vaak in de kruidvat gestaan. Maar had nooit het lef om ze te kopen. Ik wist dat ik niet de enigste was die zo leefde. ###
Ik wist dat er zogeheten pro-ana sites bestonden. Ik las er boeken over, boeken waarin ik mezelf herkende. Toen wist ik al; ‘er komt een moment dat ik mezelf niet meer kan bedwingen om op die site te kijken’.
Oudejaarsavond 2008. Ik herinner me die avond; Ik had het koud, ik had al de hele dag vuurwerk afgestoken. En ging om het halfuur naar binnen omdat ik het té koud had. Ik speurde het internet af en kwam op pro-ana sites. Ik stelde me voor; en praatte vrolijk met de meisjes mee. Iedereen had wel goede voornemens. Ik had de mijne ookal snel gemaakt: AFVALLEN! Nog véél meer. Ik woog toen denk ik rond de xx kilo met mijn lengte van 173 cm.
Ik zat vanaf die tijd iedere avond op pro-ana sites. En merkte dat ik het interessant & leuk vond om erop te zitten. Ik kon er gewoon niet mee stoppen. Het was een soort verslaving; praten met andere meisjes die dezelfde interesse hebben als jou! Dat klinkt toch geweldig? Zo denk ik er nu nog steeds over..
Ik weet nog dat ik de zogeheten brieven van ana, de 10 geboden etc. Allemaal zó overdreven vond. En wat denk je nu? Ze beginnen me te boeien, ik vind mijn weg erin. Ik heb een eigen ‘pro-ana log’. Waarin ik mijn dagelijkse belevenissen, calorie inname etc. opvertelde. Ik voelde me thuis. Helaas kwam het heel vaak voor dat als je een hele hechte vriendschap had opgebouwd met iemand. Degene zomaar ineens kon verdwijnen.
We weten vaak zelf wel wat er mee gebeurt, alleen durven we het vaak niet toe te geven. Er zijn laatst weer twee vriendinnen van me ‘verdwenen’. Van het ene meisje weten we inmiddels dat ze is opgenomen. En het andere meisje.. niemand heeft haar nummer, iedereen maakt zich zorgen.
Pro-ana sites zijn een tweede leven. Een tweede leven op internet; net als hyves werkt het verslavend. Ik kan alleen maar zeggen: begin er alsjeblieft niet mee.
Inmiddels begint mijn behandeling voor mijn eetstoornis. Alleen wil ik het zelf helemaal niet, ik zit alleen nog maar bij een psycholoog. Maar dat kan altijd nog meer worden.. en zeker als ik zo doorga.. Allemaal door dat éne ding, dé weegschaal.
Anoniem, meisje 14 jaar
Geef een reactie