Tijd voor een nieuwe plog! Het was een week vol cadeautjes. Plotselinge cadeautjes van anderen, verlate verjaardagscadeautjes en noodzakelijke cadeautjes om mijzelf te troosten. Hoewel het lang niet altijd even feestelijk is, maken die momenten mijn week toch heel erg leuk. Hopelijk vind je het leuk om weer met mij mee te kijken. En ik hoop vooral dat er in jouw week ook weer onverwachte cadeautjes verstopt zitten.
♥ Maandag
Het voelt wat saai, maar op zich is het ook fijn dat er een lekker ritme in mijn leven zit. Dus we beginnen de maandag – zoals meestal – rustig. Lekker werken thuis, lekker knuffelen met de katten; niet veel meer dan dat. Top! Het enige waar ik voor naar buiten ben gegaan is het wegbrengen van de wegwerpcamera’s. Wij gaven een feestje met Oud & Nieuw bij ons thuis en tijdens het feest hadden we twee wegwerpcamera’s op de tafels gelegd, zodat iedereen lekker foto’s kon schieten. Zelden wordt je geduld zo op de proef gesteld! Maar des te leuker en meer bijzonder is het om die momenten dan strakjes terug te zien. Hopelijk is het gelukt en zijn het geen twintig zwarte vingers geworden…
♥ Dinsdag
Op naar Leiden. Zin in! Want na een feestelijke vakantieperiode zouden we weer met een groter clubje op kantoor zijn. Juist omdat je veel thuis werkt en dus vaker alleen bent, vind ik dit soort dagen heel erg gezellig. Het weer was vandaag prachtig trouwens. Koud, dat wel, maar wel een ontzettend mooi lucht. De zon scheen heerlijk naar binnen deze ochtend. Verder hebben we flink gebrainstormd en uitgebreid de tijd genomen om buiten wat mooie foto’s te maken.
Daarna snel door naar moeders, waar ik samen met mijn zus traditiegetrouw een pastaatje mee zou eten. En toen kreeg ik zomaar een cadeautje! Mijn zus en ik hebben een onderling grapje over glitters. Ik heb er volgens mij weleens over geschreven. Het komt voort uit een periode dat het met ons niet zo goed ging, maar we wel op wintersport zouden gaan. “Dan maar zonder glitters dit jaar”, werd onze uitspraak. En dat blijft een beetje bestaan. Zelf vind ik het nog steeds een hele fijne reminder ook. Je mag er gewoon zijn. Ook zonder glitters, als je die even niet voelt.
♥ Woensdag
Dit was de meest bijzondere dag van de week met de minst sprekende foto’s, vind ik zelf. Ik begon mijn dag namelijk met een koffietje samen met mijn buurmeisje. Dat was zo’n gezellig en fijn gesprek dat ik vergat een foto te maken. Iets wat ik in een leuke setting toch eigenlijk meteen doe als er iets geserveerd wordt. Maar ik was helemaal in het moment en vroeg mij pas twee uur later af hoe laat het eigenlijk was. Een heel goed teken eigenlijk!
Daarna kwam ik een man tegen die ik vaker tegenkom in de straat. Hij is dakloos en hoewel ik hem niet altijd aan kleingeld kan helpen, koop ik wel af en toe iets te eten met hem. Laatst was het een shoarma met knoflooksaus, vandaag had ‘ie meer trek in een portie kibbeling. Hij heeft hele specifieke voorkeuren merk ik. Hoewel hij mij volgens mij niet altijd meer herkent, vind ik het toch prettig om dit voor hem te doen. Ik hoop dan zo dat hij ervan geniet en dat het zijn dag misschien net wat lichter kan maken. Dus voor het eerst in een jaar stond ik in de viswinkel in onze straat.
Niet veel later sprong ik op de fiets en bij de eerste hoek sleepte mijn standaard al over de grond. Eerst stug volhouden natuurlijk, maar daarna ben ik toch maar even een fietsenwinkel binnengestapt. Hij zette hem weer vast en zei: “Als je ooit nog eens langskomt, mag je wat geld neerleggen. Kijk maar.”
Dat vond ik zo’n tof moment, omdat het mij zo’n fijn gevoel van vertrouwen gaf. Iets wat ik ergens heel normaal vind – om dat tussen mensen te hebben, vertrouwen – maar wat toch niet altijd zo vanzelfsprekend is. Als iemand dat dan zo uitspreekt, kan ik daar heel blij van worden. Op de terugweg ben ik natuurlijk meteen gestopt, om wat geld op z’n toonbank te leggen.
‘Wat wil je eten? Ik iets lekkers en makkelijks!‘ Zo gaan rond 18.00 uur de WhatsApp-gesprekken tussen mij en mijn vriend wel eens. Ik vind het heerlijk dat, als we allebei even geen zin hebben om te koken, we dit dan kunnen doen en van kunnen genieten. Het werd roti en verder vooral languit op de bank liggen.
♥ Donderdag
Vandaag was eigenlijk een vrij saaie dag. Ik ben alleen maar thuis geweest om te werken (wat met Job en Olaf nooit echt saai is natuurlijk). Het is altijd een beetje uitvogelen hoe je het beste met één hand kunt typen.
Als ik een beetje een saaie dag heb en de hele dag alleen ben geweest, probeer ik altijd wel iets te doen na werk. Een rondje lopen buiten of een feest maken van het koken. Soms door uitgebreid te koken, maar meestal door er vooral heel uitgebreid bij te dansen en te zingen. Dan trek ik mijzelf even uit de sleur, even uit mijn eigen hoofd. Toevallig maakte ik vandaag de stamppot uit de ‘Stampen met de redactie’-blog van laatst!
♥ Vrijdag
Yes, weer naar Leiden! Of nouja… heel eventjes dan. De kantoordag was helaas van korte duur, want we hadden geen werkend internet. Nadat we onze telefoons bijna leeg hebben getrokken voor internet, moesten we vlak voor de Instalive toch echt naar huis. Zodat we daar weer wat relaxter met werkende WiFi konden werken. De dag liep even anders en hoewel ik dat heel jammer vond, word je thuis wel weer snel blij als alles het gewoon doet. Een Instalive aan mijn eigen tafel dus, ook leuk!
Daarna door naar een leuk uitje! Mijn vader kreeg voor zijn verjaardag een ticket voor de voorstelling van Thomas Acda. De ‘Acda’ van Acda & De Munnik, maar ook een acteur uit de oudere serie ‘Allstars’ en hilarisch panellid bij ‘Dit was het nieuws’. We moeten altijd heel erg om hem lachen, dus waren ontzettend benieuwd naar zijn solovoorstelling. Vooraf een hapje eten bij de Italiaan aan de overkant, daarna snel oversteken naar het De La Mar Theater. Ik vind theaters altijd heel erg romantisch, dus stiekem wilde ik al heel lang eens bij dit theater naar binnen.
Het was hilarisch en heel mooi tegelijkertijd. Wat mij het meeste bijbleef was een heel mooi liedje met de tekst: ‘Zinloos is iets alleen als je het niet meer probeert.’ Geen speld tussen te krijgen, dacht ik. Iets kan natuurlijk behoorlijk zinloos voelen, maar het is pas écht zinloos als je stopt met iets proberen. Een mooie om mee te nemen uit deze fijne avond en dat over mijn lievelingscocktail – de Espresso Martini – nog eens goed te laten bezinken. Vaders en ik sloten af in het Grand Café van het theater. Top avond!
♥ Zaterdag
Toen was daar ineens de zaterdag. Waar ik op woensdag toch echt alleen maar signalen kreeg dat het universum mij toelacht en ik alles onder controle heb, kan dat op de eerstvolgende zaterdag toch ineens weer helemaal anders voelen.
Ik probeer tegenwoordig een stuk minder te bestellen, maar doe mezelf af en toe nog wel iets cadeau. Zo ook dit keer. Super verliefd werd ik op leuke laarsjes, maar helaas waren ze al kapot bij aankomst. Vanaf zo’n moment krijg ik vooral stress van het bestellen, omdat in mijn hoofd het terugsturen best een gedoe is. Het valt altijd mee, maar ik wil het altijd snel geregeld hebben en ben altijd bang dat er onderweg iets misgaat. Om mijzelf terugstuur-stress te besparen dacht ik: Ik maak er een dagje Rotterdam van! Daar zat de winkel die ik moest hebben, kon ik in de winkel retourneren, ik hou van Rotterdam; heel veel vliegen in één klap!
Kom ik daar aan. Winkel gesloten. Gewoon helemaal weg. Ik heb iets gestuurd naar mijn vriend in de trant van: Joe. Ik stop met deze dag. Ik heb rechtsomkeert gemaakt naar mijn favoriete taartenwinkel. Ik ging écht niet voor niets in Rotterdam geweest zijn!
Toch betrap ik mijzelf er nog steeds op dat ik binnen een paar minuten aankom bij gedachtes als: Zie je wel, dat bestellen is niets voor jou. Ja Daph, je had dit vast ergens kunnen vinden, waarom is het nou toch zo’n gedoe bij jou!? Ik kan er dan toch van balen dat ik mij hier zo rot over voel en vooral dat ik snel een oplossing wil als iets even niet gaat zoals ik het wil. Daar komt misschien wel de meeste stress vandaan. Wat mij vandaag uiteindelijk hielp: loslaten dat ik gewoon die laarsjes nog in mijn tas had en vertrouwen dat het een andere dag – zeker niet vandaag – goed ging komen.
Gelukkig kan ik op zo’n dag wel heel erg terugvallen op de dingen die ik leuk vind. Vlakbij de ontzettend gesloten winkel was namelijk de markt van Rotterdam. Die vind ik zo tof en zo groot. Er staat een kraam van een Marokkaanse familie met de allerlekkerste gedroogde vruchten. Dus eindelijk kon ik daar ook weer eens heen. Daarna dus door naar de volgende troost-halte; Koekela. Eigenlijk waren we hier ongeveer een week geleden ook al. Maar de voorraad van toen is inmiddels op en ik wist wel dat ik mijn vriend (en mezelf) heel blij zou maken met een nieuw verrassingspakket aan brownies. Eenmaal thuis nog snel even langs de Hema om te kijken of onze foto’s er al waren. Toen die ook nog eens heel goed gelukt waren, was de dag eigenlijk al wel weer oké.
♥ Zondag
We beginnen met een heerlijk uitgebreid ontbijtje en ik stort mij vol op mijn nieuwe ochtendritueel: de weekend-krant! Daarna word ik een beetje overvallen door het ‘nietsige‘ gevoel waar ik wel vaker over heb geschreven. Het is niet positief, niet negatief, een beetje leeg en het kan me ontzettend onrustig maken. Tegenwoordig benoem ik dit niet meer als leeg, omdat het wat negatief klinkt, maar als ‘Zwitserland’. Gewoon neutraal dus eigenlijk. En als ik aan Zwitserland denk, denk ik al snel aan bergen, wintersport en kaasfondue, dus het voelt ook een stuk minder negatief.
Verder eigenlijk een hele relaxte dag vandaag. We zijn een stukje gaan fietsen en hebben onszelf getrakteerd bij ons favoriete koffiezaakje om de hoek. Hier komen we heel graag en door de vrolijke details en lekkere zitplekjes kunnen we hier uren vertoeven. We komen altijd later thuis dan we willen.
Om mijn nieuwe Zwitserse leven wat extra kracht in te blazen ben ik ‘s avonds uitgebreid gaan kleuren. We keken Heel Holland Bakt met bijpassende brownies van mijn Rotterdamse avontuur en ik eindigde, zoals bijna elke avond, met een volledig knock-out katje in mijn armen. Eindstand: toch een vrij blije en tevreden Zwitserland.
Wat ga jij jezelf cadeau doen deze week?
♥
Geef een reactie