Mijn lichaam voelt de hele dag door anders aan. Ik voel mij zelf natuurlijk ook de hele dag door anders en mijn lichaam veranderd met mij mee. Dit is altijd al zo geweest, maar tijdens mijn eetstoornis speelde dit een hele grote rol. Ik was mij over bewust van mijn lichaam, de hele dag door. Tegenwoordig veranderd mijn lichaam nog steeds, maar kan ik daar op een gezonde manier mee omgaan. In deze blog vertel ik jullie waar mijn lichaam allemaal doorheen gaat en wat dit met mij doet.
Mijn wekker gaat en hoe meer ik een beetje tot leven kom, hoe meer ik mij bewust wordt van mijn lichaam. ‘s Ochtends zit ik voor mijn gevoel het strakst in mijn vel. Vroeger zou ik heel erg het gevoel gehad hebben dat ik dat gevoel moest vasthouden door weinig te eten, nu denk ik vooral: Yes! Ontbijten! De hele nacht heeft mijn lichaam kunnen bijkomen en doordat ik altijd met het raam open slaap, voelt mijn lijf altijd lekker fris bij het opstaan. Ik schiet in mijn lekkere zachte badjas en stiekem vind ik dit het fijnste moment van de dag. Ik voel dat mijn maag leeg is, dat ik erg dorst heb en zin heb in koffie. Elke ochtend heb ik echt behoefte aan het ontbijt, vrijwel meteen nadat ik wakker ben geworden vraagt mijn lichaam hierom. Ik sla het ook nooit over.
Ik neem de tijd voor mijn ontbijt en ook nadat ik gegeten heb probeer ik het nog rustig aan te doen. Ik weet nog goed hoe het ontbijt voor onrust kon zorgen. Vaak at ik te veel of te weinig en in beide gevallen zorgde het voor een chaotische ochtend, waarbij ik meer gefocust was op mijzelf dan op het klaarmaken voor de dag. Nu ik hier inmiddels alle tijd voor mag nemen, voel ik mij hier heel goed bij. Mijn buik is direct na het ontbijt wat opgezet. Niet gek ook, want na een lange nacht zonder eten moet er ineens weer van alles bij. Om het lekker te laten zakken neem ik na het eten pas mijn douche, zet een lekker muziekje op en zorg dat ik relaxt mijn dag kan beginnen.
Ik voel altijd heel erg aan mijn lichaam dat ik aan het begin van de dag op mijn ‘best’ ben. Dan voel ik mij productiever en actiever dan in de namiddag en hier probeer ik dan ook gebruik van te maken. Ik plan het liefst veel dingen aan het begin van mijn dag, dat zorgt er ook altijd voor dat de middag altijd ineens aanbreekt en ik vaak ineens honger heb. Of ik nu thuis ben of buiten de deur eet, ik probeer ook hier de tijd te nemen voor mijn maaltijd. Soms doe ik tussendoor wel andere dingen, maar ik probeer wel relaxt te eten. Ik weet nog goed hoe ik tijdens mijn eetstoornis mijn lunch heel erg af liet hangen van de tijd. Ik had een tijdschema gemaakt en er moest standaard een bepaald aantal uur tussen maaltijden zijn. Daar mocht ik nooit van af wijken van mijzelf. Gelukkig hoeft dat totaal niet meer, inmiddels kan mijn lichaam goed aangeven wanneer het tijd is om weer wat te eten. Soms lunch ik als ik honger heb, soms als ik gewoon een beetje trek heb maar het mij op dat moment beter uitkomt.
Na de lunch merk ik soms dat ik weer even op gang moet komen. Mijn hoofd draait nog op volle toeren, maar mijn lichaam moet weer even in de actieve modus komen. Mijn buik is opnieuw een beetje opgezet en waar ik daar vroeger ontzettend onrustig van zou worden, kan ik nu rustig wachten tot het weer gezakt is. Tijdens mijn eetstoornis vond ik mijn lichaam gedurende de dag zwaarder worden. Dat kan natuurlijk helemaal niet, maar het voelde echt zo voor mij. Ik voelde gedurende de middag steeds meer aan mijn lichaam en voelde mij steeds dikker. Dat is iets wat dus helemaal weg kan gaan. Wel voel ik dat mijn lichaam verandert na de verschillende eetmomenten en dat mijn brein ook wat anders functioneert op verschillende tijden, maar dat heeft niets met mijn omvang te maken. Dat verschil voel ik nu heel duidelijk en ik kan daar nu veel makkelijker op inspelen.
De hele dag door probeer ik altijd goed te blijven drinken. Er zijn wel eens dagen dat ik het vergeet en dan merk ik dat vrijwel direct. Dan voel ik mij toch wat slomer en wat zwaarder in mijn hoofd, terwijl ik dat zelf nooit aan het drinken zou hebben gelinkt. Veel water en thee gaat er gedurende de dag doorheen, omdat het echt mijn dorst lest.
Tegen het einde van de middag merk ik dat mijn gedachten wat afdwalen en ik wat beweeglijker wordt. Ik heb behoefte om dan wat te eten en even naar buiten te gaan. Grappig detail; dit is vaak het moment dat ik zie dat ik er niet meer helemaal zo uitzie als vanmorgen. Rond dit tijdstip zit mijn make up wat minder goed, mijn haar zit wat wilder en mijn spijkerbroek die vanmorgen uit de was kwam is inmiddels weer uitgelopen. Dit zijn hele normale dingen die tijdens mijn eetstoornis wel een groot effect op mij hadden. Het gaf mij alle reden om te twijfelen aan mijzelf en bestempelde alles als lelijk. Dit had weer direct invloed op mijn eetgedrag van de rest van de dag, terwijl het daar natuurlijk niets mee te maken had. Nu kan ik er gelukkig om lachen en grap ik soms dat mijn ‘mooie gezicht van vanochtend’ eerder vrij had vandaag.
Na een lekkere snack, wat fruit en een ommetje kan ik er meestal wel weer tegenaan. Ook de rest van de namiddag verloopt bijna altijd goed. Tegen het avondeten aan ben ik wel altijd wat vermoeider, dus merk ik dat ik langzamer ben. Het voelt altijd alsof mijn lichaam zich dan echt voorbereid op het avondeten. Ook van deze maaltijd kan ik nu echt genieten. Mijn lichaam komt dan weer in een totaal nieuwe fase. Of ik nu thuis kook of ergens een hapje ga eten, meestal fris ik mij eerst even op thuis. Soms enkel een lekker schoon shirtje, omdat het mij dan even een boost geeft. Volgens mij zit dat echt tussen mijn oren, maar dat merk ik ook meteen aan mijn lichaam.
Tijdens het avondeten eet ik compleet op gevoel. Dat zorgt ervoor dat mijn maaltijden best kunnen verschillen. De ene keer zit ik wat sneller vol, door een wat late middag snack vlak ervoor. De andere keer schep ik nog twee of drie keer op omdat ik nog extra wil, of omdat het gewoon zo lekker is. Als ik mijn lichaam nu vergelijk met hoe ik die ochtend opstond is dat een wereld van verschil. Mijn buik is opgezet en ik wil mijn broek open of gewoon helemaal uit. Mijn lichaam is warmer van de hele dag geleefd te hebben en ik voel na het laatste drankje meteen de behoefte om mijn make up er af te halen.
Wanneer ik weer in bed stap en tussen de zachte dekens kruip, denk ik altijd nog even na over de dag. Over de dingen die heb gedaan en dingen die belangrijk voor mij waren. Soort mini evaluatie. Niet op een strenge manier, maar op een liefdevolle manier. Als ik mijzelf ergens in tekort geschoten ben die dag, kom daar meestal op dit moment achter. Waar ik mij tijdens mijn eetstoornis meestal te vol en te veel voelde als ik in bed ging liggen, voel ik mij nu vaak echt voldaan. Mijn leven is veel leuker dan toen, dus ook een simpele dag kan ik een feestje vinden. In plaats van de hele dag tegen mijn lichaam te vechten, leef ik er nu mee. Het is echt mogelijk om weer te kunnen voelen wat je lichaam nodig heeft en hoe je op een gezonde manier aan die behoeftes kunt voldoen.
Geef een reactie