Als ik hoor hoeveel mensen in hun leven te maken hebben gehad met aanranding en verkrachting, doet het mij pijn en maakt het mij boos. Ook ik heb te maken gehad met ongewenste intimiteiten. Helaas kan ik het voor niemand ongedaan maken. Ik moest iets doen met mijn emoties hierover. Die moest ik omzetten in een brief.
Niet beste jij,
Tja, ‘beste’ kan ik je niet noemen na alles wat jij hebt gedaan. Dacht je soms stoer en overmachtig te zijn? Nou, ik vind je laf. Vreselijk laf. Ik kom woorden tekort als ik denk aan alles waarvoor ik jou zou willen uitmaken. Nee, grofgebekt ben ik niet, maar voor mensen als jij kan ik geen mooie woorden bedenken. Jij hebt iemand zo respectloos behandeld. Daar kan ik natuurlijk geen enkel respect voor hebben. Heb jij soms geen manieren geleerd? Is de betekenis van ‘nee’ jou niet bekend? Slim kan ik jou niet noemen. Ik vind je ronduit dom. Vind je mij nu gemeen klinken? Sorry, ik zal geen sorry zeggen, want ik meen het echt, en heb jij ooit je excuses aangeboden?
Het is moeilijk voor mij om onaardig te zijn, maar vandaag ben ik het toch, omdat ik vind dat jij het verdient. Jij hebt een ernstige fout begaan en daar kun jij niet zomaar mee wegkomen. Jij hebt iemand beschadigd, fysiek en mentaal. Jij bent het monster in nare dromen waar iemand bezweet uit ontwaakt. Jij bent de angst in persoon. Hoe kun je iemand opzadelen met zoveel pijn? Hoe kun je jezelf nog in de spiegel aankijken? Jij bent degene die moet lijden onder de schaamte, de schuld, de spijt en de walging, want alles wat jij hebt gedaan, valt niet goed te praten.
Door aandringen en afdwingen, misschien zelfs door geweld te gebruiken of iemand te drogeren, wilde jij jouw lusten vervullen en dat heb je bereikt, of bijna bereikt, maar hoe kun je plezier beleven aan iets dat niet van twee kanten komt? Hoe kun je zo wreed zijn en doorgaan met iets waarvan je merkt dat een ander het niet wil? Heb jij wel een hart? Dit getuigt namelijk van grote harteloosheid. Van een onnadenkend brein. Volgens mij ben jij hol en kil van binnen.
Ach, weet je, ik zal er geen lang verhaal van maken. Zoveel tijd wil ik niet aan jou besteden. Deze alinea wordt de laatste. Jij neemt al te veel tijd in iemands leven in beslag. In gedachten, in herinneringen en in herbelevingen. Therapie moet eraan te pas komen. Dan kan er gewerkt worden aan het verwerkingsproces, wat een zware taak is, maar jij bent het niet waard om iemand levenslang gebukt te laten gaan onder de last. Jij en jouw daad vormen een open wond in iemands hart. Een wond die pijn veroorzaakt die onverdraaglijk kan zijn en als die eindelijk is dichtgegroeid, een litteken achterlaat dat voor altijd gevoelig blijft. Kun je dan ooit spreken van ‘genezen’?
Onvriendelijke groet,
mij
Geef een reactie