Als een eetstoornis op het menu staat, dan heb je daar een pittige maaltijd aan. Eentje die gemiddeld zeven jaar duurt, voordat hij helemaal achter de kiezen is. Dat voelt vreselijk en heeft een enorme impact op de omgeving. Hoe is het voor een moeder of een vader als dat wat ze hebben groot gebracht niet meer wil eten? Wat kunnen zij doen om je te helpen? Voor ouders en omstanders van iemand die lijdt aan een eetstoornis is het heel moeilijk om het goed te doen. Hierdoor ontstaat onbegrip. Goedbedoelde vragen en opmerkingen die fout vallen. Verlangens en verwachtingen die averechts werken.
Hoe leg je uit waar een eetstoornis om draait? Hoe leg je uit wat jij nodig hebt en wat niet werkt? Het is zo ingewikkeld en natuurlijk ook nog verschillend per persoon. Toch heb ik een poging gewaagd. Het afgelopen jaar heb ik vrij veel onmacht en onbegrip ervaren. Hierin is vaak geen sprake van schuld of van een boosdoener. Het is een kwestie van niet begrijpen. Niet weten wat te doen. Een kwestie van heel veel houden van, willen redden en snel oplossen. Onmacht en liefde.
Ik hoop met deze video iets waardevols te verwoorden en het onbegrip, de onmacht en eenzaamheid ietsje te verminderen ♥ Ieder mens staat voor een strijd in zijn of haar leven. Hoe meer we voor elkaars strijd openstaan, hoe meer gezamenlijk het gevecht, hoe eerder we overwinnen.
Geef een reactie