Begrijpt de psycholoog ons wel?
Van de kinderarts en de diëtiste waren we niet veel wijzer geworden (lees mijn vorige blog hierover). We wisten nu dat Aafke anorexia had en we hadden een plechtig document waarop stond wat Aafke hoe laat moest eten. Maar sinds Aafke van de huisarts gehoord had dat ze Anorexia had, was ze helemaal gestopt met eten. Alsof ze voor 100% invulling wilde geven aan haar ziekte: "Als ik anorexia heb dan zullen ze het weten ook."
We hadden geen instructie gekregen hoe we haar aan het eten moesten krijgen. Die instructie hadden we maanden daarna nog steeds niet; alsof het om een staatsgeheim ging dat ergens in Nederland goed verborgen lag in een kluis. Beetje bij beetje kwamen we met heel veel vallen en opstaan erachter hoe we Aafke nu een beetje aan het eten konden krijgen.
In ieder geval ging ze nu hollend achteruit. In twee dagen tijd was haar mooie huid doorzichtig geworden en was ze niet meer vooruit te branden. De Aafke die in de wachtkamer van de psychologe zat, leek in het niets op onze Aafke. We hadden geen idee waar de "oude" Aafke gebleven was. Zou de psychologe ons kunnen helpen met het terugvinden van onze lieve Aafke, zoals ze echt was? Het was alsof een monster het "besturingssysteem" van haar had overgenomen. De eetstoornis had zonder pardon haar vrolijke geest gestolen. Uiteindelijk zou haar genezing één grote zoektocht worden naar haar prachtige ziel.
Aafke lachte in ieder geval niet meer, en kon nergens meer van genieten. Een gewoon gesprek was niet meer met haar te voeren. De wachtkamer van de psycholoog was nog alleen maar gevuld met onze gedachten en ons verdriet. Gelukkig zwaaide de deur van de spreekkamer eindelijk open, en een aardige dame liep op Aafke en ons af. Aafke sjokte voor ons naar binnen en ging in elkaar gedoken aan tafel zitten. Het was duidelijk dat het geen zin meer had om aan haar te vragen of ze rechtop wilde zitten. Aafke was duidelijk op. In de spreekkamer zat nog een psychologe. Twee deskundigen tegelijkertijd: was dat nou een goed teken of niet?
In tegenstelling tot de kinderarts hadden de psychologen heel veel vragen. Meer vragen dan waar ik het antwoord op wist. Ondertussen zag ik Aafke steeds meer wegzakken. Wanneer ging de behandeling nou beginnen? Het werd mij al snel duidelijk dat ik te snel wilde. Dit was nog maar een intakegesprek, om vast te stellen welke hulp Aafke nodig had. Dat kon allemaal wel zo zijn, maar begreep de psychologe dan niet dat er een acuut probleem was? Aafke at namelijk helemaal niets meer.
Uiteraard zag de psychologe wel de ernst van de situatie, maar ze kon er nu niet zoveel aan doen. Ze zou contact opnemen met de kinderarts. Vooralsnog mocht Aafke niet meer fietsen, moest zij thermo-ondergoed gaan dragen (ik wist niet eens dat het bestond) en moesten wij de regie van het eten overnemen. De regie van het eten overnemen? Maar wat was dat dan "de regie van het eten overnemen"? En hoe doe je dat dan als ouders? Had de psycholoog ons wel goed begrepen?
Door: Simon
Simon is de vader van Aafke en schrijft over zijn ervaringen met de eetstoornis anorexia. Simon en Aafke zijn gefingeerde namen.
Volgende keer: Hoezo ziekenhuisje thuis?
Gerelateerde blogposts
34
Reacties
Al uw stukjes vind ik mooi geschreven en zeker herkenbaar.
Wel vroeg ik me af, wat vindt uw dochter ervan dat u over haar schrijft?
(dit is mijn ervaring en wat ik dacht na aanleiding van dit stuk, en ik hoop dat de schrijver er iig iets aan heeft) en hopelijk andere ouders ook ;)
Ikm volg u ook op twitter moet u mij nog wel ff toevoegen,
Wnr komt het 2e deel
groetjes Sanne
Op twitter kan ik je niet volgen. Er staat dat je account is opgeheven..
Dank allemaal voor jullie fijne reacties. Fijn dat het voor velen van jullie herkenbaar is. Dank ook voor het sterkte wensen. Voor jullie geruststelling: Aafke is nu in behandeling. Wij zijn nu verder dan nu in de blog staat. Maar ik vind het juist goed om het verhaal vanaf het begin te vertellen.
Micha vraagt zich af wat Aafke ervan vindt dat ik over haar schrijft. Welnu – ik heb het van tevoren aan Aafke gevraagd en zij vindt het ook interessant om het zo te lezen. Om de privacy van mijn dochter te beschermen gebruik ik een andere naam dan haar werkelijke naam. Aafke is dus niet haar echte naam. Zij heeft zelf de vrijheid om wel of niet aan iemand te vertellen dat het over haar gaat. Zo heeft ze het zelf in de hand.
Wat ik mede hoop is dat het voor patiënten inzichtelijk maakt, wat ouders mee maken. Het is inderdaad zo dat ouders, broers en zussen net zo hard tegen de ziekte vechten. Allemaal op hun eigen manier. Ik heb eerlijk aan Aafke gevraagd of mijn blogs voor haar triggerend zijn. Dat is gelukkig niet het geval!
Gien6. Dank voor je uitgebreide reactie en je bemoedigende woorden. Ik heb zeker iets aan al jullie reacties. Ook voor mij apart om te lezen dat het net is alsof je je vader hoort praten. Goed dat je nu van de eetstoornis af bent. Want uiteindelijk maakt de eetstoornis, net als andere verslavingen, meer kapot dan je lief is. Wij zijn nu heel open naar de behandelaars. Maar aan het begin is het erg zoeken, omdat je in een volkomen vreemde wereld terecht komt. Eerlijke en goede communicatie met de hulpverleners is van levensbelang. Ook ik geloof dat er voor iedereen hoop. In mijn omgeving zie ik dat ook.
Leuk ook om te lezen dat sommige van jullie de blogs ook aan je ouder willen laten lezen.
Met mij Twitter-account @simon_vader gaat het steeds niet goed. Net deed ie het even weer, en toen 3 mensen uitnodigde werd ie weer opgeschort. Aan het begin had ik per ongeluk teveel mensen uitgenodigd en sindsdien blijft Twitter mij bestoken met automatische mailtjes, waarin staat dat mijn account opgeheven is. Omdat al die mailtjes geautomatiseerd zijn bij Twitter, heb ik niet het idee dat iemand ernaar kijkt, en ik sluit niet uit dat ik mijn account niet meer terug krijg. Hier word ik heel erg moe van, want tot nu toe heb ik alleen maar heel veel enthousiaste volgers. Ik vind het ontzettend vervelend voor mijn volgers. Het maakt allemaal geen goede indruk. Als het zo blijft doorgaan dan maak ik zaterdag een nieuwe account aan. Ik zal dan via Proud2Bme kenbaar maken, wat dat nieuwe account dan is. Sorry voor al dat gedoe. mee kan. Als zaterdag het probleem nog niet opgelost is ga ik een nieuwe account aanmaken.