Sommige mensen worden er helemaal vrolijk van als het zonnetje eindelijk weer wat vaker te voorschijn komt. Het wordt wat aangenamer buiten, de dagen zijn minder donker en worden wat langer. Sommige mensen ervaren het ook echt alsof ze wat meer energie krijgen. Heerlijk, dat zonnetje. Maar als je een eetstoornis hebt brengt die zon het een en ander aan problemen met zich mee. 

Als het een beetje warmer wordt zie je dat nog niet iedereen weet wat hij of zij precies aan moet trekken. Je ziet mensen die nog in hun jas lopen, een sjaal dragen en hun laarzen van afgelopen winter dragen onder hun lange broek. Tegelijkertijd lopen er mensen voorbij in hun nieuwste zomerjurkjes, te herkennen aan de kleuren van het nieuwe seizoen. Ze dragen hun slippertjes en zonnebrillen alsof ze op vakantie zijn en genieten volop van het weer. De ander loopt met zijn lange broek en shirt te zweten en met de jas in de handen of omgeknoopt. Lenteweer is onvoorspelbaar en dus lastig in te schatten.

Ik denk dat iedereen weer even moet wennen om zijn armen en benen te laten zien. De hele winter hebben we onszelf verstopt in dikke truien, jassen, lange broekspijpen en mouwen. Het is dus niet gek dat je dan even moet wennen of je ineens heel ''bloot voelt'' met je korte mouwen. Geef jezelf even de tijd om hier aan te wennen. Misschien is het een goede tussenstap om van een shirtje met lange mouwen naar een shirt met driekwart mouwen te gaan. En daarna van een shirt met driekwart mouwen naar een korte mouw en zo naar een hempje. Je moet niets. En nu toch nog niet iedereen weet wat hij aan moet trekken, mag je lekker zelf bepalen of je al voor korte mouwen en korte pijpen gaat of nog lekker even niet.

''Een beetje zon is prima, maar als het echt warm wordt beginnen mensen met het dragen van hun jurkjes, hempjes en korte broeken. Het enige wat ik dan denk is: Dikke benen, dikke armen! Blubber benen en slappe armen! Niets om blij mee te zijn, wat mij betreft. Toch is het echt te warm om in mijn lange broek en vest in de zon te gaan zitten bij mijn vrienden. Dus wat zal ik doen? Ik kan naar huis gaan of mijn kleding aanhouden en raar aangekeken worden...''

Wat een lelijke dingen hebben we toch tegen onszelf gezegd en misschien zeg je het nog steeds wel eens. Het is goed om je daar bewust van te zijn dat je dat doet. Bewustwording is ten slotte de eerste stap richting verandering. Probeer eens te horen wat voor lelijke dingen je tegen jezelf zegt en bedenk jezelf waar deze zelfhaat vandaan komt. Als je beste vriendin zo over zichzelf zou praten, zou je haar dan haar gang laten gaan? 

Een eetstoornis en een negatief zelfbeeld brengen een hoop narigheid met zich mee. Naar huis gaan, omdat je je dik voelt. Niet naar buiten durven, omdat je dan geen jas of shirt met lange mouwen aan kunt doen vanwege de warmte... Allemaal dingen die je eetstoornis je afneemt. Maar gelukkig kun je hier aan werken en veel in leren.

Probeer jezelf niet te vergelijken. Ieder mens is anders, ieder lijf is anders. Niemand is gelijk. Je kunt jezelf dus wel vergelijken, maar dan zullen er altijd dingen blijven die bij anderen anders, beter of leuker zijn. Jij bent jij en je hebt je eigen schoonheden. Onthoud ook dat als je tevreden durft te zijn over jezelf en je eigen binnenkant, dat zichtbaar is aan de buitenkant.

Je kunt nog zo mooi zijn, maar als je jezelf een rotmens vindt, straal je niet. Probeer stap voor stap jezelf te accepteren, de mooie dingen te durven benoemen en complimenten van anderen binnen te laten komen. Je hoeft niet naar huis te gaan omdat je je dik voelt, je mag er zijn.

''Als het warmer wordt draagt iedereen korte mouwen. En als ik dat niet doe krijg ik het snikheet. Maar als ik meedoe en met blote armen loop, ziet iedereen mijn littekens! Ik schaam me voor die littekens. Ik hoor wel eens dat mensen zeggen dat "ze bij hen horen" maar dat vind ik onzin. Littekens die zijn ontstaan doordat je jezelf pijn hebt gedaan, horen niet bij een mens. Iedere keer als ik ze zie, moet ik weer denken aan die nare periode, daar kom ik door die littekens nooit meer los van. Daarbij schrikken mensen als ze het zien en vormen ze veel sneller een mening over je, als wanneer ik geen littekens zou hebben. Ik wil dat mensen MIJ zien, niet mijn littekens. Daarom kies ik ervoor ze in de zomer te verbergen. De blousjes die op moment trendy zijn, helpen me daar goed bij. Hele korte broeken kan ik niet aan, jammer dan, eigen schuld. Ik heb er mijn weg in gevonden. Behalve op het strand. Ik kan moeilijk geen bikini of badpak aandoen als ik de zee in ga. Ik houd zo lang mogelijk mijn handdoek om en neem als ik ga zwemmen snel een spurt de zee in. Af en toe zie ik mensen kijken, begrijpelijk, want het is nou eenmaal niet normaal. Ik heb spijt van mijn littekens. Ik kan nu minder vrij leven, dan ik zou willen'' Sarah

Als je vroeger of onlangs jezelf pijn hebt gedaan op een manier waarbij er littekens zijn ontstaan, kun je veel schaamte ervaren als anderen dit zien. Mensen kunnen vragen stellen of kijken naar je en vragen zich af waarom je jezelf het hebt aangedaan. Je schaamt je misschien wel of bent bang dat mensen je gek vinden als ze zien dat jij jezelf in je verleden pijn hebt gedaan. Erg lastig, want eigenlijk wil je ook best lekker in de zon zitten en genieten van het weer!

Nieuwe vrienden of kennissen zullen altijd even moeten wennen aan de littekens. Als je op goede voet bent met mensen kun je ze uitleggen hoe dat voor jou was. Doe vooral wat goed voor jou voelt. Ken je mensen nog niet zo lang, hou dan lekker je veilige kleding aan als je je daarbij fijn voelt. Even geen rare gezichten en vragen. Voel je je juist goed bij je vrienden en weten ze van je verleden, schaam je dan ook niet. Je mag zijn wie je bent. 

Je hoeft jezelf niet weg te stoppen achter schaamte voor je lijf. Want als je je voor je lijf schaamt, stop je ook jezelf weg. Jij, die ook een hele leuke lieve meid kan zijn! Laat de schaamte en ongemakkelijkheid niet overheersen, maar probeer stapjes te maken en geef jezelf te tijd om te wennen. 

Misschien kun je de stap van lange naar korte mouwen gemakkelijker maken door een tussenstap te nemen qua lengte. Of je vindt het fijn om eerst een kwartiertje zonder je vestje in de zon te zitten en later steeds iets langer.

Een andere manier kan zijn om eerst in je eentje in de achtertuin of in je huis rond te lopen in je hempje en korte broek. Zo kun je wennen aan je lijf. Koop kleding waarin jij je prettig voelt en maak zo langzaam de overstap naar je nieuwe zomerjurkje dat nog steeds in de kast hangt! 

Vergeet tegelijkertijd niet dat iedereen even moet wennen aan blote armen en benen in de zomer. Wordt niet boos op jezelf omdat je het eng vindt, maar heb geduld en zet stapjes!
Verstop jezelf niet. Het is ook jouw zomer!