Door een onstabiele thuissituatie kwam ik al op jonge leeftijd in aanraking met de hulpverlening. Met enige regelmaat werd ik op een stoel gezet met een nieuw gezicht voor me. Of ik weer even mijn verhaal wilde doen. Omdat ik in die tijd zoveel nieuwe mensen zag, had ik mijn verhaal dan ook al snel klaar. Op de automatische piloot dreunde ik mijn zegje op. Vaak kreeg ik dan ook hetzelfde advies en dezelfde ernstige blikken.

Toen ik een tijd geleden een traject aanging voor het accepteren van mijn reuma, kreeg ik een afspraak gepland bij een psycholoog. Eerlijk gezegd was ik hier vanaf het begin best sceptisch over. Door mijn eerdere ervaringen had ik hier niet veel zin in. Ze konden immers toch niet veel voor mij betekenen. Ik had toen ook niet kunnen bedenken dat ik maanden later zat te huilen bij de laatste afspraak.

Mijn naam wordt geroepen. Ik kijk op. Een jonge vrouw met kort blond haar steekt haar hand naar me uit. Ze heeft een frisse, open uitstraling en dat vind ik meteen prettig. Ik schud haar hand en loop haar achterna naar boven. Ik mag plaatsnemen op de bank. Zijzelf zit schuin voor me op een grote witte stoel. De kamer oogt ruim en is licht geverfd. De zon baant zich een weg door de bladeren voor het raam. Ze stelt zich voor. Haar gevoel voor humor vind ik heerlijk. Ik voel me vrij snel op mijn gemak. Iets wat ik niet echt gewend ben.

Na een aantal gesprekken besloot ze EMDR toe te passen. Dit had ik ooit eerder gehad, maar was ik niet van onder de indruk. Deze ervaring is echter zo anders. Ze checkte na elke sessie hoe ik me voelde en zorgde dat ik met een goed gevoel op huis aan ging. Ik vond dit erg bijzonder en ik voelde me voor het eerst in jaren begrepen. Het afscheid kwam voor mij dan ook als een grote klap.

De waterkoker

De weken na mijn laatste gesprek gaf ik mijzelf meer tijd om na te denken wat er nu allemaal besproken was in de gesprekken. Zo dacht ik vaak terug aan de waterkoker metafoor. Elke keer als ik woede of verdriet voelde opborrelen, stopte ik dit van schrik weg. Zij vergeleek deze boosheid met het water in de waterkoker. Als het water eenmaal borrelt en stijgt, zal het een kalklaagje achterlaten. De woede in mij laat elke keer een klein laagje achter. Hoe vaker dit gebeurt, hoe meer laagjes zich opstapelen. Tot het moment dat ik fysiek pijn krijg.

Het duurde even voordat ik dit begreep, maar ik heb hiervan geleerd dat stress zich fysiek kan uiten bij mij. Als ik veel stress ervaar is de kans groot dat ik ook meer pijn heb. Ik weet nu dat het voor mij helpend is om deze gevoelens veel eerder uit te spreken dan ze op te laten stapelen. Zo ben ik het voor, dat ik er later last van krijg.

Het is oké

Een van de oefeningen die ik van haar meekreeg tijdens de gesprekken, is de ‘het is oké’ opdracht. In die tijd had ik vaak last van paniekaanvallen. Ik vond het moeilijk om mijn gevoelens te accepteren en ze echt te voelen. Bij haar heb ik geleerd dat het oké is om mij te voelen zoals ik mij voel. Wat ik voel is reëel en komt ergens vandaan, en dat is goed. Als ik een paniekaanval voelde aankomen, heb ik vaak dat zinnetje herhaald. Op die manier erkende ik mijn gevoel. Hierdoor zakte de angst vaak vanzelf.

Geprogrammeerd

Het laatste wat mij erg is bijgebleven is de manier hoe zij aankeek tegen bijvoorbeeld die paniekaanvallen. Ze vertelde mij dat je op een manier ‘geprogrammeerd’ bent als persoon. Door je ervaringen pas je dit aan. Een voorbeeld: iemand verheft zijn stem en wordt hierna boos. Als dit een paar keer gebeurt, gaan er automatisch alarmbellen rinkelen als ik hoor dat iemand zijn stem verheft. Dit is volgens haar een manier van je lichaam om jezelf veilig te houden. Elk celletje in jou wil blijven leven. En al die cellen bedenken manieren om veilig gehouden te worden. Dit vind ik een hele mooie redenatie. 

Dit klinkt misschien wat verwarrend en ik vind het ook lastig om te verwoorden. Maar het was voor mij heel helpend om te weten dat de manier waarop ik soms reageer(de) niet gek was, maar heel normaal. Dit heeft mij geholpen om mijzelf beter te begrijpen en te accepteren. 

Wat heb jij recent meegenomen door therapie?

Fotografie: pexels