Wanneer gaat de knop om?

 

Lange tijd heb ik gewacht tot ‘de knop om zou gaan'. Het moment waarop ik zou beseffen dat ik mijn eetstoornis los moest laten, dat het ernstig was en dat ik hulp moest vragen. Ik wist alleen niet hoe ik die knop vorm moest geven en of die er ooit zou komen. Wat is ‘die knop' en hoe krijg je die om?

Het leek me zo geweldig; een moment van ommekeer. Een punt waarop ik zou denken: ‘'En nu ga ik ervoor!'' Het leek me ideaal dat dat zou komen. Want met de kracht en gedachtes die ik nu had, lukte het me niet om er voor te gaan. Ik hoopte dat die knop, dat moment, dat besef uit de lucht zou komen vallen. Eigenlijk wachtte ik misschien wel op iemand die mij de oplossing voor al mijn problemen in de schoot zou werpen.

button

Ik heb gezocht in alle hoeken en lang afgewacht tot ‘het moment'. Maar dat moment kwam eigenlijk niet. Er was geen bepaald punt waarop ik dacht:''En nu ga ik beter worden.'' Er waren namelijk een heleboel van die puntjes op ten duur. Hele kleine en hele korte. Momenten waarop ik ervan overtuigd was dat de knop om was, maar na een paar stappen richting herstel, bleek die knop ineens toch niet helemaal om te zijn.

Ik schoot terug in angst voor het onbekende, de verandering, emoties en het idee dat ik mijn eetstoornis los zou moeten laten. Dit kon ik niet, ik was er nog niet aan toe. Opnieuw trok ik de riem strak, pakte ik de ‘controle' en ging door met wat ik al deed. Hup, die oude vertrouwde cirkel weer in en wachten tot de knop dan maar op een andere moment om zou gaan.

Lang heb ik gewacht. Zo heb ik het opbiechten van mijn problemen, maar ook het om hulp vragen uitgesteld. Ik had allerlei slappe smoesjes en sterke overtuigingen om dat allemaal nog niet te doen. Het viel namelijk wel mee, bij anderen was het erger, ik had een nep-eetstoornis of anderen zouden het niet begrijpen. In ieder geval nam ik mezelf niet serieus en ging ik op dezelfde voet verder in de hoop die knop op een gegeven moment tegen het lijf te lopen. Ik ben hem nooit tegengekomen helaas. 

Het kon nog heel lang gaan duren als ik op deze manier verder ging. Op een gegeven moment heb ik me er dan ook bij neergelegd of misschien dus juist niet. Of het nu wel of niet goed voelde, of ik nu wel of niet dacht er aan toe te zijn, ik begon er over te praten en zocht hulp. Ik wist nog niet helemaal wat ik ermee aan moest en of ik er echt voor wilde gaan. Maar ik moest toch iets doen. Gewoon maar ergens beginnen leek me het beste. Dan gebeurde er tenminste iets, zelfs ook al hielp het nog niet voldoende.

Later kwamen er steeds vaker momenten waarop ik vond dat ik beter voor mezelf moest zorgen. Ik zag het verdriet en de zorgen om mij in mijn omgeving en dat zette me aan het denken. De behandeling die ik gevolgd had, had niet helemaal gewerkt, maar me wel iets verder geholpen. Ik kwam steeds vaker op het punt waarop ik dacht dat ik dit niet meer wilde. Ik probeerde stil te staan bij wat ik allemaal niet meer kon door mijn eetstoornis en wat er minder leuk was nu.

you have a choice

Ook sprak ik met mensen die me hoop gaven. Je kunt beter worden van een eetstoornis en ook gelukkig zijn kun je deels leren. Die hoop gaf me op sommige momenten wat energie. Heel even zag ik een lichtpuntje waardoor ik het idee had dat het misschien toch ooit beter zou kunnen gaan. Misschien zou er een moment komen waarop ik de knop om kon zetten, maar misschien moest ik voor die tijd al wel zelf wat stappen maken.

Hoe meer kleine stapjes ik nam, hoe meer ik in de richting kwam van ''die knop''. Ik raakte gemotiveerd en op een gegeven moment kon ik mijn eetstoornis ook echt loslaten. Ik weet niet of ik het een knop zou noemen. Maar er gebeurde wel iets en dat kwam niet om dat ik af heb gewacht tot er iets gebeurde of totdat iemand mij kwam redden. Dat kwam omdat ik zelf stappen had gemaakt. Stappen waarvan ik misschien nog niet helemaal zeker was, maar die mij wel naar die knop hebben geleid.

Ga dus niet zitten wachten tot ‘the magic happens', maar ga er zelf naar op zoek. Die knop vind je met een heleboel tussenstapjes. Zelfs ook al voelen die stapjes nog niet meteen heel goed.

Plaatjes: weheartit

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

JufM - Zondag 23 februari 2014 13:04
Ik geloof dat ik de knop heb gevonden... na járen!
Hij schiet nog wel eens automatisch om, maar het lukt me nu elke keer toch weer om hem dan zelf weer om te draaien. En dat voelt goed!!!!!!
PinkLady96 - Zondag 23 februari 2014 13:05
Herkenbaar....
Precies op het goede moment! Zit middenin dit proces...
C - Zondag 23 februari 2014 13:18
Ik zit hier inderdaad op te wachten...steeds lijkt het goed te gaan en dan kletter je toch weer hard terug. ... Hoop het ook een keer los te kunnen laten.
Yud - Zondag 23 februari 2014 13:20
Heeel herkenbaar... zit ook steeds stomme excuses te verzinnen, maar ik moet het zelf doen. Heeft geen zin om het morgen weer te 'proberen' nee nu handelen! Fijn stuk!
R19 - Zondag 23 februari 2014 15:12
na veel excuses te hebben bedacht toch in een opwelling een mailtje de deur uit gestuurd, en inmiddels nu opgegeven voor maatschappelijke hulp op school. misschien niet via een huisarts of wet ik veel wat (die drempel was te hoog), maar wel een stap richting hulp. Eerst wou ik het echt niet, wil alles zelf oplossen en idd, misschien stel ik me wel aan. Maar ik weet dat dat me niet gaat lukken, hoe jammer ik dat ook vind. ik wil weer gelukkig zijn en niet steeds zo met het eten rommelen en mijn lichaam verafschuwen. ik hoop met de aangevraagde hulp mijn doel te berijken en dat is weer gelukkig zijn.
Ik hoop dat jullie dat ook allemaal durven, en ja het is heel moeilijk. en nee het is niet erg als je het niet druft, dat is heel normaal. maar probeer iemand er van af te laten weten dat je met dingen zit, misschien vind je het makkelijker om via een mail te doen of een brief. dan hoef je het tenminste niet uit te spreken wat ik zelf heel moeilijk vind.
het is allemaal zo lastig maar geloof in je eigen kracht, in jezelf. ookal haat je alles op dit moment, hoop op het geluk en probeer hulp te zoeken ook al denk je dat het niet nodig is. dat je er over na denkt en hier rond neust zegt misschien al genoeg ;) you can do it! :) be proud
roma - Zondag 23 februari 2014 16:59
Mooi!
Ik heb al meerdere keren gehad en nu 3 jaar later nog steeds dat ik denk dat ik de knop heb, maar als ik stappen zet word ik doodsbang. Als ik de eetstoornis een dag wat minder hoor, ben ik zo bang. Dan doe ik snel een stap terug.. dit gaat zo al jaren. De angst overheerst toch..
Lana - Zondag 23 februari 2014 18:55
Bedankt voor je motiverende blog! X
Star* - Zondag 23 februari 2014 19:32
komt op een goed moment! ik zit echt op dit punt.. ik probeer maar wat, ga de hulp aan, maar weet eigenlijk niet of het wel gaat lukken omdat ik die knop nog niet heb gevonden. Maar wie weet helpt het idd zo door te gaan, zoals nu met kleine stapjes. Anders blijf je misschien maar wachten tot de knop er is. (:

thnx!
Katja - Zondag 23 februari 2014 22:11
Goede, motiverende blog!
lynn - Zondag 23 februari 2014 23:06
In veel punten herkenbaar,
Ik wachtte ook op de omslag die voor mijn gevoel maar niet kwam.
Maar achteraf gezien kan ik wel zeggen in welke periode het beter werd.. onbewust is er toen toch een of andere knop om gegaan.
S. - Maandag 24 februari 2014 00:37
Wat treffend opgeschreven, wat een prachtig stuk. Dankjewel! Wat mij heeft geholpen is praten en schrijven. Zeker door te praten kwam het besef dat ik volledig verantwoordelijk ben voor mijn leven - en dat bracht een gevoel van controle terug (van oprechte, échte controle!). Neem verantwoordelijkheid voor jezelf, durf jezelf serieus te nemen, het helpt.
Maanmeisje - Maandag 24 februari 2014 01:55
Goed stuk!
Pom - Maandag 24 februari 2014 14:28
Ik had dit stuk echt zo nodig! Dankjewel!
*Esther* - Maandag 24 februari 2014 19:22
Ik herken het echt. Ik wacht soms nog steeds totdat iemand bij mij de knop omzet, in plaats van dat ik zelf de knop omzet.
Barbara - Dinsdag 25 februari 2014 21:01
Mooi en waardevol!! Het zijn inderdaad de kleine stapjes die we iedere dag zetten die zullen zorgen voor de genezing!!
Romy - Zaterdag 1 maart 2014 02:43
Nou, wat een superblog! Heel herkenbaar! Ik zoek ook eigenlijk stiekem altijd naar "iemand die me komt redden". En dan moet het ineens goed zijn. Ik vind dit echt een top artikel, en het motiveert ook!