Wachten op een diagnose

 

Het gaat al een tijdje niet zo goed met je en je hebt besloten aan de bel te trekken. Je bent langs de huisarts gegaan die jou met bepaalde vermoedens naar een psycholoog heeft doorverwezen. Na één of meerdere testen ben je aan het wachten op je diagnose. Een vreemde tijd. Je weet dat er misschien iets speelt, je hebt vermoedens, misschien weet je het eigenlijk wel zeker, maar nog niks is daadwerkelijk bevestigd. In deze blog wil ik graag wat aandacht besteden aan de tijd dat je wacht op een diagnose.

♥ Gaat mijn hele leven veranderen?
Een diagnose. Op de éé0n of andere manier vind ik het zo heftig klinken. Ik weet dat het niet zo bedoeld is, maar soms kan het voelen alsof je een grote, dikke stempel op je voorhoofd gedrukt krijgt. Alsof je in een klein hokje gepropt wordt zonder bewegingsruimte. Alsof die diagnose jou vanaf dat moment definieert. Alsof er een label aan je gehangen wordt waar je niet meer omheen kan. Wie ben ik nadat ik een diagnose heb gekregen? Moet ik me dan anders gaan gedragen? Gaat mijn hele leven dan veranderen? Word ik een ander mens?

Wanneer je op deze manier naar een diagnose kijkt wordt het best een eng en groot ding. Het schept verwarring en angst, terwijl het eigenlijk voor opheldering zou moeten zorgen. Zo probeer ik er nu dan ook naar te kijken. Het is geen label, het is een verduidelijking. Het is een formaliteit. Het moet nou eenmaal gebeuren en op basis daarvan kan een behandelplan gekozen worden. Dat kan handig zijn, maar is in veel gevallen ook gewoon verplicht. Dat je een diagnose krijgt betekent niet dat jij ineens gaat veranderen.

Jij blijft gewoon wie je altijd al was, alleen wordt er nu een naampje gegeven aan iets waar je mee worstelt. Het is niet zo dat je na die test en uitslag een ander persoon bent geworden. Je diagnose is niet je identiteit.

♥ Wat als ze niks vinden?
Het kan natuurlijk zo zijn dat er geen specifieke diagnose uit de test komt. Misschien heb je wel een niet anders omschreven aandoening of is er gewoon op het verkeerde getest. Dat kan gebeuren. Een test is een test en die worden soms ook gedaan om bepaalde dingen uit te sluiten. De weg naar herstel is een zoektocht waarbij gekeken kan worden naar meerdere diagnoses. Dat ze niet direct iets vinden, of misschien wel helemaal niks vinden, betekent niet direct dat je het allemaal maar verzonnen hebt of dat het wel meevalt.

Eetstoornissen, maar ook andere psychische stoornissen, komen in allerlei soorten en maten. Lang niet alles past precies binnen de bepaalde voorwaarden van een diagnose, maar dat betekent niet dat het dan minder echt of minder erg is. Denk bijvoorbeeld aan eetstoornis NAO. Neem jezelf en je problemen echt serieus. 

♥ Op zoek naar lotgenootjes
Het kan best even als een vreemde situatie voelen wanneer je moet wachten op je diagnose, maar weet dat je niet de enige bent die in deze situatie heeft gezeten. Ook ik heb op verschillende diagnoses moeten wachten. Het kan goed helpen om eens contact op te zoeken met lotgenootjes. Bijvoorbeeld hier op Proud2Bme. Naast de blogs hebben we ook een forum en een chat waar je kan praten met en vragen kan stellen aan onze psychologen, diëtisten, ervaringsdeskundigen en natuurlijk lotgenootjes! Het is fijn en helpend om te merken dat je ergens niet alleen in staan. Maak je gevoelens bespreekbaar.

♥ Blijf dingen doen
Wachten op een diagnose kan voelen als een soort tussenperiode. Je hebt een bepaalde stap gezet en wacht nu op de uitkomst daarvan. Het kan zo zijn dat je als gevolg van de diagnose in een nieuwe hoofdstuk van je leven stapt. Een hoofdstuk waarin je hulp gaat krijgen voor je problemen en echt aan je herstel kan gaan werken. Het kan een omslagpunt zijn, een nieuw begin.

Toch is het belangrijk om wel dingen te blijven doen. Met de nadruk op dingen die je fijn vind om te doen. Misschien gaat je leven nu even anders dan verwacht, je bent nog steeds aan het leven! Doe met je leven wat je fijn vind om te doen. Doe leuke dingen met vrienden, ga naar de film, ga wandelen, lees een fijn boek, het is maar net wat bij jou past. Je wacht op een diagnose, maar dat betekent niet dat je nu hoeft te wachten met leven totdat je weet wat er aan de hand is. Jij verdiend positiviteit, wat er ook speelt.

Hoe was/is deze periode voor jou?

Fotografie: Pexels

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Miepke - Zaterdag 31 augustus 2019 13:11
Ik wacht op onderzoek en diagnose. Op lichamelijk vlak, het is niet psychisch. Ik vind het heel lastig, omdat de diagnose niet zozeer mij verandert, maar wel mijn perspectief. Als de vermoedelijke diagnose gesteld wordt kom ik er nooit meer vanaf. Dat is naar, maar ze hebben wel een behandeling die de symptomen bestrijd en dat geeft weer hoop. Ik zit in een mengeling van gevoelens, ik wil geen chronische ziekte, maar als dat betekent dat het behandeld kan worden is dat fijn. Maar nu nog even wachten tot ik aan de beurt ben...
Chantal - Zaterdag 31 augustus 2019 13:44
Ja en ze veranderen de diagnose constant. Vroeger in behandeling geweest voor persoonlijkheid nu gaat het weer minder is het eerst een angststoornis, dan depressie en nu zeggen ze toch weer persoonlijkheid. Zijn een jaar verder intussen en is nu watik zelf dus ook al dacht.. nadeel is wel dat ik door mijn diagnose eerst op een andere afdeling terecht zou komen maar per toeval en mensen tekort ben ik in team persoonlijkheid terecht gekomen
Cindy - Zaterdag 31 augustus 2019 14:20
Hier speelt ook al lang van alles..frustrerend idd ..Tgaat ni zo eventjes vanzelf beter Tblijft vallen en opstaan al helemaal als er geen steun meer is gewoonweg..mensen begrijpen er niks van e x
Pien - Zaterdag 31 augustus 2019 14:34
Sinds ik de juiste diagnose heb heb ik eigenlijk recht op meer hulp. Was hard nodig dus heel fijn! Jammer dat ze dat niet bieden als het even slecht met je gaat maar je niet de juiste diagnose hebt.
w - Zaterdag 31 augustus 2019 15:36
Ik ben zo panisch geworden van het wachten op hulp, waar na maanden wachten uiteindelijk na een paar sessies dan weer niets uitkwam, qua hulp dat ik geen hulp meer vraag. Ik voel me opgelicht, kapotgemaakt en bedrogen daarin.
Lost girl - Zaterdag 31 augustus 2019 17:21
Op zich wist (en weet) ik zelf altijd wel wat ik had. Gewoon mijn symptomen opzoeken en vergelijken. Dan is het ook geen verrassing. Jij kent jezelf het beste en daar kan een diagnose een hulpmiddel bij zijn om verklaringen te vinden maar het verandert niets aan jou als persoon.
Pien - Zondag 1 september 2019 00:25
nou dit is wel erg simplistisch gesteld hoor
Lost girl - Zondag 1 september 2019 01:09
In welke zin simplistisch?