Mijn lichaam is niet perfect. Ik heb lovehandles en cellulitis op mijn bovenbenen. Ik ben ook niet altijd blij als ik voor de spiegel sta. Maar ons lichaam is iets waar we trots op mogen zijn. We worden ermee geboren, we kunnen erdoor functioneren, we kunnen dingen doen die we leuk vinden, werken om geld te verdienen, anderen helpen, etc. Je lichaam geeft aan wat je nodig hebt en geeft signalen af. Ook al is het niet perfect, ik ben wel trots op mijn lichaam.

Ik hoor ontzettend vaak dat mensen niet tevreden zijn over hoe zij eruit zien en de onzekerheid bestaat voornamelijk rondom het lichaam. Dit hoor en zie ik niet alleen op mijn werk hoor, maar ook in mijn omgeving. Eigenlijk is het nooit goed en zijn veel mensen bezig met het veranderen van dingen aan hun uiterlijk. De ene probeert verschillende diëten uit, de ander probeert juist aan te komen en weer iemand anders heeft net een borstvergroting gehad.

Ik snap het wel hoor, ik heb mijzelf en mijn lichaam ook niet altijd geaccepteerd. Laat staan dat ik er trots op was! Ik weet dat het heel moeilijk kan zijn. Maar ondanks dat ik niet perfect ben, ben ik nu wel heel trots op mijn lichaam. In deze blog vertel ik jullie waarom.

Het functioneert
Ik ben trots op mijn lichaam omdat het het vermogen heeft om te functioneren. Het geeft signalen af waardoor ik weet wat ik nodig heb. Ik voel bijvoorbeeld aan mijn lichaam dat ik honger heb of erg moe ben. Wanneer ik deze behoefte beantwoord, merk ik dat er weer een balans komt en dat ik weer beter kan functioneren. Daarnaast stelt mijn lichaam mij in staat om dingen te doen die ik wil. Ik kan werken, sporten, leuke dingen doen, creatief bezig zijn etc. Deze dingen verrijken mijn leven en zorgen ervoor dat ik gelukkig kan zijn. Al eerder schreef ik een blog met redenen om je lichaam te waarderen. Die kun je hier lezen.

Mijn verhoudingen
Als ik voor de spiegel sta en naar mijn lichaam kijk, waardeer ik denk ik als eerste dat mijn lichaam in verhouding klopt. Ik heb een gemiddelde lengte en de verhouding van mijn bovenlichaam en benen vind ik mooi. Verder ben ik blij met mijn kleine handen en voeten. Naar verhouding klopt dit met elkaar, althans, zo zie ik het. Ik vind eigenlijk heel veel verschillende figuren mooi maar ik vind verhoudingen bij mij zelf erg belangrijk. Soms wordt het juist heel mooi gevonden als je heel slank bent en hele grote billen hebt. Ik heb dit niet, en ondanks dat het bij iemand anders heel mooi kan staan, vind ik mijzelf in verhouding goed. Ik ben er blij mee en trots op.

Ik het kan accepteren
Ik heb mijn lichaam ook niet altijd mooi of goed genoeg gevonden. Er was altijd wel iets wat anders kon. Ik heb mijzelf lange tijd te dun gevonden. Ik vond mijzelf altijd zo 'iel' en was niet blij met mijn kleine maat. Ik vond vrouwen die meer rondingen hadden, meer heupen en iets breder waren altijd veel mooier en ik wilde dat ook. Ik heb dan ook een tijdje actief geprobeerd om aan te komen. Maar het lukte niet. Ik kon eten wat ik wilde maar ik kwam niet aan. Sommige mensen zagen dit als luxe probleem en konden niet begrijpen dat ik dat wilde. Veel mensen begrepen niet dat je je niet alleen te dik kan voelen, maar dat er ook mensen zijn die zichzelf te dun vinden en moeite hebben om aan te komen. 

Op een gegeven moment heb ik kunnen accepteren dat het was zoals het was. Ik weet niet precies meer hoe dit is gegaan, maar nadat ik van alles had geprobeerd wat niet lukte, besefte ik dat ik nou eenmaal zo was en dat dit waarschijnlijk ook met mijn leeftijd te maken had. Ik was nog helemaal niet uitgegroeid. Tegelijkertijd begon ik ook steeds meer aan mezelf te waarderen. Ik zag in dat sommige kleding juist mooi stond en dat ik daar niet perse de heupen voor nodig had die ik altijd wilde. Niet dat het met die heupen niet mooi zou staan, maar het stond ook mooi bij mij zoals ik was op dat moment. Pas toen ik het geaccepteerd had en er minder mee bezig was, merkte ik dat ik langzaam ging aankomen. Ik zag veranderingen in mijn lichaam. En toen was het ineens zoveel minder belangrijk dan dat het zou zijn in de tijd dat ik daar zo mee bezig was. Ik vertrouw nu nog meer op mijn lichaam omdat het uiteindelijk toch 'goed' gekomen is. En er zijn nog steeds dingen die ook anders zouden mogen wat mij betreft, maar het is ook oke zoals het is. Niemand is perfect.

Ik waardeer mijn onzekerheden
Dit klinkt misschien heel gek, maar de dingen waar ik onzeker over was, ben ik meer gaan waarderen. Ik vond vooral mijn armen en benen te dun. Inmiddels zijn ze wel wat dikker, maar nog steeds kan ik ook wel op kijken tegen vrouwen met mooie, wat stevigere armen. Een vriendin van mij is slank, maar heeft mooie, stevige armen. Het past perfect bij haar figuur en het ziet er heel mooi uit. Ik vond het vroeger altijd mooi als shirtjes dan mooi aansloten en ik vond mijn eigen armen dan altijd te dun. Maar inmiddels ben ik ook mijn eigen armen gaan waarderen. Waar ik eerst zo onzeker over was, kan ik nu ombuigen naar iets positiefs. Mijn armen zijn, net als de rest van mijn lichaam gezond en niet te dun. En naast dat ik die stevige armen mooi vind, kan ik dit ook mooi vinden en extra waarderen.

Mijn vormen
Ik heb geen afgetraind strak lichaam en dat hoeft voor mij ook niet. Als ik soms modellen zie met gespierde buiken waar mensen zoveel bewondering voor hebben, denk ik eigenlijk stiekem: "Ik vind mijn eigen buik mooier". En ja, er hangt iets over mijn broek als ik zit en ik heb lovehandles, maar het is ook lekker zacht en goed gevormd. Ik ben blij met mijn taille en de andere vormen van mijn lichaam. Ik hoef geen gespierde kuiten, een blokjesbuik of spierballen. Ik wil hiermee niet zeggen dat het niet mooi is als je dit hebt, maar bij mij past het niet en ik ben trots op de vormen die ik heb en die mijn vrouwelijkheid benadrukken.

Mijn mooie delen
Ik denk dat het kenmerkend is voor veel vrouwen dat ze eigenlijk nooit alles goed vinden aan zichzelf. Dat is opzich ook niet erg. Zoals ik eerder beschreef, heb ik ook dingen die ik wel anders zou willen zien. Maar ik ben trots op de delen die ik mooi vind aan mijzelf. Ik ben trots op mijn taille, borsten, handen en voeten. Ik ben sinds kort ook wel trots op mijn armen en mijn navel. Ook al zit er een gat in van mijn navelpiercing die eruit is gegroeid toen ik 16 jaar was.

Imperfecties benadrukken wat mooi is
Soms kun je iets meer waarderen door de dingen die anderen tegen je zeggen en inzichten die je krijgt. Laatst was een vrouw aan het klagen over een moedervlek in haar gezicht. Ze vond hem te groot en hij zat op 'verkeerde' plek. Zij was er echt niet blij mee en vond dit heel moeilijk. Degene met wie zij sprak zei daarop dat juist die moedervlek er voor zorgt dat het beste in haar naar boven komt. Dat een imperfectie, die moedervlek, juist laat zien hoe mooi de rest van haar huid is. Als die daar niet had gezeten, was dit niet of minder opgevallen. Ik keek nog eens naar die vrouw met de moedervlek en ik zag het inderdaad. Ze was prachtig en die moedervlek hoorde bij haar en maakte haar huid nog mooier. Dit vergeet ik niet meer. Ik vond het zo mooi en het is ook echt waar. Daar ben ik van overtuigd. Imperfecties maken ons mooier, unieker en zorgen er voor dat alles wat mooi is nog duidelijker naar voren komt.

Waarom ben jij trots op jouw lichaam?