Als je een eetstoornis hebt, denk je waarschijnlijk vaak aan afvallen en waarom het beter is om af te vallen. Misschien denk je dat het je gelukkig gaat maken, je je eindelijk beter zult voelen over je lichaam of dat je sterk bent als het je lukt om ondergewicht te krijgen. Je houdt je bezig met eten en de weegschaal omdat je allerlei voordelen hebt bedacht die volgens jou aan afvallen vastzitten. Maar wat zijn die gedachten en kloppen die gedachten wel?

''Je kunt in de spiegel kijken en denken: Ik zie er goed uit''
Het gewicht op de weegschaal gaat jou niet overtuigen om ineens wèl tevreden te zijn met jezelf. En dat is niet zo omdat je lichaam niet mooi is, maar omdat je gewicht weinig met zelfacceptatie te maken heeft. Ook als je afvalt, wil je weer bepaalde dingen veranderen aan jezelf of wil je nog meer afvallen. Waarschijnlijk is het nooit goed genoeg. Je zelfbeeld heeft namelijk eigenlijk niets te maken met het gewicht wat je hebt. Je voelt je pas goed over jezelf en over je uiterlijk, als je accepteert wie je bent, gewoon zoals je bent. Als je geen perfect plaatje nastreeft, maar jezelf mooi vindt zoals je bent kun je pas in de spiegel kijken en denken; Ik zie er goed uit en ik hoef er niets aan te veranderen.

''Als ik dun ben, zien mensen dat het niet goed met me gaat''
Mensen nemen jou pas serieus als jij jezelf serieus neemt. Als jij doorgaat tot je ondergewicht krijgt, heb je inderdaad ook een probleem. Maar als je daar op dit moment over na aan het denken bent, heb je al lang een probleem! Daar hoef je niet voor af te vallen. Geef aan dat jij problemen hebt met eten, wat voor problemen dat ook zijn en of ze nu wel of niet in een hokje passen. Daar gaat het niet om. Je mag van die problemen af komen en er dus hulp bij vragen. Het geluk heb je zelf in handen.  

''Als ik afgevallen ben vinden mensen mij leuker en krijg ik meer vrienden''
Mensen die vrienden uitkiezen vanwege hun uiterlijk zijn geen vrienden die op zoek zijn naar goede vriendschappen. Jij kiest je vrienden toch ook niet uit omdat ze dun zijn of knap? Mensen vinden jou leuk en je krijgt vrienden omdat je leuke eigenschappen hebt en bent wie je bent. Omdat je er open voor staat, energie in steekt, leuke dingen samen doet en goede gesprekken hebt. Want waar gaat vriendschap nu eigenlijk om? Mensen zien pas hoe leuk jij bent als je jezelf laat zien, als je durft te zijn wie je bent. Niet als je jezelf verstopt achter je uiterlijk of de dunste bent.

''Nothing tastes as good as skinny feels''
Dun zijn is geen synoniem voor geluk. Want dun zijn maakt je niet gelukkig. Het kan fijn zijn om op een gezond gewicht te zitten en geen overgewicht te hebben, maar te dun of mager zijn omdat je streng lijnt gaat je juist ongelukkig maken. Ik weet nog hoe gelukkig ik wilde worden van afvallen en alles behalve dat is gebeurd toen ik afviel. Er zijn zoveel dingen die lekkerder proeven dan dun zijn. Zoveel!

''Als ik dun ben, ben ik aantrekkelijker voor mannen/vrouwen''
Er zullen altijd mensen zijn die jou niet aantrekkelijk vinden. Dat is nu eenmaal zo, omdat iedereen een andere smaak heeft. En er zullen ook altijd mensen zijn die jou juist wel aantrekkelijk vinden. En weet je wat het meest aantrekkelijk is? Iemand die zichzelf durft te zijn. Een gelukkig mens, iemand die tevreden is en iemand die gevoelens toelaat. Dat is pas aantrekkelijk; zijn wie je bent en daar blij mee zijn. Probeer daar aan te werken, in plaats van aan een lager gewicht. 

''Mensen herinneren jou als dat dunne meisje''
Wil je dat? Wil je dat het enige wat mensen over jou te zeggen hebben is; "Dat meisje met die eetstoornis?'' of "Dat dunne meisje''. Is dat dan echt zo gaaf? Of is het veel leuker om te horen dat ze over je praten als dat leuke meisje of die spontane meid? Het lijkt een sterk image; ‘meisje met anorexia', maar er is helemaal niets cools aan een ziekte.

''Bezig zijn met eten zorgt ervoor dat ik niet bezig hoef te zijn met andere dingen''
Afvallen heeft geen zin. Je gaat je er niet beter door voelen, integendeel, het enige wat er gebeurt is dat je je lichamelijk rot gaat voelen, emotioneel in de war en je eetstoornis krijgt meer ruimte. Wil je graag emoties onderdrukken, dan is rotzooien met eten echt niet de oplossing. Emoties zijn er niet om te onderdrukken, die zijn er om te voelen. Een eetstoornis gaat je niet helpen om met het leven om te gaan. Het stelt enkel je leerproces om met het leven te leren omgaan uit. 

Ik hoop dat je na het lezen van deze redenen en vooral argumenten waarom afvallen geen zin heeft, inziet dat afvallen niet zo belangrijk is als je denkt. Natuurlijk is een gezond gewicht belangrijk, maar streng lijnen heeft geen zin. Eet gezond en gevarieerd, sport regelmatig, wees blij met wie je bent en probeer vooral jezelf te accepteren zoals je bent. Dat maakt je mooi en dat gaat je gelukkiger maken dan welk gewicht dan ook. 

Herken jij deze gedachten?