Ik heb nooit echt geleerd om uitgebreid over mijn gevoelens te praten. Als kind probeerde ik me wel te uiten, maar veelal waren mijn prestaties -schoolresultaten & tenniswedstrijden - belangrijker dan hoe ik me werkelijk voelde. Ik leerde dat huilen zwak was en dat ik een krachtige en zelfstandige vrouw moest worden. Beetje bij beetje sloot ik mijzelf af voor mijn gevoelens en praatte ik er minder over. Ik voelde mij echter niet gelukkig en al de negatieve gevoelens die hierbij kwamen kijken kropte ik van binnen op.

Tegelijkertijd was ik ook bang voor al mijn ware gevoelens en probeerde ik er op alle manieren voor weg te lopen. Dit startte op de middelbare school toen ik ging rommelen met eten. Ik vestigde mijn aandacht op minder eten en op afvallen, waardoor ik me niet zo hoefde te richten op mijzelf en mijn verdriet en angsten. Ik uitte mijzelf in donkere, aparte kleding en maakte mijn ogen zwart op. Ik zat uren achter de computer op het internet en skeelerde avonden weg om maar niet bezig te zijn met wat er allemaal in mij om ging. Ik verslond boeken en waande me op die momenten in een andere wereld. Een realiteit die niet de mijne was.

Op alle mogelijke manieren vluchtte ik in die tijd voor mijn eigen leven, mijn eigen realiteit. Toen ik net op mijzelf ging wonen lukte het me slechter om me op boeken te concentreren, dus ging ik over op films. Ik huurde in de weekenden 6 films om de hele dag door te kunnen kijken. Als ik film keek was ik 'even helemaal weg' en dat voelde heerlijk. Dit combineerde ik soms met lekker eten, want ook eten kon mij alles even doen vergeten.

Naarmate de jaren verstreken had ik steeds krachtiger middelen nodig om te kunnen vluchten voor mijn gevoelens. De middelen werden destructiever en daarmee ongezonder voor mijzelf. Ik mijn kleine studentenkamertje in Amsterdam verslond ik eten en had ik dagelijkse meerdere eetbuien. Overdag als ik afgeleid was door werk ging het goed, maar eenmaal thuis kwamen mijn gedachtes en gevoelens terug en moest ik vluchten. Ik heb alles geprobeerd, omdat ik me zo vreselijk vies en lelijk voelde door die eetbuien. Alcohol, overmatig werken, hongeren, drugs, sigaretten, slaappillen, etc... alles om maar niet te hoeven voelen, maar niets hielp echt. Het waren allemaal korte termijn oplossingen die er voor zorgden dat mijn gevoelens, de realiteit na korte tijd 10 keer zo hard terugkwam.

Ik vluchtte op alle mogelijke manier voor het leven, omdat ik mijn leven niet aan kon. Ik was bang voor de toekomst, voor mislukken, voor alleen eindigen, voor alles. Ik was doodsbang voor het leven. Toen ik eenmaal hulp kreeg stopte dit zeker niet meteen. Nog steeds deed ik verwoede pogingen om mijn ware gevoelens en angsten niet aan te gaan en om te vluchten voor de realiteit. Dit kostte me in therapie veel tijd, want zolang ik niet eerlijk naar mijn leven durfde te kijken zou ik nooit iets kunnen bereiken binnen therapie.

Inmiddels, heel wat jaartjes verder, durf ik mijn gevoelens te ervaren, ze toe te laten en met een open blik naar mijn leven te kijken. Ik durf erover te delen en ben niet langer bang voor het leven. Natuurlijk kan leven eng zijn en is de toekomst spannend, maar het is voor mij nu meer een uitdaging, een avontuur wat ik iedere dag weer aanga en waarbij ik niet te ver vooruit kijk.

Herken jij jezelf in bovenstaande? Vlucht je ook op allerlei manieren voor het leven en voor jouw gevoelens? Misschien heb je dan wat aan deze tips om het vluchten tegen te gaan:

♥ Realiseer je dat vluchten je alleen maar verder van huis brengt. Als jij bang bent dat je geen leuke toekomst krijgt en je vlucht daarom maar in afvallen, dan maak je de kans alleen maar groter dat je ook daadwerkelijk geen leuke toekomst krijgt.

♥ Leef met de dag: maak jezelf niet bang door te ver vooruit te denken en allemaal beren op de weg te zien. Je leeft nu. Doe vandaag je best, over een jaar zie je wel verder.

♥ Deel en onderzoek je gevoelens. Op de momenten waarop je eigenlijk zou willen vluchten in ongezond eten of ander destructief gedrag, zoek dan contact met iemand, praat erover of schrijf op wat er allemaal in je omgaat.

♥ Bedenk goed wat het jou oplevert om te vluchten. Ga je hiermee bereiken wat je wilt bereiken in je leven?

♥ Zoek gezonde manieren om met je angst en nare gevoelens om te gaan: schrijf erover, luister muziek, praat met andere mensen, zoek hulp, etc.

♥ Relativeer: Er zijn zoveel mensen bang voor het leven en niemand weet hoe de toekomst zal lopen. Maak je angst en zorgen niet groter dan nodig, het levert je niets op.

♥ Geef jezelf de tijd. Je bent niet van de ene op de andere van al je vluchtmanieren af. Geef jezelf de tijd om dit te veranderen. Het is niet erg als het een paar keer misgaat.

Vlucht jij voor het leven?