Na de sessie kon ik er weer tegenaan. Juist omdat ik even zo mocht breken, juist omdat alles daar even om mij en mijn gedachtes draaide. Misschien vooral omdat ik daar zo eerlijk kon zijn. Na die sessie wandelde ik de wereld weer in met frisse moed en met een nieuwe dosis motivatie! Na die sessie geloofde ik weer in mezelf, waar ik dat een paar uur ervoor helemaal kwijt was. Hoe heftig en intensief therapie ook is, het is er uiteindelijk om je te helpen en de kans is groot dat je dat op bepaalde momenten ook echt gaat voelen. Dat het je omhoog tilt, perspectief biedt en hopelijk steeds meer in jezelf laat geloven. Dat maakt het tegelijkertijd ook zo moeilijk om dat ook weer los te laten.

Niet afhankelijk worden

Maar dat loslaten, dat is uiteindelijk wel de bedoeling. Uiteindelijk is therapie tijdelijk, je wilt er niet afhankelijk van worden. Uiteindelijk, zeker tegen het einde aan, deed het mij vaak goed om even dat momentje van therapie te hebben. Om even wat dingen op te frissen en mezelf weer op het rechte pad te krijgen. Maar daardoor leefde ik wel erg toe naar die momenten. Je hebt elke week, of elke paar weken, uitzicht op een nieuwe afspraak. Uitzicht op een nieuwe moment waarop alles om jou draait en je weer even opgetild wordt. Nog even volhouden, dat moment komt er weer aan…

Bron: lauraadaiphoto

In cirkels lopen

Terwijl mijn oorspronkelijke doel was om in die therapie te leren hoe ik dat zélf kon gaan doen. Om de therapie niet meer nodig te hebben en alles wat ik daar leerde zelf in de praktijk te brengen. Maar in diezelfde praktijk bleek dat lastiger dan gedacht. Niet omdat ik bewust lui werd, maar omdat het soms voelde alsof dat harde werken enkel nodig was tijdens de sessies zelf. Dat verklaarde waarschijnlijk ook het lichtere (of juist zwaardere) gevoel erna. Op die momenten was er beweging en ging alles weer stromen. Een gevoel waar je verslaafd aan kan raken. Toch ebt dat gevoel weg en het oude gevoel komt terug, maar tegen die tijd stond er eigenlijk al weer een nieuwe sessie gepland. Dus was de cirkel weer rond.

Sleur

En dat is ook logisch natuurlijk. Je dagelijks leven kan niet aanvoelen als therapie, dat is niet gezond. Je kunt ook niet elke dag zo hard werken als je binnen die muren doet, dat lijkt me ook niet gezond. Je gaat mee met de waan van de dag en in die sleur word je denk ik als eerste aangewezen op je oude gedrag. In precies diezelfde sleur, jouw eigen dagelijks leven, zijn bepaalde gedragingen en patronen erin gesleten. Die stap je met dat opgeven hoofd ook weer in als je die therapiesessie uitkomt. Ik ga het helemaal anders doen! En een week later is dat toch niet helemaal gelukt. Dat is de kracht van herhaling. De kracht van niet opgeven en zolang het nodig is, in je eigen sleur nét wat harder blijven werken.

Wat biedt het je?

Is het dat momentje van aandacht? Aandacht voor jou en voor alles wat je voelt? Doet het iets met je om zo gezien te worden? Is het de ruimte om te mogen huilen en mogen klagen, waar je dat normaal zou opkroppen? Of is het de manier waarop je geprikkeld wordt? De manier waarop je aan het werk gezet wordt en dus ook boven jezelf uit kunt stijgen, waardoor je je krachtig voelt en de motivatie terug voelt komen?

Therapie kan van alles bieden. Allemaal verschillende dingen die jij nodig hebt en die jou dat goede of sterke gevoel kunnen geven. Of juist dat rustige gevoel of een gevoel van vertrouwen. Naast dat je natuurlijk ontzettend door de stront zal moeten, omdat het hard werken is en ontzettend veel pijn kan doen. Maar misschien voel je ook wel dat het te vergelijken is met groeipijn. Pijn waar je doorheen moet en waarvan je weet; ik word hier beter van. Het wordt beter, juist omdat ik dit voel. Ook dat is iets wat misschien moeilijk los te laten is. Ga ik me net zo sterk voelen zonder die impulsen die de sessies mij kunnen geven? Want ondanks die pijn kun je er dus afhankelijk van worden en kan het loslaten van hulp moeilijk zijn. Ook die pijn went. 

Dat wat het jou biedt, zou je idealiter willen integreren in je eigen leven. Biedt het je rust of vertrouwen? Geeft het je kracht en motivatie? Geeft het je een moment dat alleen van jou is? Misschien is dat wat je in je dagelijks leven, nu of hierna, extra nodig hebt. Daar mag je je leven op inrichten. Als je dus eens focust op het gevoel dat het je geeft, wat vertelt dat gevoel je? Wat valt er weg als de therapie zou stoppen? Wat zegt dat over jouw behoeftes op dit moment? En het belangrijkste; zijn er manieren te bedenken om - samen met die therapeut - precies dat effect zelf in je leven te kunnen oproepen? 

Het is niet zwak

Nu is de duur van therapie natuurlijk voor iedereen anders, iedereen heeft hierin iets anders nodig. En therapie hoeft ook helemaal niet 'maar' voor een bepaalde tijd te zijn. Therapie kan op elk moment van je leven weer van toepassing zijn. Als je het mij vraagt, mag je daar altijd op terugkomen en ook altijd weer op terugvallen. Nu denk ik wel dat hulp nodig hebben iets anders is dan je afhankelijk voelen. En het ingewikkelde is; dat kan vast ook behoorlijk met elkaar verweven zijn. Jij voelt het beste aan hoe je erin staat. Misschien herken je wel dat enkel het idee 'zonder therapie te zijn' een angstig of leeg gevoel kan geven? Of wil je niet zonder het gevoel dat het je geeft, waardoor je het zelfs - bewust of onbewust - kunt saboteren? Dat kan een fase of afhankelijkheid kenmerken waar je opnieuw iets mee zou kunnen doen.

Die eetstoornis hoefde je niet alleen aan te pakken, dus ook alles wat er vervolgens mij komt kijken, hoef je niet alleen op te lossen. Ook dit is menselijk, ook dit kan erbij horen als je werkt aan jezelf en aan je herstel. Het is niet gek, niet zwak en niet verkeerd om je ergens aan te hechten wat jou zo veel heeft opgeleverd. Het geeft misschien ook wel aan dat je in een nieuwe fase bent beland? Dat het tijd is om weer iets nieuws aan te leren. Wat inderdaad opnieuw pijn kan doen. Maar wat je ook nu, net zoals alle pijn hiervoor, aankan. 

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.