Als ik een microfoontje mee zou dragen, zou je de hele dag aan één stuk door gesprekken kunnen horen. Gesprekken met mijzelf. Vroeger dacht ik dat ik de enige was die zo raar deed, nu merk ik dat er na een compleet dialoog hard om kan lachen. Ik ben vast niet de enige en sinds ik dat besef, kan ik naar hartelust babbelen met mijzelf. De gesprekken die ik met mijzelf voer, zijn misschien wel net zo belangrijk geworden als de gesprekken die ik met anderen heb.

Uiteindelijk moet je er namelijk vooral met jezelf uitkomen. Je moet met jezelf verder, dus kun je daar maar beter goede gesprekken over hebben. Bij mijzelf heb ik heel erg gemerkt dat de manier waarop ik tegen en met mijzelf praat, heel erg belangrijk is. Dat mijn stemming een grote rol speelt daarbij en dat de manier waarop ik met mezelf praat, ook een bepaalde uitkomst in de hand kan werken. Ik deed niet anders dan mijzelf naar beneden praten en uitschelden. Soms lachte ik mezelf zelfs hardop uit..

Maar inmiddels heb ik ook geleerd hoe je dat op een andere manier aan kunt pakken. Hoe je dat in ieder geval kunt leren en kunt proberen daar bewust anders mee om te gaan. Door bewust anders tegen jezelf te gaan praten, omdat het echt uitmaakt. De gesprekken met anderen hebben logischerwijs invloed op ons, maar de gesprekken die we met onszelf hebben natuurlijk net zo goed!

De invloed van je eigen stem

Misschien heb je die invloed zelf ook al wel eens opgemerkt, bijvoorbeeld in de negatieve toon die je hardop tegen jezelf kunt aanslaan. Het gaat als vanzelf en het lijkt niet zo erg, maar er is een kleine kans dat je je daarna beter voelt over jezelf. Het kan voelen als een bevestiging van de gedachtes die er al zaten en waarmee je jezelf soms nog verder de grond in kunt stampen. Hoe vaker we iets herhalen, in ons hoofd maar ook hardop, hoe meer we dat gaan geloven. Omdat herhaling er denk ik ook voor zorgt dat iets normaler wordt.

Het fijne is dat dit andersom ook zo werkt. Ook als het in het begin volledig tegen je gevoel ingaat. Ook als je zelden zoiets ongeloofwaardigs en onwennigs hebt gedaan. Zo gek als het de eerste keer klinkt, zo gek blijft het nooit. Ook die vorm van herhaling wordt normaal. Daarom zijn mantra's denk ik ook in het leven geroepen. Omdat de invloed van hardop tegen jezelf praten, wel echt iets met je gevoel kan doen. Zoals dat negatieve gevoel over jezelf er steeds harder ingeprent kan worden door je eigen stem, zo kan dat positieve gevoel ook een boost krijgen als je dat hardop benadrukt.

Anders dan in je hoofd

De gedachtes die ik in mijn hoofd had voelde ook als gesprekken, maar gedachtes gaan natuurlijk veel sneller. Dat voelde altijd veel chaotischer, veel ongrijpbaarder en daarmee nam ik afslagen die ik zelf niet bij kon benen. Want zo gaan gedachtes vaak. Ik snapte er soms niets van, maar het had invloed op alles! 

Door die gedachtes hardop van woorden te voorzien, werd ik mij er eigenlijk veel bewuster van. Ik kon het simpelweg veel meer gaan ordenen, ik kreeg meer overzicht. Wat denk ik nou precies? Welke woorden zou ik dit vage 'gevoel' geven? Wat vind ik vandaag van mijzelf? Door hardop tegen mijzelf te praten, legde ik mijzelf een beetje uit wat er nou eigenlijk aan de hand was. Alsof ik iemand anders de hele dag aan het uitleggen was hoe ik mij voelde en wat ik dacht. Niet omdat ik het idee had dat daar de oplossing lag, want echt antwoord kreeg ik nog niet, maar het werd wel helder. Ik voelde mij niet goed en ik was niet gezond bezig, maar hoe zou je dat uitleggen aan iemand anders?

Hoe leg je dat dus eigenlijk uit aan jezelf? Het voelde alsof ik op die manier verantwoordelijkheid aan mijzelf af kon leggen, want dat was ik mijzelf wel verschuldigd. Zonder dat ik iets goed hoefde te maken of mijzelf hoefde te straffen, maar gewoon om mijzelf te begrijpen. Ik kwam erachter dat ik er eigenlijk heel veel over kwijt wilde, maar dat ik daar in mijn eentje wat vrijer over kon spreken.

Bewuste pauze

Het praten tegen mezelf, gaf mij ook een onbewust pauzemoment. Ik voelde van alles, ik vond van alles en dat resulteerde vaak in een hoop wilde reacties. Het liefst wilde ik meteen handelen. Van dat gevoel af! Er in ieder geval meteen iets mee doen. Maar wanneer je eerst gaat praten, eerst even jezelf te woord staat, kan dat niet meteen. Door te proberen het eerst even rustig uit te leggen, kon ik minder impulsief handelen. 

Het helpt je namelijk om gefocust te blijven. Misschien dat je als kind ook al tegen jezelf praatte, als je iets heel ingewikkelds moest doen. Tijdens het puzzelen of tijdens het veterstrikken. Veel kinderen herhalen de stapjes die ze moeten doen hardop voor zichzelf, om zo de goede kant op te blijven gaan. Door het hardop te zeggen, leer je er meteen van en kunnen we bovendien dingen beter onthouden. Zo kun je vaak ook patronen van jezelf beter leren herkennen. 

Advies

Op een gegeven moment kom je op een punt waarbij je vaak wel weet hoe het 'zou moeten'. Je staat natuurlijk niet stil, maar kiezen voor de goede en gezonde weg gaat gewoon niet in één keer. Je weet bijvoorbeeld je beste vriendin altijd van het beste advies te voorzien. Voor elke situatie heb je duizend oplossingen, behalve voor die van jou. Gewoon, omdat het anders voelt en dat mag ook. Ik kon dat advies maar moeilijk op mijzelf betrekken, maar ik wist het wel. Ik kon dat advies misschien op z'n minst aan mijzelf voorleggen, alsof ik mijn eigen beste vriendin was. Het klinkt wellicht krankzinnig, maar dagenlang heb ik tegen mijzelf gepraat alsof ik met mijn vriendin aan de telefoon zat. Urenlang vroeg ik aan haar hoe ze hier nu weer in terecht was gekomen? En hoe voelde ze zich eigenlijk? Maar wat had ze nu eigenlijk écht nodig?

Urenlang praatte ik ook terug tegen mijzelf. Zittend voor de spiegel. Achteraf vond ik het altijd best fijn om mijn eigen advies te horen en daar eens over na te denken. Niet dat het altijd meteen lukte om dat op te volgen, maar het deed mij echt goed om liever en begripvoller te reageren op mezelf. Om liefdevoller terug te praten, om vragen te stellen, om naar antwoorden te mogen zoeken, om op een respectvolle manier dat gesprek aan te gaan. Het deed mij altijd zo goed als iemand anders dat deed, dus waarom zou ik dit niet bij mijzelf mogen doen?

Eerlijk zijn

Dit waren overigens niet altijd peptalks. Soms voelde ik me vreselijk en haatte ik mijzelf. Dan zat ik niet op dat moment een heel liefdevol gesprek te voeren. Maar juist door eerlijk te zijn en mijzelf vragen te stellen, kon ik die haat wel beter uitleggen. Daar zat ik weer. Waarom haat je jezelf zo? Wat is er dan zo vreselijk? Gooi het er gewoon uit!

Ik was de enige die het moest gaan begrijpen, om erachter te kunnen komen wat erachter zat. Dat je aan jezelf hardop kunt uitspreken dat je alles mag voelen, vond ik zo'n opluchting. Het mag er allemaal zijn en als even niemand luistert, mag je er alles in alle eerlijkheid uitgooien. Uiteindelijk was dat soms de enige verlichting die ik nodig had. Om het puur voor mezelf, niet meer op te kroppen en het 'domweg' uit te leggen. Soms om te concluderen dat ik eigenlijk best wel rot vond voor mijzelf. Soms om mijzelf liefdevol van advies te voorzien. Soms om te gniffelen omdat de helft echt totaal onredelijk was. Wat de uitkomst ook is, je bent jezelf onder ogen gekomen. En als je dat kunt ben je misschien ook, met diezelfde gevoelens, veiliger bij jezelf. 

Praat jij wel eens hardop tegen jezelf? ♥