Toen ik een eetstoornis had had ik ontzettend veel last van eetbuien. Ik had boulimia nervosa. Hoe hard ik ook mijn best deed om niet aan die drang toe te geven, het ging keer op keer weer mis. Het dreef me tot wanhoop. Ik voelde me zo vies, dik en zwak. Ik gaf al mijn geld uit aan eten en mijn stemming verslechterde enorm. Ook het compenseren gaf me geen beter gevoel meer. Ik wilde van die eetbuien af en wel nu. Was er geen pilletje tegen eetbuien? Kon ik het eten niet gewoon uit handen geven? Herkenbaar? Dan is deze blog over snelle manieren om van je eetbuien af te komen voor jou.

Hoog en laag heb ik gesprongen om die eetstoornis te slim af te zijn. Wel honderd manieren heb ik bedacht om die eetbuidrang uit te zitten. Het moest nu direct afgelopen zijn. Nog zo'n dag zou ik niet aankunnen.

Bijhouden wat je eet

Als ik wilde stoppen met eetbuien moest ik maar gewoon heel veel structuur aanbrengen, dacht ik. Als ik nou precies plande en berekende hoeveel ik op een dag at... Dan zou ik precies weten waar ik aan toe was. Dan hoefde ik verder niet meer na te denken over nu wel of niet een eetbui hebben. Gewoon doen wat er op het lijstje staat. Natuurlijk maakte ik dat lijstje voor het gemak meteen ietsje kleiner, zodat ik wat zou afvallen. Ja, dat was wel mooi mee genomen. Dan had ik een 'buffertje' voor als het weer mis zou gaan. Lekker veilig. (?!) Helaas waren zowel het super strakke lijstje als de wens om afvallen mijn twee grootste valkuilen.

De regels die ik omtrent mijn eetlijst had gemaakt waren namelijk zo ontzettend streng dat de kans groot was dat ik me er niet helemaal aan zou kunnen houden. Één chocolaatje meer, één lik uit de pindakaaspot, één opscheplepel 'te veel', één onverwachte situatie waarin ik iets te eten aangeboden kreeg en mijn dag was voor mijn gevoel compleet verpest. Nou, dan kon ik net zo goed een eetbui hebben! Bovendien creëerde ik met mijn eetlijst een calorietekort. Op zich is er niks mis met gezond afvallen, maar wanneer dat vanuit een eetstoornis komt kan je je afvragen of het wel gezond is. Puntje bij paaltje lokte ik juist eetbuien uit door m'n lichaam tekort te doen.

"Wat heb ik nou aan dit punt?!" Hoor ik je denken. Nou, ten eerste weet je nu mijn ervaring wat betreft dingen die niet werken, maar toch kan het bijhouden van een eetlijst juist wél werken. Vanuit therapie had ik namelijk ook altijd een eetlijst meegekregen en werd mij gevraagd een eetdagboek bij wilde houden. Echter was dit wel een eetlijst waarbij ik voldoende at en dus zonder het doel om af te vallen. Daarnaast stond die eetlijst niet helemaal muurvast. Er was ruimte voor speling en spontaniteit. De eetlijst was meer een soort richtlijn. Dan hoefde ik me ook niet schuldig te voelen als het even anders ging dan verwacht of gehoopt. Het is belangrijk om jezelf iets toe te staan. Af en toe iets meer of minder eten maakt niet uit, maar de regelmaat is wel belangrijk.

Bovendien word je door het bewust bijhouden van je eetdagboek bewuster van wat je eet. Soms had ik het idee al ontzettend veel gegeten te hebben terwijl het in werkelijkheid allemaal wel meeviel. Helemaal niet zo gek dat ik honger had en mijn dag was dus ook niet zogenaamd verpest. Dat gaf wel rust. Daarnaast kreeg ik vanuit therapie ook altijd de opdracht om mijn gevoelens en gedachten bij te houden in dat dagboekje. Zo kon ik precies zien hoe ik me voelde tijdens de eetmomenten en of dat gevoel ook een bepaalde invloed had. Door die bewustwording kon ik veel beter zien wat er nou eigenlijk speelde en samen met mijn therapeut kijken naar wat ik dan wel nodig had.

Het eten uit handen geven

Ik probeerde het zo hard, maar het lukte me maar niet. Ik gaf al mijn geld uit aan mijn eetbuien en de kasten bij mijn ouders waren telkens weer leeg. Uit wanhoop heeft mijn moeder sloten op de kasten gedaan en moest ik mijn geld/pinpas in beheer doen bij een vriendin van me. Dit was super eng en moeilijk om aan haar te vragen, maar ze reageerde echt ontzettend positief en begripvol.

Op deze manier had ik nooit zelf geld om eetbuivoedsel te halen en als ik echt ergens geld voor nodig had moest ik dat vragen aan die vriendin. Zij gaf mijn dan mijn pinpas en ik moest mezelf met het bonnetje verantwoorden bij m'n moeder. Natuurlijk kon ik er wel om gaan liegen als ik echt zou willen. Ook had ik al snel een manier gevonden om die sloten te ontlopen, maar dit maakte die drempel wel een stuk hoger. Bovendien kon het niet echt stiekem en was ik daarna altijd in gesprek met mijn moeder over waarom het nou verkeerd was gegaan. Zo bleef er in ieder geval niks onbesproken en dat was voor mij ook wel belangrijk.

Bestaan er pillen tegen eetbuien?

Was er maar een wonderpilletje dat snel je van je eetbuien afhielp. Helaas, dat is er niet, maar medicatie kan wel een hulpmiddel zijn bij een behandeling van een eetstoornis met eetbuien. Er zijn verschillende soorten medicatie getest op dit gebied. Uit dit onderzoek is gebleken dat Fluxetine (Prozac) het beste zou kunnen werken tegen eetbuien. Ook Topiramaat, een medicijn tegen epilepsie en migraine, zou kunnen bijdragen aan het verminderen van eetbuien.

Zelf wilde ik ontzettend graag medicatie voor mijn eetbuien. Ik had er dan ook torenhoge verwachtingen van. Wat zou het een uitkomst zijn als die eetbuien door het nemen van een pilletje niet meer voor zouden komen. Ik heb het alleen nooit durven vragen en gelukkig maar, want het is me uiteindelijk gelukt met alleen therapie zonder al te veel schade aan mijn lichaam te doen. Het is immers niet zomaar een pilletje dat je slikt. Prozac is bijvoorbeeld heel lastig om weer vanaf te komen en Topiramaat kan erg vervelende bijwerkingen hebben.

Bovendien is medicatie geen vervanging van een behandeling. Het is niet de ultieme oplossing. Het kan een hulpmiddel zijn, maar daarnaast moet aan de achterliggende problematiek worden gewerkt anders vervang je het probleem enkel voor iets anders en voel je je waarschijnlijk nogsteeds niet echt goed. Een eetstoornis gaat uiteindelijk toch veel dieper dan je gewicht en dat wat je eet. Je hebt hem niet voor niks.

Ik wil hiermee niet zeggen dat medicatie slecht is. In tegendeel! Het is voor sommige echt een uitweg uit een oneindig lijkende aaneenschakeling van dagen vol met eetbuien. Ik kan me heel goed voorstellen dat je medicatie zou nemen om dit te doorbreken en zo tenminste weer een stap verder te kunnen. Een heel welkom steuntje in de rug, maar het is wel iets dat je echt goed met een arts moet bespreken.

Opname bij boulimia nervosa

Dat opnames alleen voor komen bij mensen met anorexia of bij een bepaald ondergewicht is niet waar. Je gewicht of soort eetstoornis zegt immers niks over de ernst of het gevaar van je eetstoornis. Ook wanneer je boulimia hebt is een opname mogelijk. Af en toe was ik zo radeloos dat ik niets liever wilde dan opgenomen worden, echter is dit nooit gebeurd. Het is ook niet iets dat ik in die tijd ooit heb uitgesproken. Of het nodig was weet ik niet, blijkbaar niet, want anders zat ik dit hier nu niet te typen, maar of het tijd en ellende had kunnen schelen. Wie weet.

Gelukkig is het niet iets waar ik nu voor mezelf over na hoeft te denken, maar misschien worstel jij wel met deze vraag. Een opname of niet? Is het mogelijk? Is het op mij van toepassing? Hoe zit het dan met de rest van m'n leven? M'n school, werk, vrienden? Als het echt niet meer gaat kan een opname wel degelijk helpen. Helemaal niet raar om de mogelijkheden eens na te vragen bij je huisarts of behandelaar. Ik kan me goed voorstellen dat het lastig is om die keuze te maken, omdat je je 'normale leven' er even voor op pauze moet zetten.

Ik ben zelf nooit opgenomen geweest, maar ik ben wel gestopt met werk en school om echt mijn energie in mijn deeltijd behandeling te kunnen steken. Misschien is dat geen behandeling op dagelijkse basis, maar het koste zeker een hoop tijd en vooral energie. Die keuze was niet makkelijk om te maken, maar het was wel een opluchting om die knoop eindelijk door te hakken. Uiteindelijk heb je niks aan je studie of je werk als je op gegeven moment gewoon te ziek (fysiek of mentaal) wordt door die eetstoornis. Het lijkt misschien alsof je allemaal kansen gaat mislopen als je pauze neemt, maar je loopt juist kansen mis als je niet aan je herstel werkt. De wereld wacht wel even. Zorg goed voor jezelf. 

We bewandelen allemaal ons eigen pad

Bovenstaande dingen zouden dus kunnen helpen als je echt niet meer weet hoe je verder moet en snel een oplossing wilt voor je eetbuien. Vergeet echter niet dat er geen wondermiddel is voor eetstoornisherstel. Je kan een snelle oplossing vinden, maar dat is nog niet direct een blijvende oplossing. Het is en blijft een lange, zware weg met ups en downs. Medicatie is geen ultieme oplossing, maar een hulpen. Ook tijdens een opname moet je keihard werken en na een opname moet je die draad zelf weer oppikken. Het zal zwaar zijn, maar je zal er ontzettend veel aan kunnen hebben.

Heb jij geen opname of medicatie? Geen paniek. Ik heb dat ook nooit gehad. De eerste twee punten zijn voor mij wel echt heel erg helpend geweest. We hebben allemaal iets anders nodig. We bewandelen allemaal ons eigen pad. Een wandeling die niet in één stap gezet is. Ik begrijp heel goed dat je het liefst zo snel mogelijk hersteld wilt zijn van je eetstoornis. Elke dag dat je er mee rondloopt is eigenlijk een dag te lang, maar herstellen kost tijd. Gun jezelf toch die tijd en veroordeel jezelf er niet om. Dat is de realiteit. Het gaat echt beter worden als jij er voor blijf gaan. Al ga je nog 100 keer achteruit. Je staat 101 keer op. Heb moed. Hou vol. Je bent sterker dan je denkt.

♥